Οι άθλ(ι)οι της συγκυβέρνησης

Κατέλαβαν αυθαίρετα και κατέχουν παράνομα δημόσια περιουσία. Πρόκειται για τους (μεγαλο)καναλάρχες, που πρόθυμα παπαγαλίζουν κάθε μνημονιακό τροπάρι, διεκπεραιώνοντας με «επιτυχία» ρόλους κυβερνητικών δεκανικίων.    Εκμεταλλεύονται ανενόχλητα τις τηλεοπτικές συχνότητες και εισπράττουν ασύστολα.  Επί των εισπράξεων, κάποια στιγμή, προ ετών, επιβλήθηκε (τρόπος του λέγειν) φόρος.  Όλοι οι άλλοι φόροι, τα χαράτσια, τα εκάστοτε «τελευταία» μέτρα εφαρμόζονται αμέσως, άτεγκτα και ισοπεδωτικά..  Αλλά, η είσπραξη αυτού του φόρου πηγαίνει από αναβολή σε αναβολή.  Σε εκατοντάδες εκατομμυρίων ευρώ

υπολογίζονται οι μέχρι τώρα απώλειες δημοσίων εσόδων.  Κατά τα άλλα, ψάχνουν για ισοδύναμα τα ξεφτέρια του κυρίου  Στουρνάρα (τρομάρα μας…).

Ιδού λοιπόν πως χαρίζουν φόρους στους καναλάρχες και αναζητούν ισοδύναμα από χαράτσια και πρόστιμα για καθυστερούμενες καταβολές φόρου των πτωχοποιημένων ελλήνων.

Δια χειρός Στουρνάρα λοιπόν, αναβάλλεται η επιβολή φόρου στις τηλεοπτικές διαφημίσεις, για έναν χρόνο ακόμα, δηλαδή μέχρι 1/1/2015, αν και όπως ομολογεί "επέρχεται απώλεια εσόδων", τα οποία θα καλυφθούν από ισοδύναμα. Η κατάπτυστη αλλά και προκλητική δικαιολογία είναι ότι  «η παρούσα δυσμενής οικονομική συγκυρία έχει επιδράσει αρνητικά στην οικονομική κατάσταση όλων των εμπλεκομένων φορέων…», δηλαδή καναλάρχες και διαφημιστικές εταιρείες. Για την δυσμενή οικονομική κατάσταση του ελληνικού λαού δεν ενδιαφέρεται ο κ. Στουρνάρας και με εκδικητικά ισοδύναμα για να καλύψει τα κενά, αυξάνει φορολογία και πρόστιμα για εκπρόθεσμη καταβολή των φόρων. Αυτοί είναι ο άθλ(ι)οι της συγκυβέρνησης…

Ακολουθεί το ιστορικό της ντροπής για τον φόρο επί των τηλεοπτικών διαφημίσεων.

Φόρος επί των τηλεοπτικών διαφημίσεων

Την τελευταία τετραετία το Ελληνικό Δημόσιο καταβάλλει έντονες (και συχνά σφόδρα «αντιλαϊκές») προσπάθειες για να αυξήσει τα έσοδά του. 

Ανακαλύπτει ή θυμάται ή αποκαλύπτει διάφορες πηγές (πέραν των γνωστών και καθιερωμένων), από τις οποίες αντλούν έσοδα ιδιώτες και επιχειρήσεις, και επιβάλλει επ’ αυτών φόρους, των οποίων την είσπραξη οργανώνει με ταχύτατες (και όχι σπάνια αμφιλεγόμενες) διαδικασίες. 

Υπάρχει όμως και ένας θεσμοθετημένος «ειδικός φόρος» [που μπορεί να αποδειχθεί «χρυσοτόκος όρνις»], για την οργάνωση της είσπραξης του οποίου παρατηρείται διαχρονική απροθυμία και επαναλαμβανόμενη αναβλητικότητα.

1.- Στις 6-5-2010 δημοσιεύεται ο Νόμος 3845/2010.  Με την § 12 του άρθρου Πέμπτου «επιβάλλεται ειδικός φόρος στις διαφημίσεις που προβάλλονται στην τηλεόραση».  Ο φόρος ορίζεται σε ποσοστό 20% επί της αξίας της διαφήμισης, και εισπράττεται ή μάλλον θα έπρεπε να εισπράττεται από τα τηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης και να αποδίδεται στο Δημόσιο εντός του πρώτου 20ημέρου κάθε μήνα (για τα διαφημιστικά έσοδα του προηγούμενου μήνα). 

Για τον καθορισμό του τύπου και του περιεχομένου της δήλωσης απόδοσης του φόρου, και τον καθορισμό των λοιπών σχετικών λεπτομερειών, ο ίδιος Νόμος (3845/2010 άρθρο Πέμπτο § 12) εξουσιοδοτεί τον Υπουργό Οικονομικών.  Η εξουσιοδότηση παρασχέθηκε στις 6 Μαΐου 2010.  Το Υπουργείο Οικονομικών (και γενικότερα το Κράτος), σε άλλες περιπτώσεις, εκδίδει ακόμη και αυθημερόν την σχετική πράξη ή τις αντίστοιχες εγκυκλίους και τα υποδείγματα των δηλώσεων, κ.λπ.  Στην περίπτωση όμως του φόρου επί των τηλεοπτικών διαφημίσεων την παροχή της εξουσιοδότησης την ακολούθησε απόλυτη σιγή.

2.- Οι επόμενοι μήνες μέχρι την λήξη του 2010 πέρασαν άπρακτοι, και με το άρθρο 4 § 6 του Νόμου 3899/2010 (που δημοσιεύτηκε στις 17-12-2010) ορίστηκε πως η ισχύς των διατάξεων περί του φόρου επί των τηλεοπτικών διαφημίσεων αρχίζει από 1-1-2012.  Έτσι, το αρμόδιο Υπουργείο είχε στην διάθεσή του άλλους 12 ολόκληρους μήνες για να οργανώσει την είσπραξη του «ειδικού φόρου» [βεβαίως σε πολλές άλλες περιπτώσεις κανένα Υπουργείο δεν αναμένει την επέλευση της μεθεπόμενης πρωτοχρονιάς, αλλά συχνότατα ορίζει την έναρξη ακόμη και πολύπλοκων διαδικασιών στην μέση της χρονιάς, προκαλώντας ευρύτερες αναστατώσεις χάριν της επίτευξης ενός υψηλότερου στόχου.

3.- Το 2011 πέρασε και αυτό άπρακτο.  Με το άρθρο 3 § 9 της από 31-12-2011 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου η έναρξη ισχύος της φορολογίας των τηλεοπτικών διαφημίσεων μετατέθηκε για την 1-1-2013!

4.- Επίσης, και το 2012 πέρασε άπρακτο.  Με το άρθρο 22 της από 31-12-2012 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου (η οποία αναρτήθηκε στην ηλεκτρονική σελίδα του Εθνικού Τυπογραφείου ελάχιστη ώρα πριν το μεσονύκτιο της εκπνοής του 2012) η έναρξη ισχύος της φορολογίας των τηλεοπτικών διαφημίσεων μετατέθηκε για την 1-1-2014! 

5.- Ήδη (οποία έκπληξις!) και το παριππεύον 2013 εκπνέει άπρακτο.  Οι καλοί νομοθέτες, μη θέλοντας να συνεχίσουν το γαϊτανάκι των αγιοβασιλιάτικων Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου, καταθέτουν (ν)τροπολογία στο σχέδιο νόμου για τη φορολόγηση των ακινήτων.  Με τη (ν)τροπολογία, επικαλούμενοι την κρίση και για να προστατέψουν, όπως λένε, την τηλεοπτική και διαφημιστική αγορά, μεταθέτουν την έναρξη του φόρου για την 1-1-2015!  Παράλληλα (κι αυτό αποτελεί την ύψιστη ένδειξη της τσαουσεσκικής αντίληψης της εξουσίας, που διαπερνά τους εν Ελλάδι υπηρετούντας ανθυπάτους) αναβάλλουν την εφαρμογή ενός ψηφισμένου φόρου και ανακουφίζουν τους προλετάριους (μεγαλοκαναλάρχες) στο ίδιο νομοθετικό κείμενο, με το οποίο καταργείται για τον κάθε κάτοικο αυτής της Χώρας το δικαίωμα της ιδιοκτησίας!  [Έρμε Κάρολε (Μαρξ)!  Πού να ξέρες ότι τις θεωρίες σου δεν θα τις εφάρμοζε τελικά ούτε ο Στάλιν, ούτε ο Κιμιλσουνγκ, αλλά ο μέγας Στουρνάρας!]

Μ’ αυτές τις αλληλοδιάδοχες μεταθέσεις, που επιβάλλονται με ακαταλαβίστικες διατυπώσεις,  ένα σημαντικό φορολογικό έσοδο του Δημοσίου παραμένει ανενεργό εδώ και 44 μήνες (και με την νέα παράταση της πρόσφατης ντροπολογίας θα παραμείνει ανενεργό επί 56 μήνες)! 

Στην διάρκεια αυτών των 44 (ή μάλλον 56) μηνών οι δεκάδες των τηλεοπτικών σταθμών εκπέμπουν πολύωρα καθημερινά διαφημιστικά μηνύματα, εισπράττουν την αξία τους και την ενθυλακώνουν στο ακέραιο, χωρίς να έχουν υποχρέωση να αποδώσουν στο Κράτος το 20% της αξίας τους.  Και το Κράτος αποφεύγει συστηματικά να ενεργοποιήσει την διάταξη που το ίδιο θέσπισε ή αναγκάστηκε να θεσπίσει.  Αν δεν στοιχειοθετείται ευθύνη από παράλειψη, εκδηλώνεται τουλάχιστον αμέλεια κατ’ εξακολούθηση…

Αλλά, δε βαριέστε…  Ποιος νοιάζεται για τις αμέλειες των αμελέτητων…

Νόμος 3845/2010 (ΦΕΚ Α΄ 65/6-5-2010)

Άρθρο Πέμπτο § 12

«12. Επιβάλλεται ειδικός φόρος στις διαφημίσεις που προβάλλονται από την τηλεόραση. Ο συντελεστής του φόρου ορίζεται σε ποσοστό είκοσι τοις εκατό (20%) επί της αξίας της διαφήμισης που υπολογίζουν τα τηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις. Ο φόρος βαρύνει άμεσα τη διαφημιζόμενη επιχείρηση ή τον διαφημιστή που μεσολαβεί και το τιμολόγιο εκδίδεται στο όνομά του. Εφόσον το τιμολόγιο εκδίδεται στο όνομα του διαφημιστή που μεσολαβεί, αντίγραφο του τιμολογίου με τη σφραγίδα και την υπογραφή του εκδότη αποστέλλεται στο διαφημιζόμενο μέχρι το τέλος του επόμενου μήνα από την έκδοση του τιμολογίου. Στα πιστωτικά τιμολόγια που εκδίδουν τα τηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης πρέπει να αναγράφονται και οι αριθμοί των σχετικών τιμολογίων. Τον ειδικό φόρο εισπράττουν τα τηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης και αποδίδουν στο Δημόσιο με μηνιαίες δηλώσεις που υποβάλλουν στην αρμόδια Δ.Ο.Υ. φορολογίας εισοδήματος αυτών, μέχρι την εικοστή (20ή) ημέρα κάθε μήνα, για τα έσοδα από τις τηλεοπτικές διαφημίσεις του προηγούμενου μήνα. Τα θέματα που αφορούν τη βεβαίωση, τον έλεγχο, την παραγραφή του δικαιώματος του Δημοσίου και την έκδοση καταλογιστικών πράξεων διέπονται από τις διατάξεις που ισχύουν κάθε φορά στη φορολογία εισοδήματος. Οι διατάξεις του ν. 2523/1997 (ΦΕΚ 179 Α’) εφαρμόζονται αναλόγως και στη φορολογία αυτή. Με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών καθορίζεται ο τύπος και το περιεχόμενο της δήλωσης απόδοσης του φόρου της παραγράφου αυτής και κάθε άλλη λεπτομέρεια ή διαδικασία εφαρμογής των διατάξεών της».

Νόμος 3899/2010 (ΦΕΚ Α΄ 212/17-12-2012)

Άρθρο 4 § 6

«6. Στο τέλος της παραγράφου 12 του άρθρου πέμπτου του ν. 3845/2010 (ΦΕΚ 65 Α΄), προστίθεται εδάφιο ως εξής: “Η ισχύς των διατάξεων της παραγράφου αυτής αρχίζει από 1.1.2012.”»

Άρθρο 3 § 9 της από 31-12-2011 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου (ΦΕΚ Α΄ 268/31-12-2011)

όπως κυρώθηκε με το άρθρο δεύτερο του Νόμου 4047/2012 (ΦΕΚ Α΄ 31/23-2-2012)

«9. Στο τελευταίο εδάφιο της παρ. 12 του άρθρου πέμπτου του ν. 3845/2010 (Α΄ 65), όπως αυτό προστέθηκε με την παρ. 6 του άρθρου 4 του ν. 3899/2010 (Α΄ 212), αντί της ημερομηνίας “1.1.2012” τίθεται η ημερομηνία “1.1.2013”».

Άρθρο 22 της από 31-12-2012 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου (ΦΕΚ Α΄ 256/31-12-2012)

«Στο τελευταίο εδάφιο της παραγράφου 12 του άρθρου πέμπτου του ν. 3845/2010 (Α΄ 65),όπως αυτό προστέθηκε με την παράγραφο 6 του άρθρου 4 του ν. 3899/2010 (Α΄ 212) και τροποποιήθηκε με την παράγραφο 9 του άρθρου 3 της από 31−12−2011 Π.Ν.Π. (Α΄ 268), όπως αυτή κυρώθηκε με το άρθρο δεύτερο του ν. 4047/2012 (Α΄ 31), αντί της ημερομηνίας “1.1.2013” τίθεται η ημερομηνία “1.1.2014”».