προσθέτει: «το πρόβλημα δεν είναι ότι η Ελλάδα μπήκε στην Ευρώπη, είναι ότι η Ευρώπη μπήκε στην Ελλάδα. Για την Ελλάδα η κρίση δεν προήλθε από τον δημόσιο προϋπολογισμό της, έστω και αλλοιωμένο, αλλά από τον ευρωπαϊκό ιδιωτικό χρηματιστικό τομέα».
Ο πρώην υπερυπουργός οικονομικών της κυβέρνησης Μπερλουσκόνι αναφέρει ότι λόγο πριν την Ολυμπιάδα του 2004 άρχισαν να επενδύονται στην Ελλάδα τεράστια κεφάλαια «και για σχεδόν μια δεκαετία η «ευθυμία» αυτή ήταν διμερής, τόσο των χρεωστών, όσο και των πιστωτών, οι οποίοι εξασφάλιζαν πλούσια επιτόκια».
Σύμφωνα με τον Τρεμόντι οι βοήθειες προς την Ελλάδα χρησίμεψαν, ιδίως ,στις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες, «βοήθησαν όλους, εκτός από τους έλληνες, και είναι για τον λόγο αυτό που μετά τις ευρωπαϊκές θεραπείες, το ελληνικό ΑΕΠ μειώθηκε και το δημόσιο χρέος αυξήθηκε».
«Μετά από όλα αυτά είναι παράλογα τα όσα η Ευρώπη συνεχίζει να ζητά, με επιμονή, από την Ελλάδα: περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις, περαιτέρω απελευθέρωση της αγοράς κλπ. Υπό τις παρούσες συνθήκες τις παρεμβάσεις αυτές δεν θα τις ζητούσε ούτε η Μάργκαρετ Θάτσερ. Μπορούμε, πιο ρομαντικά, να πούμε ότι ο λόρδος Βύρωνας δεν θα είχε ταχθεί και δεν θα ήταν, σήμερα, με το μέρος της Τρόϊκα», γράφει ο Ιταλός κεντροδεξιός πολικός και οικονομολόγος με ειδίκευση σε φορολογικό δίκαιο.
Ο Ιταλός πολιτικός θεωρεί ότι όσα έγιναν τα χρόνια αυτά στην Ελλάδα, αφορούν επικίνδυνα και την υπόλοιπη Ευρώπη και καταλήγει την παρέμβασή του στην Κορριέρε Ντέλλα Σέρα: «Η Ευρώπη θα μπορέσει να έχει ένα μέλλον πολιτισμού μόνον αν σταματήσει να εξαντλείται στον τραπεζικό υπολογισμό των επιτοκίων. Θα έχει πραγματικά ένα ωραίο μέλλον, η Ευρώπη, μόνον αν ξαναβρεί την ιστορική διάσταση και την πολιτική ένταση που χαρακτήρισαν το αρχικό της πνεύμα».
Αναρτήσεις
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια και παρατηρήσεις