Χώρα καθυστερημένη ή … χώρα καθυστερημένων;;

Από τότε που θυμάμαι, άκουγα τη στερεοτύπη φράση : αυτά ΓΥΡΩ ΜΑΣ, δεν αφορούν στην Ελλάδα, η Χώρα μας είναι ισχυρά θωρακισμένη, η κρίση δεν μπορεί να αγγίξει την οικονομία μας, είμαστε πόλος σταθερότητας στην περιοχή, οι γείτονες μας σέβονται και μας φοβούνται, και άλλα …. ευτράπελα !!
Εδώ και δεκαετίες, ζούμε δηλαδή σε μια κατάσταση, ως αν να μη αντιλαμβανόμαστε τι συμβαίνει ΓΥΡΩ ΜΑΣ, ως αν να μη μας
αφορούν οι εξελίξεις, ως αν να είμαστε μια Χώρα μέσα στον μάρσιπο προστασίας του «περιούσιου λαού», στο κουκούλι ως αν μεταξοσκώληκες, που περιμένουμε την ώρα μας, για να μεταμορφωθούμε και να ξεπροβάλλουμε ως πανέμορφη πεταλούδα!!
Μια ιστορία γεμάτη από λάθος προτεραιότητες, θολούς στόχους, παντελή έλλειψη διορατικότητας και κατασπατάληση των δυνάμεων μας σε αλλότριες επιλογές, που μόνο ως «ακριβούς στα πίτουρα και φτηνούς στ’ αλεύρι», μπορούν να μας χαρακτηρίσουν !!
Δεν χρειάζεται (επί του παρόντος) να ανατρέξουμε στις μεγάλες ευκαιρίες που μας δόθηκαν και …. τις χάσαμε, για να είμαστε σήμερα μια σύγχρονη, εύρωστη και ηγέτιδα Χώρα στην περιοχή μας (κοινοτικές ενισχύσεις, κρίση-πόλεμος στα Βαλκάνια, Εθνικά θέματα, προνομιακές διμερείς σχέσεις με Άραβες και Ρώσους, ενεργειακή γεωστρατηγική, ΑΟΖ, μεταναστευτικό, κλπ)!!
Ακόμα και σήμερα, που ο κόσμος κυριολεκτικά φλέγεται, ΕΜΕΙΣ είμαστε εγκλωβισμένοι κοιτάζοντας ΜΟΝΟ πόσο αδειάζει η τσέπη μας και δεν κοιτάμε καν μπροστά μας, προς τα που …. βαδίζουμε !!
Την ώρα που η Μέση Ανατολή ζει μια βίαιη κοινωνική και φυλετική αναδιάταξη συσχετισμών, η Ευρώπη ζει τη δική της αυτονομιστική (ήπια) αναδιάταξη συνόρων, που θυμίζει έντονα την περίοδο πριν τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο !! Παράλληλα τα όρια και οι όροι της οικονομικής μετανάστευσης, συγχέονται πλέον με αυτά του εθνικιστικού και θρησκευτικού φανατισμού. Φυλές και στίφη δυστυχισμένων, μεταναστεύουν ΧΩΡΙΣ ΕΛΕΓΧΟ, από την Ασία και την Αφρική, μεταμορφώνοντας (πολιτισμικά, κοινωνικά, θρησκευτικά και …. Εθνικά) τις Ευρωπαϊκές Χώρες!!
Η αναζωπύρωση των αυτονομιστικών κινημάτων και ο φρικιαστικός φανατισμός που παρακολουθούμε γύρω μας, σχετίζονται άμεσα με τις πολιτικές της παγκοσμιοποίησης και της πειθαρχίας λιτότητας στην Ευρώπη. Είναι οι δύο πόλοι του ιδίου προβλήματος :
– Οι μεν αυτονομιστές, θεωρούν ότι σήμερα έχουν το οικονομικό και κοινωνικό πλεονέκτημα, να ζήσουν καλύτερα μόνοι τους, να ξεφύγουν από τα οικονομικά προβλήματα τους, εγκαταλείποντας τους πρώην συμπολίτες τους!!
– Οι δε φανατικοί τζιχαντιστές και εθνικιστές, θεωρούν ότι στην ανέχεια και στην φτώχεια τους, μπορούν να αντιπαρατάξουν την αποφασιστικότητα και την αυτοθυσία τους (στον ιερό σκοπό τους), για μια καλύτερη ζωή, για να διεκδικήσουν έτσι το μερίδιο της ευημερίας τους, αλλοτριώνοντας ή και εκτοπίζοντας τους μαλθακούς και καλοζωισμένους Δυτικούς «δυνάστες» τους, να αναδιανείμουν δηλαδή, την γεωπολιτική ισχύ και τον πλούτο, με τίμημα το αίμα τους και με λάβαρο την πίστη τους (ιδεολογική ή θρησκευτική)!!
Η Χώρα μας, που βρίσκεται στο επίκεντρο όλων αυτών των εξελίξεων, συμπεριφέρεται και πάλι ως αν ….. «πέρα να βρέχει» !! Παρά τις εμφανείς αλλοτριωτικές προθέσεις (και τη δυναμική που έχει αναπτυχθεί), των Τούρκων στην Θράκη, των Σκοπιανών και των Βούλγαρων στην Μακεδονία, των Αλβανών κ.α. αλλά και του ανεξέλεγκτου κύματος λαθρομεταναστών, η Χώρα μας φαίνεται να ζει μακάρια …. μέσα στο κουκούλι της πολιτικής – κομματικής εσωστρέφειας της !!
Όχι μόνο δεν συγκροτεί καμιά πρόνοια προετοιμασίας άμυνας, ενός Εθνικού Σχεδίου Αντιμετώπισης, κάποιων μέτρων ελέγχου και επίδειξης αποφασιστικότητας, αλλά αντιθέτως, μ’ όλα αυτά που νομοθετούνται και πολιτικά εξαγγέλλονται, φαίνεται ως αν να έχουμε υποταχθεί στη μοίρα μας!!
Κάθε λαός αποφασίζει για την τύχη και το μέλλον του, με τις επιλογές που κάνει. Δικαιολογίες του τύπου, άλλοι φταίνε, άλλοι αποφασίζουν, δεν ήξερα, δεν γνώριζα, με ξεγέλασαν και άλλα αστεία επιχειρήματα, μόνο στους «καθυστερημένους» αρμόζουν.
Κανείς πλέον δε δικαιούται άγνοιας, διότι :
«Νηπίοισιν ου λόγος, αλλά ξυμφορή γίνεται διδάσκαλος» (μτφρ: για τους ανόητους, δάσκαλος δεν είναι η λογική αλλά η συμφορά) Δημόκριτος, 470-370 π.Χ.

ΚΩΣΤΑΣ ΒΟΥΛΓΑΡΑΚΗΣ