Όλοι θέλουν να αρμέξουν την ανήμπορη αγ-Ελλάδα

του Στρατή Μαζίδη

Δεν αποκλείεται η περίοδος που διανύουμε να είναι μακράν η χειρότερη για τη χώρα μας στη νεότερη ιστορία της από τότε που έγινε ανεξάρτητο κράτος.
Η εξωτερική μας πολιτική είναι απλά ανύπαρκτη. Καμία στρατηγική και συνέχεια. Θυμάμαι κάποτε το Μιλτιάδη Έβερτ που είχε προτείνει κάτι σωστό, την ύπαρξη ενός μόνιμου υφυπουργού εξωτερικών. Απεναντίας όλοι μας οι γείτονες είτε από το βορά είτε από την ανατολή, όσες κυβερνήσεις και να αλλάξουν, η εξωτερική τους πολιτική παραμένει ίδια. Έχει στόχο και διεκδικητική γραμμή. Εμείς τι διεκδικούμε; Όχι μόνο τώρα αλλά και παλαιότερα όταν υποτίθεται πως ήμασταν καλύτερα. Διεκδικούσαμε το “η Ελλάδα δεν διεκδικεί τίποτε”.
Όταν παρουσιάζονταν οι ιστορικές ευκαιρίες όπως το 1987 ή το 1996 απλά τις κλωτσούσαμε. Είχαμε έλεγε ο αρχηγός της
ΕΥΠ Βασιλικόπουλος μια Τουρκία στο πιάτο στα Ίμια. Τι να το κάνεις όμως όταν δε θες να φας από το πιάτο;
Η Τουρκία όμως αγοράζει το Πασαλιμάνι, παίζει ανενόχλητη στη Θράκη, παραβιάζει καθημερινά τον εναέριο χώρο μας ενώ τα τελευταία χρόνια κάνει και βόλτες με τα πολεμικά της πλοία έξω από τις Κυκλάδες και τις ακτές της Αττικής.
Οι σκοπιανοί έχουν πετύχει σχεδόν από όλες τις χώρες την αναγνώρισή τους ως “Μακεδονία”.
Οι αλβανοί μας πήραν χαμπάρι ότι είμαστε πιο φτωχοί κι από αυτούς, μας κλείνουν τις εκκλησιές, κατάσχουν ιερά σκεύη και εικόνες, αλλά εμείς απλά κοιτάμε. Είδατε κανέναν ΥΠΕΞ ή πρωθυπουργό να μιλάει;  Όσο για την αντιπολίτευση, αυτή χαρακτήρισε το ελληνικό στοιχείο της βορείου Ηπείρου ως ελληνισμό της διασποράς.!
Το Ισραήλ προτιμά εμάς για συμμάχους και συνεταίρους στο θέμα του αερίου όχι γιατί μας αγαπά, άλλωστε οι εβραίοι πάντα είχαν ένα σκοτεινό ρόλο στις εθνικές μας καταστροφές αλλά γιατί θέλει να βάλει πόδι στην Κύπρο και θεωρεί την Ελλάδα πιο χειραγωγήσιμη εξαιτίας της αφραγκίας της.
Όσον αφορά τις ένοπλες δυνάμεις, αυτές από καιρό έχουν μπει σε μια φάση συρρίκνωσης. Καινούρια και σύγχρονα όπλα δεν αγοράζονται ενώ ακόμη και εκεί έχουν κάνει την εμφάνισή τους οι αυτοκτονίες. Κι άραγε το φρόνημα αυτών των ανθρώπων σε πόσο καλή κατάσταση μπορεί να βρίσκεται με όλα όσα ζουν και τον υπόγειο πόλεμο που δέχονται;
Τελικά πολύ φοβάμαι ότι η πάλαι ποτέ φτωχή αλλά ένδοξη Ελλάδα που ήξερε να μεγαλώνει, κατάντησε μια αγ-Ελλαδίτσα ανήμπορη που όλοι, ακόμη και οι πλέον λιγούρηδες, ονειρεύονται να αρμέξουν έχοντας απλώσει ήδη τα χέρια τους στα στήθη της.

http://freepen.gr/