Πες μου τι βλέπεις να σου πω τι ψηφίζεις

Τασιόπουλος Σταύρος

Εν έτει 2012 στην Ελλάδα, η τηλεόραση είναι σίγουρα ένα ακόμα μέλος της οικογένειας. Και ως μέλος της οικογένειας, αλληλεπιδρά με τα υπόλοιπα μέλη και σύμφωνα με πληθώρα ερευνών επηρρεάζει τον τρόπο σκέψης, τις αντιλήψεις, την νοοτροπία και με την παροχή πληροφοριών-ειδήσεων δημιουργεί ένα πακέτο συνείδησης απορροφόμενο πλήρως από τον δέκτη.
Με αυτά τα δεδομένα γνωστά ήδη από το 1970 στην Αμερική, και στην Ελλάδα πλέον, είναι αντικειμενικό γεγονός ότι η τηλεόραση ό,τι
προβάλλει αργά ή γρήγορα γίνεται κοινωνική συλλογική συνείδηση και διαβρώνει πολλά σημεία της ανθρώπινης σκέψης.
Όμως σχεδόν τίποτα δεν έχει μόνον μία πλευρά. Αν και τα περισσότερα κανάλια προβάλλουν σκουπίδια εκπομπές, με σκουπιδανθρώπους πρωταγωνιστές, υπάρχουν δυνατότητες για κάτι διαφορετικό ίσως όχι τόσο επικερδές όσο οι σαχλαμάρες των τουρκικών, μεξικάνικων σήριαλ και των διαφόρων μαγκαζίνο με τηλεαστέρες και τα διάφορα ριάλιτι και εκπομπές μαγειρικής-σημείο τρέλας όταν έχει πέσει ήδη πείνα στο 30% του πληθυσμού.

Και ναι θα πει κανείς, αυτά είναι γνωστά έτσι παίζεται το παιχνίδι της προπαγάνδας, η εξουσία θέλει να χειραγωγεί το λαό προβάλλοντας σκουπίδια ώστε να τον χαζοποιεί όσο μπορεί και αυτά είναι έτσι φτιαγμένα που πρέπει όσοι δεν συμφωνούν να τα πολεμούν. Οκ, είναι όμως ακριβώς έτσι ;

Και δεν εννοώ εδώ, τα διάφορα μορφωτικά προγράμματα που είναι πιο γραφικά και από την έννοια του γραφικού, αλλά ποιοτικές δημιουργίες συντριπτικά ξένης παραγωγής. Στην χώρα μας που επικρατεί ηθελημένα μπάχαλο με τις συχνότητες και τις άδειες των καναλιών, για να εξυπηρετείται η διαπλοκή και που οι ιδιοκτήτες αδιαφορούν για ποιότητα αλλά για την κουταμάρα που θα κάνει νούμερα σκίζονται.

Άρα από την μία η χούντα των καναλαρχών όπως την έχουν αποκαλέσει ακόμη και βουλευτές, ελέγχει και πατρονάρει την πολιτική κουβέντα και πληροφόρηση και από την άλλη ελέγχει και σε μεγάλο βαθμό την προβολή γνώσης και μόρφωσης. Όμως το ιντερνετ, αναπληρώνει ένα κενό, όχι όμως μεγάλο. Συγκριτικά ελάχιστο σε σχέση με τον χαμό στις πλατείες για το EURO και τα σαλόνια με τα τούρκικα σήριαλ, όμως αυτή είναι η εγχώρια κατάσταση.

Αφορμή για αυτό το κείμενο μία σειρά επιστημονικού χαρακτήρα με αφηγητή τον διάσημο ηθοποιό Morgan Freeman, η οποία προβάλλεται για τρίτη χρονιά στο science discovery channel. Σε αυτή την τηλεοπτική με την χρήση της τελευταίας τεχνολογίας ο αφηγητής διερευνά τα βαθύτερα μυστήρια της ύπαρξης - τα ζητήματα που έχουν προβληματίσει την ανθρωπότητα για αιώνες. Μία σειρά εκπομπών πραγματικός πλούτος γνώσης που δίνεται με μέθοδο ώστε ο δέκτης να αισθάνεται πρωταγωνιστής και όχι απλός δέκτης πληροφοριών.

Θα πει εδώ κάποιος, οκ βάλε ιντερνετ και δες το, τα κανάλια πωλούν προϊόντα, προβάλλουν την προπαγάνδα τους και κάνουν όσα επιτάσσει το συμφέρον κάποιων. Εδώ όμως έρχεται η θέση του δέκτη, όπου δύσκολα θα έτρωγε κανείς ένα χαλασμένο ή βρώμικο φαγητό, έτσι και με τα τηλεοπτικά προϊόντα. Αν οι τηλεθεάσεις έπεφταν, αν υπήρχαν οργανωμένα παράπονα θα γινόταν το πρώτο βήμα πίεσης ώστε και οι εκπομπές να άλλαζαν και να αναγκαζόταν η πολιτεία να ρυθμίσει το θέμα των τηλεοπτικών συχνοτήτων.

Έτσι θα αποκτούσε ουσία το Άρθρο 2 του Συντάγματος περί σεβασμού και προστασίας της αξίας του ανθρώπου ως πρωταρχική υποχρέωση της πολιτείας. Το οποίο συνεπάγεται κατάργηση του πελατειακού κράτους, ποιοτική αναβάθμιση του πολιτεύματος, της κοινωνίας, της οικονομίας.

Όμως αντί αυτών, υφίσταται η άνοδος της ασημαντότητας που περιέγραψε πολύ σωστά ο Καστοριάδης και στην χώρα μας εξαιρέσεις όπως η εκπομπή ντοκυμαντέρ ΕΞΑΝΤΑΣ και ανάλογα στο ΣΚΑΙ μοιάζουν σταγόνες στην έρημο της αποχαύνωσης μας.

Έτσι λοιπόν ένας λαός που βλέπει κατά πλειοψηφία και μάλιστα ισχυρή μπάλα, σήριαλ, ριάλιτι, και εκπομπές σχολιασμού της τηλεοπτικής σκηνής, οδηγείται με ακρίβεια στο να ψηφίζει όπως ψήφισε πρόσφατα με ενισχυμένη την αποχή. Η οποία είναι επακόλουθο της κυρίαρχης προπαγάνδας των ΜΜΕ για την μη συμμετοχή των πολιτών στα κοινά και την προαγωγή τους ως παθητικοί δέκτες. Όσο για το ερώτημα τι να δει κανείς;

Πολύ απλά, μην δει τίποτα από τις βλακείες, πάρτε κανά τηλέφωνο στα κανάλια, γράψτε καμιά επιστολή, είναι λίγο πρήξιμο αλλά μάλλον έτσι μπορεί να αλλάξει το καθεστώς και να περάσουμε ίσως στις δημοτικές συχνότητες και κατ επέκταση στις περιφερειακές όπου εκτός από τις προς ενοικίαση συχνότητες στους ιδιώτες, θα υπάρχουν και οι δημόσιες συχνότητες που μέσα από εκλογικές διαδικασίες οι πολίτες θα συμμετέχουν στην επιλογή του τι θα προβάλλεται.
Τασιόπουλος Σταύρος, μεταπτ. φοιτητής Δημοσίου Δικαίου & Πολ. Επιστήμης