Η εξομολόγηση του κυρίαρχου λαού

Σπύρος Παπαγιάννης

  Ε ρε παιδιά εκεί στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο. Μην κουράζεστε, το ξέρω πως οι νέοι σωτήρες μου, αυτοί που βρήκα μπροστά μου την τελευταία στιγμή για να με σώσουν από  όλους αυτούς που μου κατέστρεψαν με τις ευλογίες σας και την ενημέρωσή σας την χώρα τα τελευταία σαράντα
χρόνια, δεν έχουν τόσο ωραίο πρόγραμμα σαν το μνημόνιο. Σαν το μνημόνιο που έχουν για πρόγραμμα οι δωσίλογοι σωτήρες μου, που για το χατήρι μου βγάλαν στο σφυρί την κοινή μας πατρίδα και είπαν, έναν λαό έχουμε να σώσουμε, ας πάει και το παλιάμπελο στον αδόξαστο.

Το ξέρω, πως το πρόγραμμά τους δεν έχει αίμα και αν δεν έχει αίμα να τρέχει μία ταινία, δεν είναι ενδιαφέρουσα και δεν σκοτώνει τον χρόνο των μεγάλων και δυνατών, μα τους κάνει και πλήττουνε στους θρόνους τους. Το ξέρω, δεν είναι επαγγελματίες ναυαγοσώστες, οι άνθρωποι, ερασιτέχνες είναι. Είδα όμως και τους προηγούμενους, που μου λέγανε πως υπάρχουν λεφτά και τους προπροηγούμενους που μου λέγαν πως θα επανιδρύσουν το κράτος και τους προπροηγούμενους που μου μιλούσαν για την ισχυρά Ελλάδα, που είχε ισοσκελίσει τον προϋπολογισμό της.

Είδα το χρηματιστήριο.

Είδα τους Ολυμπιακούς αγώνες και το άγαλμα του στρατηγού Δεκαβάλα.

Είδα το ρεζιλίκι των Ιμίων και το ευχαριστώ στους Αμερικανούς.

Είδα σκάνδαλα και σκάνδαλα, κάθε λογής, τραπεζικά, ασφαλιστικά, σεξουαλικά, τηλεφωνικών υποκλοπών, γερμανικών δωροδοκιών, παραδικαστικά, μοναστηριακά και εκκλησιαστικά.

Μην κάθεστε και τους ψειρίζετε λοιπόν. Πώς θα πουν το ΟΧΙ στην πεινοθεραπεία της κ Μέρκελ. Μην μας πετάξει η Μέρκελ από το Ευρώ και πτωχεύσουμε. Μήπως η πείνα της ελευθερίας είναι μεγαλύτερη από την πείνα της οικονομικής κατοχής.

Μήπως είναι καλύτερα να μείνουμε στα αυγά μας, στους  δοκιμασμένους ψεύτες και   κλέφτες της πολιτικής μας ζωής, που μας υπόσχονται πως άμα ξεπουλήσουμε το κράτος, την χώρα και τα εργατικά και ανθρώπινα δικαιώματά μας, θα σωθούμε, αν όχι όλοι, τουλάχιστον οι πιο πλούσιοι και σκληραγωγημένοι ή ανταγωνιστικοί από εμάς  και πως ο Γολγοθάς της οικονομικής σταυρώσεως είναι προτιμότερος από έναν άλλο θάνατο, χωρίς σχέδιο και προγραμματισμό.

Έλεος ρε παιδιά, το ξέρω πως έχετε καλό σκοπό, μα μην τα θέλετε  όλα και τον σκύλο χορτάτο και την πίττα γερή και αν είναι να πεινάσουμε, ας πεινάσουμε όλοι και όταν λέμε όλοι, εννοούμε όλοι μαζί, σαν έθνος, πλούσιοι και φτωχοί, θύτες και θύματα και όχι κατά δόσεις, πρώτα οι πολύ πτωχοί, και μετά οι λιγότερο κι’ ακόμη λιγότερο, ώσπου να μείνουν ζωντανοί  μόνοι οι πολιτικοί μας αρχηγοί με την τρόϊκα.

Και εξ’ άλλου από εκλογές βγήκαμε. Τώρα πάλι θυμηθήκατε τα εκλογικά προγράμματα των κομμάτων και τα ξεσκονίζετε; Τι πιάνετε μια το ένα, μια το  άλλο, για να βρίσκετε διαφορές, και κάθε τόσο  να λέει κάποιος κάτι λίγο διαφορετικό και σείς να το κάνετε αμέσως βούκινο.

Τι θέλετε να μας πείτε, πως οι σωτήρες που βρήκαμε είναι σκάρτοι; Ε, αυτούς είχε η αγορά, αυτούς διαλέξαμε, όμορφα, νέα παιδιά είναι εξ’ άλλου και οι δυό, μια που το σύστημα είχε φροντίσει να μην έχει άλλους. Γι΄ αυτό απορούμε και λέμε πως εκ θεού είναι που βρέθηκαν και αυτοί.

Εξ’ άλλου και εκείνοι που είναι έξω από το παιχνίδι των υποσχέσεων, ελπίδων και καταγγελιών  των μνημονίων ή τουλάχιστον των αιμοδιψών, ανθρωποφάγων εντολών τους  και των ξεδιάντροπων εκτελεστικών οργάνων τους, είναι και αυτοί  υπηρέτες του συστήματος. Βολεμένες  γριές κότες του κοινοβουλίου, που λαμβάνοντας  τους μισθούς και τις κομματικές επιχορηγήσεις τους, φιλολογούν  εκ του ασφαλούς για μια αναίμακτη επανάσταση, που θάρθει κάποτε σαν μετεωρίτης από το πουθενά, χωρίς ευρύτερες κομματικές και λαϊκές συμμαχίες,  από τον αλάνθαστο και μόνο σκληρό πυρήνα της συνεχώς διαιρούμενης, υποδιαιρούμενης και αυτοαναγεννώμενης  αριστεράς. 

Και η κεφαλοξυρισμένη δεξιά, η δήθεν φασιστική, που μπήκε στοιχισμένη στην βουλή, τι περιμένουν κάποιοι, πως δεν θα την πιάσει και αυτήν σε λίγο  η νύστα από την ρουτίνα των νυχτερινών της συνεδριάσεων, μια που το κατεστημένο νύχτα στήνει πάντα τις νομοθετικές παγανιές του;

 

Το ξέρουμε λοιπόν πως οι πραγματικοί επαναστάτες είναι στα βουνά ή στις φυλακές. Μα και έτσι ακόμη, με τα περήφανα κουτσά μας άλογα θα πολεμήσουμε. Γιατί εκείνο που μας ενδιαφέρει  πιο πολύ απ’ όλα είναι να μείνει η χώρα μας ελεύθερη και αν είναι να πεινάσουμε, να πεινάσουμε όλοι μαζί,  παρά να τρώμε ο ένας τις σάρκες του άλλου, όπως θέλουν να μας αναγκάσουν να κάνουμε, για να απολαύσουν τον εθνοκαννιβαλισμό μας, οι μεγαλόψυχοι μιζαδόροι σύμμαχοι και εταίροι μας.

Το ξέρουμε πως θα περάσουμε κάτω από τον ανηλεή βομβαρδισμό των τηλεοπτικών τηλεβόλων της άρχουσας τάξης, που δεν θέλει με τίποτα να βρέξει τα πόδια της στην οικονομική κρίση, μα να κερδίσει από πάνω τον αγλέουρα.  Δεν μπορούμε όμως να έχουμε ως ύψιστη εθνική προτεραιότητα την δική της μόνο εξασφάλιση και μακροημέρευση. Δεν θα αφήσουμε την κρίση να γίνει ένας νέος εμφύλιος πόλεμος της δεξιάς και αριστεράς, γιατί αυτό βολεύει κάποιους που δεν έχουν το  θάρρος να υψώσουν ανάστημα στους Γερμανούς, καθώς έχουν πάρει μίζες από αυτούς και έχουν συνηθίσει στον εύκολο ρόλο του ταχυδρόμου των εντολών τους.

Η μεταβατική περίοδος της Ελληνικής ακυβερνησίας και οι παγκόσμιοι κραδασμοί που ήδη προκαλεί, μας δίνει μία αίσθηση της διαπραγματευτικής δύναμης ενός Ελληνικού ΟΧΙ στην πολιτική της υποτέλειας και της οικονομικής εξαθλίωσης. Όπως η ηρωϊκή έξοδος του Μεσολογγίου συνεκίνησε παλιά την  Ευρώπη,  και η ανατίναξη στο Αρκάδι, έφερε την λευτεριά την Κρήτη, έτσι και η εκλογική επανάσταση της 7^ης του Μάη, με την διαφαινόμενη  πιθανή χάραξη για πρώτη φορά από την μέλλουσα Ελληνική κυβέρνηση μιας κόκκινης  διαπραγματευτικής γραμμής, που θα λέει

ως εδώ οι εθνικοί εξευτελισμοί,

ως εδώ η διάλυση  του κοινωνικού κράτους, της υγείας και παιδείας,

ως εδώ η κατάργηση της εθνικής κυριαρχίας και δημοκρατίας, θα δημιουργήσει μία νέα πολιτική δυναμική στην Ενωμένη Ευρώπη, και θα αφυπνίσει τις πολιτικές συνειδήσεις όλων, προτού οι  αντίστοιχοι χρυσαυγίτες των χωρών τους, μπουκάρουν κι’ αυτοί στα κοινοβούλιά τους και στρέψουν όλους εναντίον όλων.

Ας σταματήσει λοιπόν το Ελληνικό πολιτικό κατεστημένο να βλέπει τον Τσίπρα σαν αεροπειρατή που μπήκε με μια χειροβομβίδα στο εθνικό πιλοτήριο της χώρας. Ας σταματήσει  να φιλολογεί, σαν τους σώφρονες κοτζαμπάσηδες του 21, κατά του «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ,  Η ΕΞΟΔΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ  ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ  ΤΟΥ ΕΥΡΩ», όπου αποκλεισμένοι από την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, την διακηρυγμένη από το θεμέλιο ιδρυτικό καταστατικό της, αφεθήκαμε  λιμοκτονούντες να πεθαίνουμε, για να λεηλατήσουν κάποιοι την λιμνοθάλασσά μας, τον ήλιο και τα ιστορικά μας χώματα και να ποδοπατήσουν από διάθεση ρεβανσισμού την εθνική μας υπερηφάνεια.

   Το Ελληνικό ΟΧΙ, άπαξ και σιγουρευθεί εκλογικά στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση θα αλλάξει πολιτικά όλη την Ευρώπη, προς πίκραν των κοσμοεξουσιαστών, που την έχουν μετατρέψει σε καταπιεστικό  τους βραχίονα.  Πίκρα όμως, πιθανόν και για τους αριστερούς του παλιού ημερολογίου, που δεν συγκινούνται από την κατάλυση της εθνικής κυριαρχίας, μα ούτε και από την κατάπτωση της ευρωπαϊκής ιδέας και ελπίζουν  το παγκόσμιο χάος να φέρει  από μόνο του κάποτε, την  παγκόσμια επανάσταση.

Η πολύ πιθανή επικράτηση του χαρισματικού νεαρού της Ελληνικής πολιτικής σκηνής στην κορυφή της θα αποτελέσει από μόνη της ένα ηρωϊκό γεγονός, πολύ προτού αποδείξουν οι πολιτικοί του Σύριζα  πόσο θάρρος, ψυχή και ανθρωπιά κουβαλούνε μέσα τους, πόση ειλικρίνεια, και εντιμότητα, μα και πόση σωφροσύνη και ευελιξία για να μην τσακιστούν συγκρουόμενοι κατά μέτωπο με την σκληρή πραγματικότητα.

Αν όμως ο λαός φοβηθεί πρώτος και κάνει πίσω αυτός, έστω και λίγο, ξανασκεφτόμενος  το τελικό του ΟΧΙ, ψειρίζοντας εκ νέου την ειλικρίνεια και την μαχητικότητα αυτών που σήκωσαν την σημαία της εθνικής του επιβίωσης και υπερηφάνειας, βρίσκοντάς τους μικρούς στην ηλικία και πνευματικά άγουρους και όχι αποδεδειγμένα σάπιους ή  εκ προθέσεως δίγλωσσους και υποκριτές, σαν τους πολιτικούς απατεώνες που τον κυβέρνησαν τα τελευταία τριάντα τουλάχιστον χρόνια,

αν δείξει την τελευταία στιγμή στην Ευρώπη πως σκέφτεται τις μικροκαταθέσεις του και τα φραγκοδίφραγκά του στις τράπεζες περισσότερο από τον συνάνθρωπό του που λιμοκτονεί  άστεγος στα πεζοδρόμια,

τότε θα έχει στείλει το λάθος μήνυμα,  τώρα που η παγκόσμια προσοχή είναι στραμμένη πάνω μας, για να σκεφθούν και οι Ευρωπαίοι τα φραγκοδίφραγκά τους και να μας αφήσουν να πεθάνουμε στην τόσο συμφέρουσα σε εμάς τους ίδιους εθνική πείνα μας.

Το εθνικό συμφέρον μας, μα και το μακροπρόθεσμο ατομικό υλικό συμφέρον μας ταυτόχρονα, απαιτεί αυτήν την  κορυφαία για το μέλλον του Ελληνισμού χρονική στιγμή, να υπερβούμε τις κομματικές, πολιτικές προκαταλήψεις μας, την στενή λογιστική αποτίμηση του όποιου προσωρινού οικονομικού μας συμφέροντος και να σκεφθούμε ανθρωπιστικά, εθνικά και Ευρωπαϊκά ταυτόχρονα.

Ο Τσίπρας σήμερα διασώζει με την πίστη του στην Ευρωπαϊκή ιδέα, πολύ περισσότερο απ’ ότι στο Ευρώ, τον υγιή, ανθρωπιστικό διεθνιστικό ιδεαλισμό του Μεγαλέξανδρου και η Ελλάδα έχει την ευκαιρία να δείξει στην Ευρώπη πως μπορεί να πεινάει, έχει όμως εθνική  υπερηφάνεια  και δεν θυσιάζει ούτε την κοινωνική της αλληλεγγύη, μα ούτε και το όνομα  της Ευρώπης και το όραμα της ομόσπονδης εν ισοτιμία ένωσής της, στους κοινωνικούς ολετήρες του διεθνούς κερδοσκοπικού κεφαλαίου και των αδηφάγων τραπεζών  του.

   Γι’ αυτό ο Τσίπρας πρέπει να αναδειχθεί πάση θυσία πρώτο κόμμα, για να εκπροσωπήσει ηθικά και, πνευματικά τον χειμαζόμενο Ελληνισμό και να υπερισχύσει πολιτικά απέναντι  στο πάση θυσία Ευρώ των αντιπάλων του.  Πρέπει επίσης το συνολικό άθροισμα του αντιμνημονιακού ΟΧΙ, να αυξήσει και αυτό ακόμη περισσότερο  τα ποσοστά του στην νέα εκλογική αναμέτρηση.

 Ο νεαρός Τσίπρας δείχνει πως έχει αντιληφθεί πόσο πολύ περισσότερο από τον ίδιο μετρά το λαϊκό κύμα που τον σηκώνει πάνω του και γι’ αυτό περιμένει να δεί σε τι πολιτικό ύψος θα τον φθάσει, προτού διαπραγματευθεί με τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις του τόπου, μα και την Ευρώπη, το μέλλον της Ελλάδος, μα και της Ευρώπης ταυτόχρονα.

Αντίθετα οι αντίπαλοί του απέδειξαν πως όταν είναι στην Ευρώπη δεν έχουν φωνή και ούτε η Ελλάδα λόγο ύπαρξης. Γι’ αυτό και βιάστηκαν να την καταργήσουν και από χώρα ακόμη, για να μην ομιλήσει ξανά ποτέ και διακινδυνεύσουν τα διαπλεκόμενα με τους ξένους συμφέροντά τους.

Ας ψηφίσουν  όλοι οι μικροί λοιπόν στην ψυχή και στο πνεύμα Έλληνες τον ποιητή Νόβα ή τον πάλαι σοσιαλιστή  Τσιριμώκο ή  ας σκύψουν στον όψιμο  σταυροφόρο της νεκρανεστημένης δεξιάς Σαμαρά, το κεφάλι, όπως εκείνος το  έσκυψε  στην Μέρκελ.

Οι υπόλοιποι  που πιστεύουν  στο μικρό μεγαλείο του Ελληνισμού, ας ακολουθήσουν το μικρό κόμμα του Σύριζα, που ξεπετάχθηκε σαν την λευτεριά του εικοσιένα  και του άσματος του Θεοδωράκη από το πουθενά και ας πιστεύσουν πως η Ελλάδα είναι νωρίς για να πεθάνει, γιατί κάτι έχει ακόμη και σήμερα να διδάξει στην Ευρώπη  που σάπισε από το χρήμα της και βάλθηκε να την σαπίσει και την ίδια.