Δύσκολος μήνας ο Μάϊος για τους Βενιζέλους

Για τρίτη φορά, στα τελευταία 100 χρόνια, διεξάγονται βουλευτικές εκλογές κατά τον μήνα Μάϊο. «Του κύκλου τα γυρίσματα» φέρνουν και τις τρεις φορές έναν Βενιζέλο μεταξύ των (εκάστοτε) διεκδικητών του πρωθυπουργικού επάθλου:
ο πρώτος αξιώθηκε να το κατακτήσει, το κράτησε επί 45 ημέρες και το εγκατέλειψε, ανοίγοντας (από κοινού με φίλους και αντιπάλους του) την πόρτα του ολέθριου Διχασμού·
ο δεύτερος υπέστη διπλή (εκ δεξιών και εξ αριστερών) ταπεινωτική ήττα και υποχρεώθηκε να
παραδώσει την πρωτοκαθεδρία του πολιτικού του χώρου στον «λαοπρόβλητο» (και λαοπλάνο) αρχηγέτη της δυναστείας του Καστρίου·
ο τρίτος (που μόνον το επί-θετο τον συνδέει με τους δυο προηγούμενους) ετοιμάζεται να καταρρίψει όλα τα ρεκόρ ελευθέρας (πολιτικής) πτώσεως.

Η πρώτη μαγιάτικη εκλογική αναμέτρηση της τελευταίας 100ετίας έλαβε χώρα το μακρινό 1915 (Μαΐου 31). Το Κόμμα των Φιλελευθέρων του δαφνοστεφανωμένου Ηγέτη των Βαλκανικών Πολέμων Ελευθερίου Βενιζέλου κατέλαβε 185 έδρες, οι Εθνικόφρονες του Γούναρη 95, ο Θεοτόκης 12, ο Δημητρακόπουλος 7, ο Μαυρομιχάλης 7, ο Ράλλης 6, οι Σοσιαλιστές της Θεσσαλονίκης 2, και οι Ανεξάρτητοι (μεμονωμένοι) 2.
Όμως, η απερχόμενη Κυβέρνηση Γούναρη δεν παρέδωσε αμέσως την κυβερνητική σκυτάλη, επικαλούμενη την κλονισμένη υγεία του Βασιλέως (Κωνσταντίνου ΙΒ΄), ο Οποίος, τελικά, έδωσε στον νικητή των εκλογών την εντολή σχηματισμού Κυβερνήσεως. Η σχηματισθείσα Κυβέρνηση επέζησε από τις 10 Αυγούστου έως τις 24 Σεπτεμβρίου του 1915, όταν ο εκλεγείς Πρωθυπουργός παρητήθη, λόγω διαφωνιών του με το Στέμμα (διαφωνιών που απετέλεσαν το θλιβερό πρελούντιο καταστροφών και χαλασμών και θρήνων – αλλά και «συνωστισμών»…).

43 χρόνια αργότερα, η 12η Μαΐου του 1958 κατέγραψε μια από τις μεγαλύτερες εκλογικές εκπλήξεις. Ένα προδήλως υστερόβουλο εκλογικό σύστημα (που στόχευε στον εκμηδενισμό της ΕΔΑ και στην πριμοδότηση των δυο μεγάλων αστικών Κομμάτων) μετετράπη σε «μπούμερανγκ»: απένειμε 171 έδρες στην ΕΡΕ του Κωνσταντίνου Καραμανλή (41,16%), ανέδειξε Αξιωματική Αντιπολίτευση την ΕΔΑ (με 24,62% και 60 έδρες), και εξοβέλισε στην τρίτη θέση τους Φιλελευθέρους του Σοφοκλέους (Κλικλή) Βενιζέλου (20,67% και 36 έδρες), ενώ 4 κομματικοί σχηματισμοί που είχαν συμπήξει την Προοδευτική Αγροτική Δημοκρατική Ένωση κατέκτησαν 10 έδρες με 10,62%, και άλλοι 6 σχηματισμοί που συναπάρτισαν την Ένωση των Λαϊκών κατέλαβαν 2 έδρες με 2,95%. Ο οικτρά ηττηθείς Βενιζέλος εκών-άκων παρέδωσε τα ηνία του κληρονομικού πολιτικού του φέουδου στον Γεώργιο Παπανδρέου.

Στην επικείμενη τρίτη (και φαρμακερή;) ένας άλλος Βενιζέλος, άρτι παραλαβών από τον Γιώργο Παπανδρέου τα ηνία του, επίσης, κληρονομικού πολιτικού του φέουδου, διεκδικεί … Αλλά, τι διεκδικεί; Το τολμηρότερο που μπορεί να ονειρευτεί ο «ύπαρχος» (και είπαρχος και ίππαρχος) της Ιπποκράτους είναι ο περιορισμός της πανωλεθρίας…
(υστερόγραφο: Για την πληρότητα της αναδρομής ας υπομνησθεί ότι για την 28η Μαΐου είχαν προκηρυχθεί και οι εκλογές του 1967. Πρόκαμε όμως η 21η Απριλίου…).
οπωπητήρ