Zητούνται ανθρώπινες και πολιτικές σκιές

Σπύρος Παπαγιάννης

Ζητούνται καταξιωμένες και καταξιωμένοι πολίτες, με κάποιο όνομα στην κοινωνία στην τηλεόραση, την δημοσιογραφία, το θέαμα, το τραγούδι, τον αθλητισμό, το ποδόσφαιρο, τον στίβο, τον συνδικαλισμό, τα εργατικά σωματεία, τους πολιτιστικούς συλλόγους και τους συνδέσμους φιλάθλων για να στελεχώσουν τις λίστες των υποψηφίων, των  κομμάτων εξουσίας.

Ζητούνται νέα  άφθαρτα πρόσωπα για να αντικαταστήσουν τα φθαρμένα, γερασμένα,

κουρασμένα, μα και χορτασμένα, μπουκωμένα και σκασμένα από τα προνόμια, τις παροχές και τα σκάνδαλα, στελέχη τους.

Άνθρωποι που θα δώσουν το όνομά τους για να ενισχύσουν  τους μπαρουτοκαπνισμένους, μα και ξευτελισμένους βετεράνους της διαπλοκής και της υποταγής στις βουλήσεις των  ντόπιων βαρόνων του χρήματος και της πληροφόρησης, των  τραπεζιτών  και τοκογλύφων, μα και των ξένων προστατών  και επικυριάρχων τους, των δανειστών  τους και εκβιαστών μας ταυτόχρονα.

Ζητούνται άνθρωποι που θα δώσουν το πρόσωπό τους στην εξουσία για να το χρησιμοποιήσει όπως αυτή θέλει., σε όποιο  νομοσχέδιο εθνικής ντροπής και κοινωνικής αδικίας έχει στα χαρτιά της, για να το εμφανίσει μετά τις εκλογές. 

Ζητούνται  άνθρωποι πρόθυμοι να δούν  το πρόσωπό τους με την στάμπα της  επικήρυξης των κακοποιών κολλημένο σε κάποια κολώνα.

Ζητούνται άνθρωποι φιλόδοξοι, που θέλουν να προσφέρουν στην κοινωνία, έστω και διαλύοντάς την και  λειτουργώντας σαν απορρυπαντικό στο εκλογικό πλυντήριο, να πάρουν πάνω στην λευκή  επιδερμίδα της παρειάς τους,  τους ρυπαρούς λεκέδες των εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσόντων κομμάτων.

Ζητούνται άνθρωποι που θα ξεπλύνουν στις κάλπες τις κάλτσες των προκατόχων τους και θα βοηθήσουν με τις ψήφους  που θα κουβαλήσουν μαζί τους, όσων θα εμπιστευθούν αυτούς περισσότερο, παρά τους αρχηγούς τους, να διατηρήσουν την πολιτική ασυλία τους οι Ηρόστρατοι της πατρίδας.

Ζητούνται άνθρωποι για να λένε ναι σε όλα, να χειροκροτούν μόλις κομπιάσει ο πολιτικός αρχηγός τους και θελήσει να βρέξει τα χείλη του και  να πίνουν νερό στο όνομά του την ώρα που δίνουν όξος στον εσταυρωμένο, όποιον εσταυρωμένο βρούνε μπροστά τους, χωρίς να νιώθουν την ανάγκη να τον κατεβάσουν από τον σταυρό.

Ζητούνται άνθρωποι για να ψηφίζουν νομοσχέδια και μνημόνια χωρίς να τα διαβάζουν, χωρίς να θέλουν σαν τον άπιστο Θωμά να ψηλαφίσουν την αλήθεια, έστω και αν ο αρχηγός τους δεν είναι ο Ιησούς και ο γιός του Θεού, μα του διαβόλου η κάλτσα .

Ζητούνται άνθρωποι  με κύρος, μα με  ελαφράν συνείδηση, με ύφος, μα χωρίς ήθος, που μπορεί να μην υπηρέτησαν στον στρατό, μα είναι πρόθυμοι να συστρατευθούν, όχι να επισυμβεί κάποια αλλαγή, μα για να μην επισυμβεί καμμία  απολύτως αλλαγή στην κοινωνία, όπου το όραμα και το σύνθημα της αλλαγής έχουν τόσο ευτελισθεί από τους πολιτικούς εργολάβους που σαράντα χρόνια τώρα κοσκινίζουν στο όνομά της, που κανείς να μην διανοείται πλέον να ελπίσει σ’ αυτήν.

Ζητούνται ρεαλιστές που να ντύσουν με το ανθρώπινο δέρμα τους τον σκελετό και τον Φράνκενστάϊν της εξουσίας, που να τον πλαισιώσουν στις φωτογραφίες, στην βουλή, στα τραπεζώματά του στο προεδρικό μέγαρο, στην γιορτή της δημοκρατίας, μα και στις ερήμην του λαού παρελάσεις.

Ζητούνται μαζί μ’ αυτούς και σεκιουριτάδες που θα φυλάνε τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των λαθρομεταναστών, μα και τα αστυνομικά τμήματα, και όσους αστυνομικούς δεν φυλάνε πολιτικά πρόσωπα.

Ζητούνται γενικά ανθρώπινες και πολιτικές σκιές για να προσδώσουν πολιτικό βάθος στην ρηχή, ωμή, κυνική και ανθρωποφάγο εξουσία

Ζητούνται υπηρέτες για τα αφεντικά, υπηρέτες που θα είναι πιο κοντά από ποτέ σε αυτά και που θα μπορέσουν και αυτοί σιγά σιγά να γίνουν αφέντες στην θέση τους, σαν εκείνοι αποχωρήσουν από τα κοινά και την ζωή.

Ζητούνται άνθρωποι που θα παίζουν τα αφεντικά, χωρίς να ψάχνουν να μάθουν από πού έρχονται οι εντολές και  που θα παίρνουν χωρίς να σιχαίνονται,  λέξεις σαλιωμένες από τα στόματα των υποβολέων τους για να παπαγαλίσουν την αλήθεια του Κυρίου τους και του Κυρίου του Κυρίου τους, μια που σ΄ αυτόν τον κόσμο, τον αγγελικά πλασμένο, κανείς Κύριος δεν είναι χωρίς άλλον πάνω  από  αυτόν, Κύριο.

Ζητούνται λοιπόν ακόμη άνθρωποι για ψηλούς στόχους και ψηλά αξιώματα, την στιγμή που κανείς δεν ζητείται για εργασία και όλοι αντίθετα νιώθουν πως καταζητούνται. Όσοι έκλεισαν τα μαγαζιά τους και τις επιχειρήσεις τους,  ας σπεύσουνε, γιατί τώρα είναι η ευκαιρία  για να αλλάξουν κοινωνική τάξη, τώρα που διαλύεται η χώρα και η άρχουσα τάξη χρειάζεται νέα χέρια, νέα πρόσωπα, νέα άλλοθι, νέους επίστρατους για να άρουν τις ενοχές και τις ευθύνες της.

Γιατί η δημοκρατία είναι το μόνο πολιτικό σύστημα που δίνει την δυνατότητα στον δούλο να γίνει κι’ αυτός αφέντης, η να φαντασιωθεί και να συνοργασθεί μαζί του.