Financial Times:H Ρωσία «Σωσίβιο» σωτηρίας στην πεινασμένη Ελλάδα

Οι Financial Times, με εκτενή ανάλυσή τους, εξηγούν τους λόγους που η Μόσχα θέλει να επενδύσει στη χώρα μας, τους λόγους που η Ελλάδα θα αναγκαστεί να προχωρήσει σε μια τέτοια συμφωνία και ποιος έλληνας πολιτικός θα δώσει τα χέρια με τους Ρώσους, μετά τις εκλογές.
Το άρθρος ξεκινά με ένα ερώτημα. «Γατί είναι τόσο άκαμπτη η Ρωσία στην υπεράσπιση του Μπασάρ Αλ Άσαντ»; Για να απαντήσει λέγοντας
πως «προς μεγάλη έκπληξη των ΗΠΑ και Ευρωπαίων αξιωματούχων, η Μόσχα έχει μπλοκάρει τις προσπάθειες -στο πλαίσιο του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ- να απομονωθεί περαιτέρω το καθεστώς της Συρίας».
Στο δημοσίευμα αναφέρεται επίσης, ότι ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ υποστηρίζει ότι η κυβέρνησή του αισθάνεται ότι έχει καεί από τον τρόπο που χρησιμοποίησε το ΝΑΤΟ το ψήφισμα του ΟΗΕ να βομβαρδίσει τη Λιβύη το περασμένο έτος.  Ο κ. Λαβρόφ ξέρει πως η γλώσσα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ είναι κατασκευασμένη και πως μπορεί να παρερμηνευθεί.
Στην πραγματικότητα η Μόσχα προστατεύει τον κ. Άσαντ επειδή τον χρειάζεται εκεί ακριβώς που είναι και όπως είναι. Η Συρία είναι πιο αξιόπιστος εταίρος της στη Μέση Ανατολή. Στην πραγματικότητα, ο κ. Άσαντ, όπως και ο πατέρας του, αγοράζει το μεγαλύτερο μέρος στρατιωτικού υλικού της Συρίας από τη Μόσχα. 
Για τη Ρωσία, η πρόσβαση σε ένα λιμάνι της Μεσογείου είναι μεγάλη στρατηγικής σημασίας: έχει επενδύσει σημαντικά ποσά στις δύο τοποθεσίες, χρησιμοποιώντας την ναυτική βάση στην Λατάκια και την Ταρτούς. Οι Ρώσοι προφανώς φοβούνται ότι αν χάσουν τον κ. Άσαντ, αυτό θα μπορούσε να σημαίνει την απώλεια αυτών των πολύτιμων λιμανιών της Μεσογείου.
Επειδή όμως η Συρία ολοένα και περισσότερο παραγκωνίζεται, η Ρωσία πρέπει να βρει τρόπο να διατηρήσει τις ναυτικές βάσεις στη Μεσόγειο. Με ποιο τρόπο; Μέσω της Ελλάδας. Όπως ίσως έχετε ακούσει, η Ελλάδα χρειάζεται απεγνωσμένα μια αξιόπιστη μακροπρόθεσμη πηγή εσόδων. Οι πολίτες της αναρωτιούνται πώς μπορούν να επιστρέψουν στην οικονομική ανάπτυξη, την ώρα που «αγκαλιάζουν» την λιτότητα.
Μία συμφωνία για 30 ή 50 έτη, που θα παράσχει ναυτική βάση στη Ρωσία και δικαιώματα στο λιμάνι του Πειραιά, ίσως μια μέρα να έχει νόημα για τις δύο πλευρές. Μέσα στον χρόνο, αυτή η συμφωνία θα απέφερε στην πεινασμένη ελληνική κυβέρνηση έως 200 δισ. δολάρια.
Είναι αδύνατον για τον κ. Λουκά Παπαδήμο και την τεχνοκρατική του κυβέρνηση να υπογράψει τέτοια συμφωνία, εν μέρει επειδή οι σύμμαχοι της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ θα είχαν σθεναρές αντιρρήσεις. Όμως για μια μελλοντική κυβέρνηση συνασπισμού υπό την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, που θα αντιμετωπίσει ισχυρές λαϊκές πιέσεις για να αντλήσει κεφάλαια και να αντισταθεί στις πολιτικές και οικονομικές απαιτήσεις από το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες, θα είναι διαφορετικά τα πράγματα.
Η μη ανταγωνιστική Ελλάδα μπορεί να έχει μεγαλύτερη οικονομική ελαστικότητα απ' όσο της αναγνωρίζουν οι Ευρωπαίοι εταίροι της. Και αν ο συνδυασμός της ελληνικής απογοήτευσης και των ευρωπαϊκών απαιτήσεων ωθήσει μια μέρα την Ελλάδα έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΝΑΤΟ θα πρέπει να είναι έτοιμο για νέο γύρο εχθρότητας ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία. Στην ουσία, αν οι εντάξεις στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ είχαν μερικό στόχο να δημιουργήσουν νέους δεσμούς ανάμεσα σε αυτούς τους παραδοσιακούς ανταγωνιστές, μια ελληνική έξοδος θα μπορούσε να ανατρέψει αυτή την τάση.
Η Ελλάδα έχει κάθε λόγο να παραμείνει στην ΕΕ και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί έχουν πολύ μεγάλα ανοίγματα στην χώρα. Η Ελλάδα μόλις έλαβε 170 δισ. ευρώ από ΕΕ και ΔΝΤ για να καλύψει τις χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας ως το 2014. Η ΕΚΤ έχει διαθέσει 130 δισ. ευρώ για την στήριξη των ελληνικών τραπεζών. Η ΕΕ και το ΔΝΤ θα κατέχουν τα δύο τρίτα του ελληνικού χρέους. Η συμμετοχή στο ΝΑΤΟ προσφέρει κι άλλα πλεονεκτήματα. Αυτοί είναι ορισμένοι από τους λόγους για τους οποίους η Ελλάδα δύσκολα θα αποχωρήσει σύντομα από την ένωση.
Μέσα στον χρόνο όμως, οι μακροχρόνιες επιπτώσεις της λιτότητας στην ελληνική οικονομία και η λαϊκή πικρία απέναντι στην Γερμανία και τους Ευρωπαϊκούς θεσμούς, θα μπορούσε να αλλάξει τους παράγοντες της συζήτησης, τόσο εντός της Ελλάδας όσο και στην Ευρώπη. Γι' αυτό και η Ευρώπη πρέπει να δείξει μεγάλη προσοχή. Η Ελλάδα δεν έχει «αλεξίπτωτο» σήμερα, αλλά μέσα στον χρόνο μπορεί να έχει περισσότερες επιλογές απ' όσες νομίζουμε.

http://www.iefimerida.gr/