Το χαρακωμένο σώμα του Χάρη του Καστανίδη

Tου κ. Στεφάνου Κασιμάτη

Ο Χάρης Καστανίδης είναι «η ψυχή και η διανόηση του ΠΑΣΟΚ». Θυμίζω, επ’ ευκαιρία, ότι αυτή ήταν η απάντηση που έδωσε ο εκ των εμπνευστών του δημοψηφίσματος και τέως υπουργός («δεν διαγράφεται η ψυχή και η διανόηση του ΠΑΣΟΚ»), όταν ρωτήθηκε την περασμένη Κυριακή, από δημοσιογράφο, πώς θα αντιδρούσε στο ενδεχόμενο της διαγραφής του -ενδεχόμενο το οποίο έγινε πραγματικότητα τις
πρώτες πρωινές ώρες της επομένης. Δικαιούμαι, συνεπώς, να εκλαμβάνω τη φράση ως αυτοπροσδιορισμό εκ μέρους του επιφανούς πολιτικού.
Ομως, το πασοκικό φαινόμενο Χάρης Καστανίδης δεν είναι μόνον πνεύμα και ψυχή. Είναι και σώμα, έστω και αν ο ίδιος σπανίως αναφέρεται σε αυτό. Εκανε μία εξαίρεση, ωστόσο, το πρωί της περασμένης Δευτέρας, μιλώντας στην πρωινή εκπομπή του ΣΚΑΪ: «Είμαι από δεκαοχτώ χρονών στο ΠΑΣΟΚ και το σώμα μου είναι γεμάτο χαρακιές», είπε. Μόλις το άκουσα, μου συνέβη κάτι το οποίο οι συγγραφείς του παλιού καιρού θα το ονόμαζαν «έκσταση»: Ο ήχος της τηλεόρασης, από την οποία παρακολουθούσα τη συνέντευξη, αλλά και όλοι οι άλλοι ήχοι του περιβάλλοντος χαμήλωσαν ώσπου έσβησαν τελείως, όπως όταν μας καλούν στο τηλέφωνο και για να μιλήσουμε χαμηλώνουμε μέχρι το τέρμα το ποτενσιόμετρο της έντασης του ήχου στο στερεοφωνικό. Τότε, άκουσα το ρυθμικό και μονότονο παράπονο του μπαγλαμά (ντιν-ντιντιντίν, ντιντιντίν, ντιντιντίν-ντιν-ντιν) και με τα μάτια της φαντασίας (γιατί τα κανονικά μου είχαν βουρκώσει τελείως και δεν έβλεπα τίποτε) είδα τον Χάρη να ορθώνει το χαρακωμένο σώμα του, με μια λεβέντικη δρασκελιά να πηδάει επάνω από το πάνελ και, με κινήσεις βαριές, καθώς αρμόζει σε άνδρες που επόνεσαν πολύ, να αρχινά τις γυροβολιές του ζεϊμπέκικου, που έψελνε ο κανονικός Notis (ο Σφακιανάκης): «Σώμα μου, σώμα μου γεμάτο χαρακιές». «Γιούργια, γιούργια, στον νταβλά με τα κουλούρια!» αναφώνησα, στεντορεία τη φωνή, χωρίς να καταλαβαίνω και εγώ γιατί το έκανα ούτε τι μπορεί να σήμαινε η ουρανομήκης κραυγή μου, Μήπως για να εκτονώσω τη συγκίνηση των στιγμών;
Αργότερα κατάλαβα τον βαθύτερο λόγο. Εξέβαλα την κραυγή διότι, πράγματι, όλο αυτό που είναι ο Χάρης, το καταυγάζον την σκοτία πνεύμα του, η άσπιλος ψυχή του και το υπέροχο σώμα του, αυτό το σύνολο είναι ό,τι ακριβώς λέει ο ίδιος: ΠΑΣΟΚ! Από πάνω ώς κάτω, εντελώς ΠΑΣΟΚ! Και αυτό οφείλω να το καταστήσω σαφές, για να προλάβω όσους σπεύσουν να παρεξηγήσουν το δοξαστικό ύφος με το οποίο περιέγραψα μία αληθινή, εξωσωματική εμπειρία μου. Τώρα περιμένω πια την επόμενη τηλεοπτική εμφάνισή του. Φαντάζομαι σε εκείνη την πανάκριβη παραγωγή της κρατικής τηλεόρασης, όπου διάφοροι επώνυμοι με λαϊκό προφίλ, τους οποίους συνδέει η «αγάπη για τον άνθρωπο», μαζεύονται μεσημεριάτικα (μπορεί και πρωϊνιάτικα, δεν ξέρω) γύρω από ένα τεράστιο τραπέζι, παριστάνουν ότι πίνουν και ύστερα τραγουδάνε όλοι μαζί και χορεύουν, με τον σκοπό να προβληθεί αυτό το ψεύτικο πανηγύρι κάποιο Σαββατόβραδο, για να «γλεντήσουν» τα κορόιδα που πληρώνουν με τους φόρους τους το διαρκές σκάνδαλο που λέγεται ΕΡΤ...