To κουλούρι. --- (Διαβάστε το, αξίζει)

Γιώργος Μιλτ. Σαλεμής

Ξημέρωσε ο Θεός τη μέρα και βάλθηκα να κάνω το συνηθισμένο μου σερφάρισμα... Αντίφωνο....
ημερήσιος τύπος...και πάλι Αντίφωνο. Μέχρι να δεήσει ο διαχειριστής ν' αλλάξει πρωτοσέλιδο – αλλάζει με το πάσο του, στις 8.00 πμ, παρά τις εκκλήσεις μου - έπιασα να διαβάζω τα νέα για την χθεσινή συγκέντρωση των “Αγανακτισμένων” στο Σύνταγμα. Ενώ έκανα διάφορα πικρόχολα σχόλια του τύπου “πάλι εισαγόμενα καταναλώνουμε”, “αφού φάγαμε τα ληγμένα της αραπιάς τώρα θα φάμε και τα ληγμένα της εσπερίας”, νάσου και σκάει η φωτογραφία με το κουλούρι στο Nooz.gr! Ένα χέρι μ' ένα κουλούρι σεσουσαμισμένο σε πρώτο πλάνο και στο βάθος συγκεντρωμένοι άνθρωποι, μάλλον συνταξιούχοι, “φλουταρισμένοι”.
“Έβαλε ο διαβολάκος την ουρά του πάλι και μου
πήρε το μυαλό μου μέσ' απ' το κεφάλι” κι εκεί που όλοι βλέπουνε “κουλούρι” εγώ άρχισαν να βλέπω άλλα πράγματα....
Στην αρχή είδα την ουρά του διαβολάκου να σχηματίζει κουλούρι...μετά είδα ένα τεράστιο μηδέν ανφάς που εξακολουθεί να υφίσταται ακόμα κι να φας το κουλούρι. Μετά είδα το κουλούρι, ένα κόμμα, ένα επτά κι άλλο ένα μηδέν στο τέλος! Όλο μαζί 0,70! Θαύμα είπα, θαύμα!
Έπιασα, σαν παλαβός, να κάνω λογαριασμούς:
Το 2000, είπα, το κουλούρι είχε 50 δραχμές. Τώρα έχει 0,70 ευρώ. Πόσες δραχμές έχει σήμερα;
Το κομπιουτεράκι απάντησε πρόθυμα: 238,53 δραχμές!
Μετά είπα, σήμερα το κουλούρι κάνει 0,70 ευρώ. Τότε έκανε 50 δραχμές. Πόσα ευρώ έκανε το 2000; Πάλι το κομπιουτεράκι μου απάντησε πρόθυμα: 0,15 ευρώ!
Στη συνέχεια έθεσα, στον εαυτό μου, το εξής υπαρξιακό ερώτημα: αν ένα κουλούρι που κάνει τότε 50 δραχμές και κάνει τώρα 238,53 δραχμές, οι εκατό “τότε δραχμές” πόσες “τώρα δραχμές” μας κάνουν; Το ερώτημα είναι υπαρξιακό γιατί αφορά κάτι που δεν είναι πια υπαρκτό, προς το παρόν τουλάχιστον: τη δραχμή!
Το κομπιουτεράκι πάλι απάντησε ευθαρσώς: 447,06 δραχμές!
Τρε μπιεν είπα κι εγώ, όπως είπε κι ο Ναύαρχος, μα δεν έφυγα!
Στο μυαλό μου άρχισε να “παίζει” εκείνο το τραγούδι του Ξαρχάκου (στίχοι Γκάτσου) από το Ρεμπέτικο...
“Μια βραδιά στην Αμφιάλη
του την φέραν του Μιχάλη
που πουλούσε με το δράμι
κουλουράκια με σουσάμι”

το άφησα να “παίζει” γιατί το τρανζίστορ ήταν κλειστό...βλέπετε, η αγαπημένη μου ραδιοφωνική παραγωγός, με την υπέροχη φωνή, λείπει σε άδεια!
Έβαλα το κομπιουτεράκι κάτω κι εκείνο...αναστέναξε! Είχε ένα προαίσθημα!
Αν, του λέω, οι 100 “τότε δραχμές” μπορούν να είναι σήμερα 447,06 “τώρα δραχμές”, πόσες “δραχμές τώρα” μπορεί να είναι οι 340,75 “δραχμές τότε” που δώσαμε και πήραμε 1 “ευρώ τότε και τώρα”; Το κομπιουτεράκι κέρωσε! 1.523,36 “δραχμές τώρα” είπε με τρεμάμενη φωνή!
“Ένα κι ένα κάνουν δύο
πέστε του Μιχάλη αντίο
Δύο κι ένα κάνουν τρία
τον γραπώσαν τα θηρία”
Είπε το τραγούδι. Άφησα το κομπιουτεράκι να ξεκουραστεί κι έπιασα να σκέφτομαι:
Αν τότε (το 2000) δίναμε 340,75 δραχμές και παίρναμε (ν) κουλούρια τώρα για να πάρουμε τα ίδια κουλούρια θα έπρεπε να δώσουμε 1.523,36 “κουλουρίσιες δραχμές”!!! Πήγε η ψυχή μου στην Κούλουρη! Αλλά συνέχισα:
Θα έπρεπε να δώσουμε 457,00 “κουλουρίσιες δραχμές” για να πάρουμε μια τσίχλα, μπάμπολ για μεγάλες φούσκες! Θα έπρεπε να δώσουμε 172.139,68 “κουλουρίσιες δραχμές” για να μας αλλάξει τον θερμοσίφωνα ο υδραυλικός (ο χοντρούλιακας). Θα έπρεπε να δώσουμε 30.162,52 “κουλουρίσιες δραχμές” για να πάρουμε το “καινούργιο” βιβλίο του Γιανναρά που έχει μέσα τις επιφυλλίδες του 2010. Θα έπρεπε να δώσουμε 6.093,44 “κουλουρίσιες δραχμές” για να πιούμε έναν καφέ στο Θησείο κι άλλες τόσες για να διαβάσουμε Κυριακάτικη εφημερίδα....
“Ποιος του φταίει του Μιχάλη
το ξερό του το κεφάλι
Είχε κρύψει στο συρτάρι
φούντες-φούντες το χορτάρι”
... το κουτόχορτο, επισήμανα στο τραγούδι κι εκείνο συμφώνησε...
“Ένα κι ένα κάνουν δύο
πέστε του Μιχάλη αντίο
Δύο κι ένα κάνουν τρία
τον γραπώσαν τα θηρία”
Άρα, λέω, το δίλημμα δεν είναι “με το ευρώ ή με τη δραχμή” όπως δραματικά το θέτει η αγαπητή μου συντρόφισσα Μαρία Δαμανάκη!
Το δίλημμα είναι “ με τον λαό ή με τον κουλουρτζή”!
“Θα του στείλουμε λουκούμια
τώρα που ’γινε σα μούμια
Να τα τρώει στο κελί του
να χτυπάει την κεφαλή του
Να χτυπάει την κεφαλή του
στο μακρόστενο κελί του”
Μαζεύοντας τα πράγματα μου, συνέχισα να λογαριάζω πόσες κουλουρίσιες δραχμές “κάνει” έκαστη επιφυλλίδα...αν οι επιφυλλίδες και τα κουλούρια είναι οι καινούργιοι κλάδοι της οικονομίας στους οποίους πρέπει να επενδύσουμε... Η επιφυλλίδα, βλέπετε, πουλιέται και αμείβεται δύο φορές...μια κάθε βδομάδα που βγαίνει στην εφημερίδα κι άλλη μια όταν βγαίνει σε βιβλίο....Γίνεται δε ανάρπαστη σαν τα...στρογγυλά κουλούρια! Και το κουλούρι γι' αυτό διαμορφώνει τοιουτοτρόπως την τιμή του. Γιατί πληρώνεις και το ζυμάρι και το σουσάμι κυρίως όμως...την τρύπα!
Όμως γρήγορα άκουσα τη φωνή του δασκάλου ( άμα “βλέπεις” πράγματα παράξενα μετά “την ακούς” κιόλας): “ η επιφυλλίδα, Γιώργο, δεν είναι υποκείμενο. Το ίδιο και το κουλούρι. Δεν “κάνει”, δεν “έχει”, δεν “πληρώνεται”....οι άνθρωποι “κάνουν”, “έχουν”, “πληρώνονται””!
“Άλλη μια βραδιά στην Τρούμπα
αμολήσανε καλούμπα
Πούλαγε ζεστή τουλούμπα
κι έτσι έπεσε στη λούμπα”
Άρχισα να μουρμουρίζω και την “έκανα”, από τη φωνή του δασκάλου, για μια ακόμα φρικτή μέρα...
26 Μαΐου 2011
Θησείο
Σημείωση: Η τσίχλα κάνει 0,30 €. Η αλλαγή του θερμοσίφωνα 113,00 €. Το βιβλίο του καθηγητή Γιανναρά κάνει 19,80 €. Ο καφές στο Θησείο κάνει 4,00 €. Κάπου στα 4,00 € κάνουν οι εφημερίδες της Κυριακής αλλά δεν θυμάμαι ακριβώς...έχω καιρό ν' αγοράσω. Σε όλες τις τιμές περιλαμβάνεται ΦΠΑ!
πηγή: http://www.antifono.gr