ΠΕΡΙ ΠΩΛΗΤΙΚΗΣ

Από τον κ. Παναγιώτη Λιάκο

Υπερήφανοι Έλληνες

Ο ΓΑΠ ξεπέρασε τον Λιακόπουλο. Δεν ελληνοποίησε την υφήλιο αλλά συγκέντρωσε σχεδόν ολόκληρο τον πλανήτη στην Ελλάδα!
Είναι καταμεσήμερο στη μακρινή Μογγολία. Η χιλιομπαλωμένη γιουρτ (μογγολική σκηνή) αδυνατεί να σε προστατέψει από τον ήλιο που πυρακτώνει την έρημο Γκόμπι στην αγκαλιά της οποίας σε έριξε η μοίρα. Πεινάς, διψάς και ονειρεύεσαι ένα ταξίδι μέχρι την πρωτεύουσα Ουλάν Μπατόρ. Εκεί οι άνθρωποι μένουν σε σπίτια κανονικά. Εσύ, ο Τσαχιάγκιϊν Ενχμπαγιάρ αυτοπροσώπως, είσαι κατάμονος στο κέντρο του πουθενά. Η οικογένειά σου ακολούθησε άλλο καραβάνι και έχεις τις μαύρες σου. Λιγουρεύεσαι ένα σιτεμένο μπουτάκι από τζερμπόα (τρωκτικό που ζει στην έρημο Γκόμπι και μοιάζει με τον Μίκη Μάους) που έχει απομείνει από τσιμπούσι που έλαβε χώρα την προηγούμενη εβδομάδα. Θα το έτρωγες κι αυτό αν δεν πονούσε σαν κολασμένο το τελευταίο δόντι που απέμεινε καρφωμένο στα μαυρισμένα ούλα σου. Μα, ζωή είναι αυτή; Πώς να τη βγάλεις αξιοπρεπώς με μια γιουρτ, μια βακτριανή καμήλα, ένα δόντι και τα απομεινάρια ενός τρωκτικού; Τότε, σαν από θαύμα, εμφανίζεται ως από μηχανής Θεός ο Γιάννης Ραγκούσης και σου απαγγέλλει σε άπταιστα μογγολικά «Κάλκα» (η διάλεκτος που χρησιμοποιεί το 90% του πληθυσμού της Μογγολίας) απόσπασμα από την ομιλία του Έλληνα πρωθυπουργού για το περί ελληνικής ιθαγένειας νομοσχέδιο που ψήφισε στις 8 Φεβρουαρίου 2010: «Θεωρούμε ότι αυτό το νομοσχέδιο μας δίνει την ευκαιρία να
σχεδιάσουμε ένα μέλλον ομαλότητας, ασφάλειας και συνοχής. Θεωρούμε ότι ανοίγει και νέες δυνατότητες: Έλληνας ινδικής καταγωγής, Έλληνας αλβανικής καταγωγής, Έλληνας φιλιππινέζικης καταγωγής, Έλληνας ουκρανικής καταγωγής και ούτω καθ’ εξής, όλοι περήφανοι για την ελληνική τους ιθαγένεια». Ναι, θα γίνεις ένας περήφανος Έλληνας. Πάντα ήσουν αλλά το αγνοούσες.
Προομηρική ποίηση
Μαζί με την απαγγελία, ο Γιάννης Ραγκούσης σου κάνει κι άλλα δώρα. Έναν τουριστικό οδηγό της Αθήνας (σε μογγολικά «Κάλκα», εννοείται), μια πυξίδα, το βιομαγνητικό μπρασελέ που φορούσε ο Γιώργος Παπανδρέου στον Μαραθώνιο, μια κάρτα μέλους του ΠΑΣΟΚ και μια φωτογραφία της Εύης Χριστοφιλοπούλου για να σε συντροφεύουν στο δύσκολο ταξίδι μέχρι τη γη της Επαγγελίας, δηλαδή την πλατεία Βικτορίας της Αθήνας. Από την χαρά και την αναστάτωση δεν ξέρεις πώς να εκφράσεις την ευγνωμοσύνη σου στον ξανθό Έλληνα που έσωσε την ημέρα: υπόσχεσαι να ψηφίζεις Καμίνη και Μπουτάρη μέχρι να φυτρώσουν φράουλες στην έρημο Γκόμπι. Θα αποστηθίζεις ποιήματα του Τηλέμαχου Χυτήρη και θα τα λες στα εγγόνια σου όταν με το καλό γυρίσεις νικητής, τροπαιούχος και Έλλην σωστός στην αφιλόξενη έρημο. Θα ιδρύσεις νομαρχιακή οργάνωση του ΠΑΣΟΚ στην Γκόμπι και θα γράψεις μέλη τους νομάδες συγγενείς σου, τους τουρίστες και τα συνεργεία του Νάσιοναλ Τζιογκράφικ που ανά δεκαετία που περνούν από εκεί. Πώς δεν το είχες σκεφτεί τόσα χρόνια να γίνεις Έλληνας; Χίλιες φορές να κάνεις οικονομίες για να τρως σουβλάκια με γύρο (και μπόλικο κρεμμύδι) παρά να κυνηγάς τα άτιμα τα τζερμπόα που τρέχουν σαν τον άνεμο και χαλάνε εξίσου γρήγορα εκτός ψυγείου.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Δημοκρατία» 13/5/2011