Το παπατζηλίκι με την οικουμενική

Άρχισαν δειλά-δειλά να ακούγονται (ξανά) οι φωνές εντός και εκτός κοινοβουλίου, για την ανάγκη σχηματισμού οικουμενικής κυβερνήσεως ή εθνικού σκοπού ή εθνικής ενότητας κλπ. Όπως λένε, για να δικαιολογήσουν την αδημονία τους για εξουσία και καρέκλες οι τοποτηρητές των γερμανικών συμφερόντων, δεν μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ να φέρουν εις πέρας μόνοι τους το δύσκολο έργο, δηλαδή τα

επαχθέστατα μέτρα της ληστρικής φορολογίας και της δολοφονικής μειώσεως των μισθών και των συντάξεων, σύμφωνα με τις εκβιαστικές εντολές των «φίλων»-δανειστών μας.  

Δηλαδή, αν καταλαβαίνω σωστά, με τους Συριζοανελέητους, οι Έλληνες δεν θα πληρώνουν τους ληστρικούς φόρους επειδή είναι οργισμένοι ενώ έχουν  τα χρήματα από τους υψηλούς μισθούς και συντάξεις που τα τρία μνημόνια τους προσέφεραν. Έτσι, αν μπουν στην κυβέρνηση οι διάφοροι Λεβέντηδες του Ποταμιού αλλά και του ΠΑΣΟΚ, τα πράγματα θα αλλάξουν, ο Λεβέντης, ο Θεοδωράκης και η Γεννηματά θα εμπνεύσουν τους Έλληνες οι οποίοι θα επανακτήσουν την αξιοπρέπειά τους, θα έχουν εργασία, δεν θα υπάρξουν μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, θα είναι καταευχαριστημένοι και με χαρά θα πληρώνουν τους φόρους άλλοι από το περίσσευμά τους και άλλοι από το υστέρημά τους.

Τι να πεί κανείς όμως για έναν λαό ο οποίος απαθής, χαζεύει τις διαφημίσεις του «Ριχάρδου» που αγοράζει χρυσό, κοσμήματα, πίνακες και άλλα πολύτιμα αντικείμενα έχοντας ανοίξει καταστήματα σε κάθε πόλη της Ελλάδος, «ενημερώνεται» από τον ΣΚΑΪ και το MEGA, «ψυχαγωγείται» από τον Λιάγκα, την Μενεγάκη, την Καινούργιου και άλλες ξανθές «διάσημες» ελληνίδες, τρομοκρατείται από τις "προφητείες"  που πουλάνε διάφοροι τηλεβιβλιοπώλες, ενώ χορταίνει απλώς και μόνο με την ιδέα ότι δική του μητέρα μαγειρεύει καλύτερα από την μητέρα του διπλανού του.

Μωρέ καλά μας κάνουν, το πετσί μας σηκώνει το παπατζηλίκι, αντέχουμε και ας μην έχουμε…

Δ.Μ.