Πλέουμε ακυβέρνητοι προς τις... κάλπες!

Του Θάνου Οικονομόπουλου

Η Black Rock, προειδοποιεί ότι η Ελλάδα είναι πρώτη στην κατάταξη των χωρών υπό απειλή άμεσης οικονομικής χρεωκοπίας. Το ΔΝΤ, συνεχίζοντας την αυτοκριτική του για την «θεραπεία» που ακολουθήθηκε στην χώρα μας, μετά τους λανθασμένους πολλαπλασιαστές, ομολογεί τώρα πως η δημοσιονομική πολιτική που επιβλήθηκε ήταν καταστροφική και ότι οι μειώσεις των μισθών δεν έκαναν την οικονομία μας πιο ανταγωνιστική και παραγωγική. Και πρέπει
να γίνει «κάτι άλλο». Οι Ευρωπαίοι δανειστές μας, ακόμη και οι Γερμανοί, βλέπουν πια ξεκάθαρα ότι χωρίς κάποια γενναία «παρέμβαση», μαζί με τις απαραίτητες διαρθρωτικές αλλαγές (που έπρεπε να έχουν γίνει... εδώ και πολλά χρόνια!), θεωρητικά η εγχείρηση μπορεί να πετύχει, αλλά ο ασθενής θα έχει πεθάνει!
Δεν θέλει και πολύ μυαλό για να καταλάβει κανείς ότι στο σημείο που βρισκόμαστε και με δεδομένη την οριζόντια αλλά και κάθετη πολυπλοκότητα των προβλημάτων μας, αυτό που χρειαζόμαστε είναι μια αποφασισμένη και με πρόγραμμα κυβέρνηση, πολιτικό σύστημα με επίγνωση της κρισιμότητας των καιρών και απόρριψη μικροκομματικών σκέψεων και μεθοδεύσεων και επαρκής πολιτικός χρόνος για ν' αναπτυχθούν τακτικοί και στρατηγικοί σχεδιασμοί και χειρισμοί.
Αντ' αυτών, εμείς.... απολαμβάνουμε (λιγότερο από δυό μήνες μετά τον «ανασχηματισμό μάχης»!) μια κυβέρνηση συνεργασίας δύο κομμάτων οι αρχηγοί των οποίων συναντιούνται κάθε τρείς και λίγο μπας και καταφέρουν να γεφυρώσουν τις διαφορές-συγκρούσεις μεταξύ των υπουργών τους, τις εσωκομματικές τους αντιδράσεις σε ότι αποφασίζεται που έχει... πολιτικό (εκλογικό δηλαδή) κόστος, την εικόνα διάλυσης και αποσύνθεσης που εκπέμπει το κράτος.
Για την αξιολόγηση στο δημόσιο, είχαν συμφωνήσει, πριν από τις ευρωεκλογές, και τα δυό συγκυβερνώντα κόμματα. Μετά το... «μήνυμα» που πήραν, άλλος για Χίο τράβηξε, κι' άλλος για Μυτιλήνη! Ο νεοεισελθών στην κυβέρνηση Λοβέρδος, το... ξανασκέφτεται-και ταυτόχρονα μας διαμηνύει ότι δεν πρόκειται στο υπουργείο του να εφαρμόσει τα όσα προβλέπει ο προϋπολογισμός, γιατί αυτός... πριν γίνει υπουργός δεν τον είχε ψηφίσει! Ο απερίγραπτος Ντινόπουλος, λέει πως «θα συμμαχήσει και με τον διάολο», για να μην απομακρυνθούν όσοι από την αξιολόγηση κριθούν ότι εργάζονται «μη παραγωγικά»(!), ενώ για την αξιολόγηση στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης, αποφαίνεται ότι δεν είναι και τόσο σίγουρος αν τελικά πρέπει να γίνει, αφού «όταν 200 Δημοτικά Συμβούλια έχουν ταχθεί κατά της αξιολόγησης, υπάρχει ένα θέμα...»! (Να πει κανείς στον συγκεκριμένο κύριο πώς και «εκατομμύρια συνταξιούχοι έχουν ταχθεί κατά των περικοπών μέχρι και 50 % στις συντάξεις τους», αλλά... δεν έχει υπάρξει «θέμα»;)
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, τα βάζει με τον Βενιζέλο επειδή ανέκρουσε πρύμναν για την αξιολόγηση, και... ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης (ναι, αυτός που μιλάει με τον Σαμαρά κάθε τρείς και λίγο!) του... επιτίθεται, λέγοντάς του ότι «όταν αυτός ως υπεύθυνος υπουργός Οικονομικών έσωζε την χώρα, ο αρχηγός του (ο Σαμαράς, δηλαδή!) ονειρευόταν «Ζάππεια» και υποσχόταν ανύπαρκτα «ισοδύναμα»! Μια... ωραία ατμόσφαιρα «συνεργασίας», τι να σας πω...
Και γιατί όλα αυτά; Μα, επειδή ο Τσίπρας, μετά το... δικό του «μήνυμα» από τις ευρωκάλπες, ονειρεύεται εξουσία μιαν ώρα αρχύτερα και απεργάζεται, παντί τρόπω, πρόωρες εκλογές με μοχλό την προεδρική εκλογή! Τα ίδια έκανε και ο Γιώργος Παπανδρέου το 2009, και τα χαΐρια μας τα είδαμε: φέραμε την κρίση πιο γρήγορα, υπό δυσμενέστερες προϋποθέσεις (γιατί η κυβέρνηση ΝΔ, όλο και κάποια μέτρα θα είχε πάρει-έστω κατόπιν «εορτής») και μπήκαμε στα μνημόνια –αφού «λεφτά ΔΕΝ υπήρχαν»- εκόντες άκοντες.
Έτσι, λοιπόν, ενώ ανοήτως ο ΣΥΡΙΖΑ τις μεθοδεύει και τα κόμματα της συγκυβέρνησης... διαγγελματικά τις ξορκίζουν, βαδίζουμε προς πρόωρες κάλπες, ίσως και αρκετά σύντομα. Εξ ου και ο Βενιζέλος (που... μετράει όχι το «όλο» αλλά το «όσο ΠΑΣΟΚ», η «Ελιά» του ξεράθηκε και η κλήση του προς την κεντροαριστερά... προωθείται) σκέπτεται και πράττει προεκλογικά, το ίδιο και ο Σαμαράς που για να αποτρέψει τις φυγόκεντρες δυνάμεις στην δεξιά υπουργοποίησε Ντινόπουλους και άλλα αζήτητα. Αντί να στρωθούν και να κυβερνήσουν, να δώσουν την μάχη, να ματώσουν. Κι' ας πέσουν, βρέ αδερφέ...
Αλλά, η ιστορία δεν διδάσκει τίποτε σ' αυτούς που δεν την μελετούν και την περιφρονούν. Θα το μάθει ο Τσίπρας, και οι Σαμαράς και Βενιζέλος που χορεύουν απερίσκεπτα στον ρυθμό που τους βαράει, όταν όμως θα είναι (πάλι...) πολύ αργά. Το κακό είναι πως μαζί τους, θα το μάθει (πάλι...) και η χώρα.