Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ ζητά εκλογές τώρα (και όχι πριν από είκοσι ημέρες)

Σοφία Βούλτεψη

Τι άλλαξε μεταξύ της 15ης Οκτωβρίου και της 4ης Νοεμβρίου;
Τι το διαφορετικό, τι το επιπλέον συνέβη, ώστε ο κ. Τσίπρας να ζητά (με τον τρόπο που το ζητά) εκλογές;
Είναι προφανές πως όλα ήσαν γνωστά έκτοτε – και φυσικά από πολύ νωρίτερα. Και τα μέτρα και το μεσοπρόθεσμο και ο προϋπολογισμός.
Και όμως, στις 15 Οκτωβρίου, μιλώντας στην Εταιρεία Ηπειρωτικών Μελετών στα Ιωάννινα ο

πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, είχε ξεκαθαρίσει: «Οι εκλογές θα γίνουν στην ώρα τους. Θα τις ζητήσουμε, όταν θα είμαστε σε θέση να τις επιβάλουμε».
Την Κυριακή, όμως, μιλώντας στην Κ.Ο. του κόμματός του, ο κ. Τσίπρας ζήτησε «εκλογές για να μιλήσει ο λαός».
Βέβαια, το ζήτησε με κάπως νεφελώδη τρόπο, καλώντας τον λαό σε «διαρκή ειρηνικό ξεσηκωμό», ώστε «να επιβάλει με τη δράση του την προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία».
Αν και δεν έγινε πλήρως κατανοητό αν τελικά τις εκλογές θα τις ζητήσει ο λαός ή ο ΣΥΡΙΖΑ, το ερώτημα παραμένει:
Τι άλλαξε; Και ποιος τελικά θα τις επιβάλει τις εκλογές; Ο λαός με τον ξεσηκωμό του ή ο ΣΥΡΙΖΑ επειδή μέσα σε είκοσι μέρες βρέθηκε στη θέση για να τις επιβάλει;

Λίγο αργότερα, με ανακοίνωσή του ο ΣΥΡΙΖΑ προκαλούσε: «Εφόσον οι εταίροι της κυβέρνησης είναι τόσο βέβαιοι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ δεν πείθει ότι μπορεί να κυβερνήσει, ας προκηρύξουν άμεσα εκλογές για να το επιβεβαιώσουν»!

Συγγνώμη, αλλά ποιος ανεύθυνος θα ήθελε να επιβεβαιωθεί κάτι τέτοιο;

Ποιος δηλαδή θα οδηγούσε τη χώρα στον όλεθρο, γνωρίζοντας πως αυτή θα ήταν η κατάληξη;

Σημειώστε ότι ο κ. Τσίπρας δεν ζητούσε εκλογές ούτε στις 21 Οκτωβρίου.

Με συνέντευξή του στην «Αυγή της Κυριακής», μας ενημέρωνε πως αν υπάρξει ειρηνικός ξεσηκωμός του λαού, «αργά ή γρήγορα το θέμα της κυβερνητικής σταθερότητας και των εκλογών θα τεθεί εκ των πραγμάτων».

Σωστά. Διότι στις 2 του περασμένου Αυγούστου είχε δηλώσει:

«Δεν μας ενδιαφέρει ο χρόνος θητείας μιας ετοιμόρροπης κυβέρνησης. Μας ενδιαφέρει να μην προχωρήσουν σε αυτήν την πολιτική που μας βυθίζει στη χρεοκοπία».

Συγγνώμη, αλλά όταν σε ενδιαφέρει να μην προχωρήσει μια κυβέρνηση στην πολιτική με την οποία διαφωνείς και θεωρείς ότι καταστρέφει τη χώρα, τότε είναι προφανές ότι σε ενδιαφέρει ο χρόνος της θητείας της.

Κάπως μπερδεμένα τα πράγματα;

Καθόλου!

Ο κ. Τσίπρας απέφευγε σκόπιμα (και με όλες τις παραπάνω λεκτικές ακροβασίες) να ζητήσει εκλογές σε χρόνο που θεωρητικά θα του δινόταν το περιθώριο να ανατρέψει (δια της ψήφου του λαού και της ανόδου του στην εξουσία και της κατάργησης του μνημονίου και της στάσης πληρωμών) την πολιτική που λέει ότι θέλει να ανατρέψει.

Το έκανε, ζήτησε δηλαδή εκλογές, την προηγουμένης της κατάθεσης του πολυνομοσχεδίου, μόλις τρεις μέρες πριν από την προκαθορισμένη ημερομηνία ψήφισής του, μόλις μια εβδομάδα πριν από την ψήφιση του προϋπολογισμού και, βέβαια, αφού (την περασμένη εβδομάδα) ψηφίστηκε ο νόμος για την απόσυρση του Δημοσίου από τις ΔΕΚΟ.

Και αυτό ήταν το μόνο που άλλαξε μέσα σ’ αυτές τις είκοσι ημέρες.

Συμπέρασμα (για όσους αφελείς πιστεύουν πως θα καταργήσει νόμους και μνημόνια οψέποτε έλθει στην εξουσία): Θέλει το περιβάλλον καθαρό και πλήρως νομοθετημένο από τους άλλους, ώστε να δηλώσει μετά (όπως και ο κ. Παπανδρέου το 2009) πως τελικά… λεφτά δεν υπήρχαν!