Σοβαρευτείτε, στην Ευρωζώνη δεν είμαστε ζωοκλέφτες αλλά κυρίαρχο κράτος.

Ο κύριος λόγος που δεν θα μας διώξουν από το ευρώ είναι γιατί θέλουν τα λεφτά τους. Και τα θέλουν όχι γιατί είναι σπάγγοι αλλά για την σταθερότητα του οικοδομήματος του ευρώ. Κάποιος πρέπει να εγγυάται ότι αυτά τα χρήματα που χρωστάμε θα πληρωθούν

Είναι πλέον πασίγνωστο ότι το Μνημόνιο και τα συναφή δεν διασώζουν την Ελλάδα αλλά τους δανειστές. Ας θυμηθούμε λίγο εκείνες τις ημέρες

 Το 2009 ΓΑΠ δεν αντιλαμβάνονταν τι σημαίνει έλλειμμα 16% και άφηνε τον ανεκδιήγητο

 Παπακωνσταντίνου να το ανακοινώνει περίπου ως εθνική  παγκόσμια πρωτιά. Ο ίδιος ο Παπανδρέου είχε πάρει σβάρνα τα διεθνή ΜΜΕ και στην πλάτη των Ελλήνων καλλιεργούσε το διεθνές προφίλ του παίζοντας διεθνή ρόλο. Σε όλους ανακοίνωνε ότι είμαστε μια διεφθαρμένη χώρα κλεφτών και φοροφυγάδων με τεράστια μαύρη οικονομία την οποία είναι αποφασισμένος να αλλάξει.

Όμως άργησε να πάρει μέτρα πάρα τις σχετικές συστάσεις που έρχονταν από παντού. Υπενθυμίζω ότι στο eurogroup του Δεκεμβρίου του 2009 θα δηλώσει  ότι θα εφαρμόσει το πρόγραμμα του ενώ η τραγική του εικόνα επιδεινώθηκε όταν τον κυνηγούσαν οι fainacial Times στα υπόγεια του Νταβός για να δείξουν ότι ο άνθρωπος στα οικονομικά είναι αδαής

 Επειδή λοιπόν ο κ Παπανδρέου πρόλαβε και διασύρθηκε παγκοσμίως στην αρχή της Ελληνικής κρίσης, όταν αυτή κορυφώθηκε ήταν απολύτως αδύναμος να επιβάλει όρους στην ευρωζώνη όπως κάνει ο Ραχόϊ σήμερα. Το μόνο που έκανε όταν τελικά μπήκαμε στον μηχανισμό -που ονομάστηκε από τον ίδιο διάσωσης- ήταν να  τον πανηγυρίσει  ως επιτυχία του.

 Και έτσι απολύτως αδύναμος θα μείνει μέχρι το τέλος και θα αποχωρήσει ανίκανος να θέσει διεθνώς το παραμικρό αίτημα ακόμη και για δημοψήφισμα Κι ήταν ο Βενιζέλος που έβαλε στην κουβέντα το αίτημα για το κούρεμα του χρέους. Αυτό βεβαίως ήταν το πρώτο και το τελευταίο αίτημα από ελληνικής πλευράς σε αυτή την τραγωδία που διανύουμε. Στα δυο χρόνια που μεσολάβησαν από τότε, η χώρα θα ιδρυματοποιηθεί πλήρως σε σημείο που να χάσει πλέον και την εθνική κυριαρχία της αποδεχόμενη εξευτελισμούς επιτροπείες  ξένους ελεγκτές στα υπουργεία και τελεσίγραφα.

 Όμως η ουσία είναι αλλού. Τα μνημόνια δεν ήρθαν για να σώσουν την χώρα αλλά για να διασώσουν τους δανειστές. Όλοι πλέον γνωρίζουν ότι  τα χρήματα μπαίνουν στην Ελλάδα και την ίδια στιγμή φεύγουν προς τις τσέπες των δανειστών μας. Με αυτό το τρόπο πληρώνονται τα δάνεια και η Ελλάδα έχει ασφαλιστεί έναντι χρεοκοπίας μέχρι την λήξη του Μνημονίου. Μέχρι τότε ότι και αν συμβεί στο εσωτερικό μας, τα λεφτά για να πληρωθούν οι δανειστές υπάρχουν και θα πληρωθούν ακόμη και εάν η Ελλάδα αρνηθεί να κάνει τον κομιστή αυτών.

Αυτό σημαίνει ότι η Νέα κυβέρνηση δεν έχει δυνατότητα διαπραγμάτευσης επί του χρέους μέχρι το τέλος του Μνημονίου. Δεν μπορεί να κάνει τίποτα και ακόμη και αν καταγγείλει τις συμβάσεις αυτή η κίνηση θα είναι άνευ αποτελέσματος και δεν θα παράξει ζημιά ή όφελος για κανέναν. Οι δανειστές θα συνεχίσουν να πληρώνονται κανονικά και  τα χρήματα θα δοθούν, απλώς η Ελλάδα θα βγει από ενδιάμεσος σταθμός της πορείας αυτών των χρημάτων.

 Το ακραίο σενάριο που κυκλοφορεί στην χώρα μας μιλά για έξωση από το ευρώ σε αυτό το σημείο. Το Σενάριο αυτό κυκλοφορεί μόνο για αισχρούς ψηφοθηρικούς  και κομματικούς λόγους και δεν στοιχειοθετείτε πουθενά.

Πρακτικά τυχών έξωση της χώρας σε εκείνο το σημείο από το ευρώ καθώς και κάθε μονομερής ενέργεια των ευρωπαίων θα σημαίνει ότι τα χρήματα που έδωσαν οι ευρωπαίοι πάνε στράφι, καθώς θα υπάρξουν από εδώ αντίποινα (άμεση στάση πλήρωναν στο διεθνές χρέος ΕΛΕ κλπ). Όλες οι κινήσεις αυτές κι από τις δυο πλευρές  θα επιδεινώσουν την κατάσταση στο ευρωπαϊκό χρέος και στα επιτόκια δανεισμού των υπολοίπων και ίσως διαλύσουν την Ευρώπη.

Για αυτό και εκτιμάται ότι οι ευρωπαίοι δεν θα κάνουν απολύτως τίποτα. Αντί αυτού Οι εκλογές στις 17 Ιούνη θα δημιουργήσουν ένα κάποιο «αίτημα» των Ελλήνων πολιτών. Ανάλογα του αποτελέσματος το αίτημα θα τεθεί κάπου ανάμεσα στην απλή επιμήκυνση την απαγγίστρωση έως την συνολική αλλαγή του πλαισίου.  Αυτό το αίτημα θα προβληθεί από την νέα κυβέρνηση και θα καλυφθεί  κατά το δυνατόν από την Ευρωζώνη γιατί  αυτό επιβάλει ο πολιτικός πολιτισμός. Και τελικά πρέπει  όλοι μας να σοβαρευτούμε και να δούμε ότι δεν είναι δυνατόν ένα εκλογικό αποτέλεσμα να σημαίνει έξωση από την ευρωπαϊκή ένωση. Στην Ένωση δεν είμαστε ζωοκλέφτες που μας τσάκωσαν με την γίδα στην πλάτη, αλλά ευρωπαίοι πολίτες, και τυχών έξωση μας από το ευρώ λόγο εκλογικού αποτελέσματος ή πολιτικών επιλογών  του εκλογικού σώματος. προβάλει βάναυσα όλες τις συνθήκες που διέπουν την Ένωση και την Δημοκρατία ως ιδέα.

Αλλάξτε νοοτροπία κύριοι γιατί σε κανέναν δεν χρωστάμε χάρη Σε κανέναν δεν χρωστάμε την είσοδο μας στο ευρώ και δεν μας κάνουν χάρη που μας κρατούν ή μας «διασώζουν». Το Ευρώ και τις τράπεζες διασώζουν μέσα από εμάς και εμάς μας καταστρέφουν. Βγάλτε από πάνω σας την νοοτροπία του χωριάτη στην μεγάλη πόλη. Αυτή η νοοτροπία δείχνει τον επαρχιωτισμό που τόσο μισείτε όταν φαίνεται διεθνώς.

 Τονίζω ακόμη ότι αυτό το αίτημα θα είναι μόλις το δεύτερο μετά το PSI από ελληνικής πλευράς και ίσως  τα μοναδικά δυο που τέθηκαν ποτέ από εμάς στην ευρωζώνη. Είναι όμως σίγουρο ότι  το αίτημα των εκλογών θα καλυφθεί με ανταλλάγματα. Το θέμα είναι να είναι πλήρως διατυπωμένο, κοστολογημένο και  να εμπεριέχει επιτέλους σοβαρό σχεδιασμό που  να μας βγάζει από την κρίση ή τουλάχιστον να αφήνει να φανεί λίγο φως για το μέλλον.

Οι ευρωπαίοι θέλουν να πάρουν τα λεφτά τους και μόνο οι αποτυχίες μας σε αυτό το θέμα  θα θέσουν σε κίνδυνο την παραμονή της χώρας στο ευρώ.  Η ιδρυματοποίηση μας και η αδυναμία παραγωγής ανάπτυξης και πλούτου είναι η χειρότερη δυνατή  κατάσταση. Η Ιδρυματοποίηση μας κουράζει τους εταίρους και σκοτώνει την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Τυχών νέα αποτυχία στον σχεδιασμό  και στους στόχους θα είναι εθνοκτόνα και όχι μόνο γιατί μας οδηγεί εκτός, αλλά μας οδηγεί “εκτός με τους χειρότερους δυνατούς όρους”.

Παρόλα αυτά στις 17 Ιουνίου ότι ζητήσουμε θα το πάρουμε γιατί έτσι γίνεται πάντα. Ζητάς και παίρνεις και όλα έχουν να κάνουν με το τι ζητάς κι αν ξέρεις τι θέλεις. Τίποτα δεν με έχει πείσει ότι τα παλιά κόμματα γνωρίζουν τι κάνουν. Γνωρίζουν μόνο το τι δεν πρέπει να κάνουν για να μην απειληθεί η ευρωπαϊκή μας πορεία. Αλλά αυτό δεν αρκεί όπως αποδείχτηκε.

Για να γίνει σωστός σχεδιασμός και να τεθούν αιτήματα, το ερώτημα που πρέπει να τεθεί είναι αν αξίζει να μείνουμε στο ευρώ σήμερα με οικονομικούς όρους.  Και αν δούμε ότι δεν αξίζει ή ότι αξίζει κάτω από κάποιους όρους, θα πρέπει να δούμε  ποιοι είναι αυτοί οι όροι που θα κάνουν την παραμονή στοιχειωδώς  επωφελής. Να θέσουμε αυτούς τους όρους και να σχεδιάσουμε το πως θα τους διεκδικήσουμε.  Όπως κάνει -και δικαιούται να κάνει-κάθε άλλο κράτος και που εμείς δεν κάναμε ποτέ ως τώρα λαθρο-βιώνοντας στην ΕΕ  ποτισμένοι με την συμπεριφορά του ζωοκλέφτη.

http://papaioannou.wordpress.com/