Μακάρι να κάνω λάθος...

Επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, παραθέτω αποσπάσματα από τα επίσημα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβούλιου, (1-2 Οκτωβρίου 2020) και ένα σχόλιο.

«Η σύγκρουση του Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Η απώλεια ανθρώπινων ζωών και οι επιπτώσεις στον άμαχο πληθυσμό είναι απαράδεκτες. Η σύγκρουση δεν μπορεί να επιλυθεί με στρατιωτικές ενέργειες ούτε με εξωτερικές παρεμβάσεις. Το Αζερμπαϊτζάν και η Αρμενία θα πρέπει να συμμετάσχουν σε ουσιαστικές διαπραγματεύσεις χωρίς προϋποθέσεις.»

Σκέφτομαι λοιπόν, επειδή οι Γερμανοί είναι αδίστακτοι, ίσως να υποδαυλίζουν -πάντα με διπλωματικό τρόπο- την ένοπλη ρήξη Ελλάδος Τουρκίας,

υποθάλποντας την τουρκική επιθετικότητα, αρνούμενοι να πλήξουν με οποιονδήποτε τρόπο, τον μεγαλομανή νεότουρκο Ερντογάν. Το γιατί το κάνουν αυτό οι κληρονόμοι του τρίτου ράϊχ είναι λίγο-πολύ γνωστό. Το αποτέλεσμα όμως αυτής της πολιτικής της Γερμανίας ως ηθικής αυτουργού και της Τουρκίας ως φυσικής αυτουργού, αναπόδραστα θα οδηγήσει, στο εγγύς μέλλον, κάποιο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Κορυφής να επαναδιατυπώσει τα συμπεράσματά του για την σύγκρουση του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, με μόνη διαφορά ότι στην θέση του Αζερμπαϊτζάν και της Αρμενίας, θα μνημονεύονται η Ελλάδα και η Τουρκία που «θα πρέπει  να συμμετάσχουν σε ουσιαστικές διαπραγματεύσεις χωρίς προϋποθέσεις.» Αυτές λοιπόν «οι ουσιαστικές διαπραγματεύσεις χωρίς προϋποθέσεις» είναι και η επιδίωξη του Ερντογάν, δεδομένου ότι ούτε ο διάλογος ούτε η Χάγη εξυπηρετούν τις ορέξεις τόσο της Γερμανίας όσο και του Τούρκου ενεργούμενού της.

Μακάρι να κάνω λάθος αλλά η πραγματικότητα δεν μου επιτρέπει τέτοια πολυτέλεια.

Εντούτοις η Ελλάδα έχει πολλά και ισχυρά όπλα να αντιδράσει σε πολιτικό και διπλωματικό επίπεδο, τόσο στην Ε.Ε. όσο και στο ΝΑΤΟ, αλλά και πάλι η σκόπιμα περιδεής ή και ηττοπαθής στάση μας, δεν μου αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας.

Ιωάννης Κοντολέων