μορφασμό περιφρόνησης. Ανάλογου περίπου ύφους ήταν αργότερα και η επίσημη ανακοίνωση της «κομισιόν», με κορύφωμα
έναν υπαινιγμό απειλής…
Έπειτα προφανώς ακολούθησαν παρεμβάσεις σοβαρότερων εξω-κυβερνητικών εγκεφάλων και τα σημάδια απροκάλυπτης νευρικότητας, στα όρια του πανικού, με την Φινλανδία πρώτη να ζητάει αποζημίωση από τις Βρυξέλλες για τις ζημιές της συνεπεία των ευρωκοινοτικών κυρώσεων στη Ρωσία.
Υπενθυμίζει ότι η τελευταία νικηφόρα μάχη της Αμερικής ήταν η απόβαση στη Νορμανδία…
κάθε αράδα του ένας παγερός υπολογιστικός ρεαλισμός.
— Η πολιτική της κλιμάκωσης δείχνει πως η Ευρώπη στερείται επώδυνα ενός ρεαλιστικού στόχου. Για τις ΗΠΑ το πράγμα διαφέρει. Απειλές και πόζες είναι απλώς μέρος της εκλογικής προετοιμασίας, στοχεύουν να κερδίσουν άλλη μια νίκη των δημοκρατικών.
— Οι εφημερίδες, που νομίζαμε πως ήταν στην υπηρεσία του πνεύματος και των ιδεών, τώρα προχωρούν, στοιχισμένες στον ίδιο βηματισμό με πολιτικούς, στις παροτρύνσεις τους για κυρώσεις εναντίον του Προέδρου της Ρωσίας. Ακόμη και οι τίτλοι μαρτυρούν μιαν επιθετική ένταση, που είναι το χαρακτηριστικό των χούλιγκαν του ποδοσφαίρου σε υποστήριξη της ομάδας τους. Η Τάγκεσπίγκελ: «Φτάνουν τα λόγια!», η Φρανκφούρτερ Αλγκεμάϊνε: « Δείξτε Πυγμή!», Η Ζυντώϋτσε Τσάϊτουγκ: «Τώρα ή Ποτέ!». Το Σπίγκελ αξιώνει: «Τέλος στη Δειλία!»
— Σκοπός μας είναι να σκουπίσουμε λίγο από τον αφρό που έχει σχηματισθεί στα στόματα των συζητητών, να αρπάξουμε λέξεις από τα στόματα των υποκινητών και των υποκινουμένων και να βάλουμε στη θέση τους νέες λέξεις. Μια λέξη που υφίσταται κακομεταχείριση τελευταία είναι αυτή: ρεαλισμός.
— Η Γερμανία διεξήγαγε πολέμους κατά του ανατολικού γείτονά της δυο φορές τα τελευταία 100 χρόνια. Η γερμανική ψυχή, που γενικά ισχυριζόμαστε πως κλίνει στο ρομαντισμό, έδειξε την πλευρά της σκληρότητας.
— Δεν είναι αργά για το ντουέτο Μέρκελ-Σταϊνμάγερ να χρησιμοποιήσουν αντιλήψεις και ιδέες της εποχής μας. Δεν
Συμβιβάζεται με τη λογική να ακολουθούν απλώς τον στρατηγικά αν-ίδεο Ομπάμα. ΄Ολοι μπορούν να δουν πως αυτός και ο Πούτιν σαν σε όνειρο οδηγούν κατευθείαν προς ένα σήμα που γράφει: Αδιέξοδο.
— Το να δαιμονιοποιείς τον Πούτιν δεν είναι πολιτική. Είναι άλλοθι για την έλλειψη πολιτικής. Η αμερικανική τάση προς την φραστική και στη συνέχεια στην στρατιωτική κλιμάκωση, την απομόνωση, την δαιμονοποίηση και την επίθεση σε εχθρούς δεν αποδείχθηκε αποτελεσματική. Η τελευταία πετυχημένη μεγάλη στρατιωτική επιχείρηση που διεξήγαγαν οι ΗΠΑ ήταν η απόβαση στη Νορμανδία. ΄Ολες οι άλλες – Κορέα, Βιετνάμ, Ιράκ και Αφγανιστάν- ήταν καθαρή αποτυχία.
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια και παρατηρήσεις