ΒΕΛΗ ΚΑΙ... ΒΕΛΑΚΙΑ

>>> Μην με παρεξηγήσετε >>> αλλά ο τρόπος παρουσίασης από τα ΜΜΕ >>> του πολέμου στην Ουκρανία και των επιπτώσεών του >>> θυμίζει τηλεοπτική εκπομπή, με τοποθέτηση προϊόντος >>> και το προϊόν είναι το αμερικανικό LNG >>> το "καλό", το ακριβό, το αμερικάνικο LNG....
__________________________________________________________________________________________________

Σάββατο 22 Μαρτίου 2014

«Το ευρώ είναι ζουρλομανδύας!»

του Γιώργου Δελαστίκ
Καταπέλτης ήταν ο Αμερικανός οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν, τιμημένος με βραβείο Νομπέλ Οικονομίας, μιλώντας την περασμένη εβδομάδα στο ραδιοφωνικό πρόγραμμα «Καλημέρα, Ιρλανδία» του κρατικού ραδιοτηλεοπτικού δικτύου RTE: «Το ευρώ είναι ζουρλομανδύας!» τόνισε χωρίς περιστροφές. Δεν σταμάτησε εκεί: «Μια κατάσταση στην οποία το ευρώ χρησιμοποιείται μόνο προς το συμφέρον της Γερμανίας είναι μια κατάσταση που θα γίνει πολύ χειρότερη» υπογράμμισε.
Η συνολική του εκτίμηση για τις επιπτώσεις του ευρώ είναι καταλυτική: «Το ευρώ, που υποτίθεται ότι θα ήταν δρόμος προς την ευρωπαϊκή ενότητα,
θα γίνει δρόμος προς μια πολύ διηρημένη ήπειρο, η οποία αισθάνεται ότι κακοποιείται από τον πυρήνα της» δήλωσε.
Ο Πολ Κρούγκμαν εξέφρασε με σαφήνεια την άποψη ότι, όταν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις «κάνουν τον κόσμο να υποφέρει, αυτό δεν βοηθά την υπόθεση της ανάκαμψης». «Το να έχουμε λιτότητα που καταστρέφει τις κοινωνίες στην Ιρλανδία, την Ισπανία και την Ελλάδα και σφίξιμο της ζώνης στη Γερμανία και υπερβολικά επιφυλακτική πολιτική μέχρι πολύ πρόσφατα εκ μέρους της ΕΚΤ είναι ο χειρότερος από όλους τους κόσμους» πρόσθεσε.
 
«Δούλοι» οι οφειλέτες
Ο Αμερικανός οικονομολόγος δεν έχει αυταπάτες γύρω από τις δυνατότητες που έχουν οι κυβερνήσεις των κρατών που ανήκουν στην Ευρωζώνη να ασκήσουν αναπτυξιακή, πόσω μάλλον φιλολαϊκή πολιτική, αν το επιθυμούν. «Είναι πολύ δύσκολο για την κυβέρνηση μιας χώρας της Ευρωζώνης να χαλαρώσει τη λιτότητα, εκτός αν συμφωνούν οι Βρυξέλλες και η Φρανκφούρτη... Υπάρχει περιορισμένος μόνο χώρος για ελιγμούς» επισήμανε.
Με άλλα λόγια, ό,τι και να διακηρύσσει μια κυβέρνηση ή ένα πολιτικό κόμμα πριν πάρει την εξουσία περί της πολιτικής που θέλει να ακολουθήσει, αν αποδεχτεί την παραμονή της χώρας του στον κατά Κρούγκμαν «ζουρλομανδύα» του ευρώ, αποκλείεται να μπορέσει να το υλοποιήσει στο βαθμό που το πλαίσιο της Ευρωζώνης είναι ασφυκτικό.
Ο Πολ Κρούγκμαν δεν κρύβει την κατάπληξή του και για τη δουλικότητα προς τη Γερμανία που επιδεικνύουν τα κράτη της Ευρωζώνης που βρίσκονται σε δύσκολη οικονομική θέση.
«Αυτό που προκαλεί σοκ με την απουσία του είναι ένας συνασπισμός των οφειλετών που να πει “κοιτάξτε, κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε, αλλά πρέπει κι εσείς να μας κόψετε ένα μεγάλο μέρος του χρέους”» δήλωσε.
Είναι προφανές ότι δεν χωράει το μυαλό του την έλλειψη κάθε αντίστασης των κυβερνήσεων των μνημονιακών κρατών προς τις απαιτήσεις του Βερολίνου – και ο Πολ Κρούγκμαν είναι κορυφαίος οικονομολόγος του κατεστημένου, δεν πρόκειται για κανέναν επαναστάτη φυσικά!
 
Περιφρόνηση προς Σαμαρά
Αυτό ακριβώς το κλίμα απαξίωσης της υποτελούς πολιτικής ευρωπαϊκών κυβερνήσεων αντανακλούσε και ο άκρως περιφρονητικός τρόπος με τον οποίο απευθύνθηκε στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου προς τον Αντώνη Σαμαρά ο ηγέτης του βρετανικού Κόμματος Ανεξαρτησίας, Νάιτζελ Φάρατζ – ενός κόμματος που στις ευρωεκλογές του 2009 πήρε 17% και αναμένεται να υπερβεί το 20% στις ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου.
«Δεν κυβερνάτε εσείς την Ελλάδα! Η τρόικα κυβερνά! Το κόμμα σας ονομάζεται “Νέα Δημοκρατία”, αλλά νομίζω ότι θα έπρεπε να το μετονομάσετε σε... “Μη Δημοκρατία”, διότι η Ελλάδα βρίσκεται πλέον υπό ξένη κατοχή!» είπε ο Φάρατζ στον Σαμαρά εξευτελίζοντάς τον σε πολιτικό επίπεδο.
«Η κυβέρνηση δουλεύει με την τρόικα δεκαοκτώ μήνες και η Ελλάδα έχει πετύχει πολλούς στόχους του προγράμματος» είπε ο πρωθυπουργός στην ομιλία του στο Ευρωκοινοβούλιο για να λάβει πληρωμένη την απάντηση ακόμη και από τον Χάνες Σβόμποντα, τον επικεφαλής της Σοσιαλιστικής Ευρωομάδας: «Η τρόικα πρέπει επιτέλους να καταργηθεί... Στην περίπτωση της Ελλάδας, πολλές από τις απαιτήσεις της τρόικας είναι απαράδεκτες και καταστρέφουν τον κοινωνικό ιστό της χώρας»!
Πλήρης ο πολιτικός διασυρμός του Αντώνη Σαμαρά – να του λέει ο Αυστριακός ότι με την πολιτική του καταστρέφει τον κοινωνικό ιστό της Ελλάδας και να καταργηθεί η τρόικα, την οποία επαινεί με έμμεσο τρόπο ο Έλληνας πρωθυπουργός! Τι να πει κανείς...
   
Ευρώ απειλεί Δημοκρατία
«Η Ελλάδα ξεπερνά την κρίση της» είπε στο Ευρωκοινοβούλιο ο Σαμαράς και γέλασε και το παρδαλό κατσίκι. «Η Ελλάδα θα είναι όρθια και περήφανη σε μια πορεία ανάκαμψης» συνέχισε ακάθεκτος ο πρωθυπουργός προκαλώντας γενική θυμηδία.
Ούτε τους... Financial Times δεν συγκινούν τέτοια φληναφήματα, καθώς η βρετανική εφημερίδα εκφράζει μεν τα συμφέροντα του χρηματοπιστωτικού συστήματος, αλλά αυτό δεν την εμποδίζει να ασχολείται με πολύ σοβαρά προβλήματα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Δεν διστάζει αρθρογράφος της να κατηγορήσει την ΕΕ και την Ευρωζώνη ακόμη περισσότερο ότι... υπονομεύουν ουσιαστικά τη Δημοκρατία στα κράτη-μέλη τους!
«Στην Ευρωζώνη η εξουσία συγκεντρώνεται σήμερα στα χέρια των κυβερνήσεων των χωρών που δανείζουν τις άλλες, κυρίως της Γερμανίας, και σε ένα τρίο από μη εκλεγμένους γραφειοκράτες – την Κομισιόν, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ. Οι λαοί των χωρών που θίγονται δεν έχουν καμιά επιρροή πάνω τους. Οι πολιτικοί, οι οποίοι είναι υπόλογοι στους λαούς, είναι ανίσχυροι. Αυτό είναι διαζύγιο με την υποχρέωση λογοδοσίας, η οποία χτυπά δυνατά στην καρδιά κάθε είδος δημοκρατικής διακυβέρνησης. Η κρίση της Ευρωζώνης δεν είναι μόνο οικονομική, είναι και συνταγματική» καταλήγουν στο συμπέρασμά τους οι Financial Times, κάνοντας λόγο για «συνταγματική διαταραχή της Ευρωζώνης».
   
Φιλο-ΕΕ «καλλιστεία»!
Την ώρα που η ΕΕ κατηγορείται ακόμη και ως υπονομευτής της Δημοκρατίας στην Ευρώπη, ο εκπρόσωπος του γραφειοκρατικού μηχανισμού της, ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, διαπιστώνει περισπούδαστα «άνοδο του εξτρεμισμού από την Άκρα Δεξιά και την Άκρα Αριστερά» στην Ευρώπη και στην Ελλάδα και διακηρύσσει με πολεμοχαρή διάθεση ότι «η Ευρώπη πρέπει να αντιμετωπίσει την πρόκληση του λαϊκισμού».
Όσο για τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, αποδίδονται σε έναν αγώνα τύπου... καλλιστείων σε πολιτικό επίπεδο προκειμένου αφενός να αποδείξουν ότι το δικό τους κόμμα είναι πιο φιλο-ΕΕ από όλα τα υπόλοιπα και, αφετέρου, ότι ο αντίπαλός τους είναι «αντιευρωπαϊστής».
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, π.χ., κατηγόρησε τον Αλέξη Τσίπρα ότι είναι... «υποψήφιος των αντιευρωπαϊστών», ότι «απέδειξε και πάλι την προκλητική άγνοιά του για τη λειτουργία των ευρωπαϊκών θεσμών» και ότι «προσέβαλε ακόμη και τη χώρα του στην τελετή ανάληψης της Ευρωπαϊκής Προεδρίας»!
Πρέπει σίγουρα να βρίσκεται κάποιος σε κατάσταση πολιτικής «τρικυμίας εν κρανίω» για να νομίζει ότι λέγοντας τέτοιες ανοησίες κερδίζει ψήφους στις σημερινές συνθήκες.
Ο Αλέξης Τσίπρας όμως του απάντησε ουσιαστικά κινούμενος στο ίδιο πνεύμα, σε συνέντευξη που έδωσε στην ιταλική εφημερίδα La Stampa: «Είμαστε πιο ευρωπαϊστές από τα συντηρητικά κόμματα που κατέστρεψαν την ιδέα της αλληλεγγύης και δίχασαν τους λαούς» δήλωσε.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ υπερασπίστηκε μάλιστα και το... «ζουρλομανδύα» της Ευρωζώνης, προειδοποιώντας τους Ευρωπαίους ότι, αν διώξουν την Ελλάδα από το ευρώ, θα μείνουν όλοι τους χωρίς ζουρλομανδύα! «Η Ευρωζώνη είναι μια αλυσίδα με δεκαοκτώ κρίκους. Αν σπάσει ένας, σπάει η αλυσίδα και κανείς δεν επιθυμεί κάτι τέτοιο!» τόνισε με έμφαση.
Αυτό που κατάλαβε ο Τσίπρας είναι ότι κανένας Έλληνας και κανένας Ευρωπαίος δεν θέλει να πάθει τίποτα το ευρώ, τρέμει στην ιδέα μη τυχόν και σπάσει η αλυσίδα του ευρώ που τον κρατάει δεμένο χειροπόδαρα!
   
Μούδιασμα
Το χειρότερο είναι ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ το πιστεύει κιόλας αυτό. Δεν το λέει, δηλαδή, για να καθησυχάσει το ελληνικό και ευρωπαϊκό κατεστημένο προκειμένου να περιορίσουν τα εμπόδια που βάζουν στην ανάδειξη του Αλέξη Τσίπρα ως πρωθυπουργού.
Φοβόμαστε επίσης ότι, κρίνοντας από το πολιτικό του περιβάλλον, αδιαφορεί για το μούδιασμα που προκαλεί η θέση του υπέρ του ευρώ στον πυρήνα των πιο μαχητικών ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ.
Ας ελπίσουμε ότι οι συνθήκες που θα επικρατούν, όταν θα γίνει πρωθυπουργός, θα τον υποχρεώσουν να αλλάξει θέση και πολιτική. Ίδωμεν...
 
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ (Τεύχος 223)

0 Σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σχόλια και παρατηρήσεις