Το ωραίο όμως είναι τούτο:
«…Αλλά όμως αν αμελήσωμεν και έτσι φτάσει εδώ ο πόλεμος, φοβούμαι ω Αθηναίοι, μήπως το πάθωμεν απαράλλακτα καθώς οι δανειζόμενοι απερισκέπτως με τους γνωστούς μεγάλους τόκους, οι οποίοι, αφού επ’ολίγον χρόνον έχουν άφθονα
τα μέσα, έπειτα χάνουν τα κεφάλαιά των! Έτσι και ημείς-αν προς μεγάλη μας ζημίαν φανώμεν αμελείς χάριν της ησυχίας μας και επειδή τα ζητούμεν όλα προς ευχαρίστησιν-φοβούμαι μήπως και ύστερα έλθωμεν εις την ανάγκην να κάμνωμεν πολλά και βαρέα-βαρύτερα εκείνων τα οποία δεν ηθέλαμεν και μήπως κινδυνεύσωμεν ακόμη περί των πραγμάτων της χώρας αυτή-περί της Αττικής!»
Είπατε τίποτα;
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια και παρατηρήσεις