Κλαίνε οι χήρες, κλαίνε και οι παντρεμμένες

«Είναι φοβερός

ο σιγανός κρότος του σφικτού αυγού που σπάζει

πάνω στον τσίγκινο πάγκο του μπαρ

είναι φοβερός αυτός ο κρότος

όταν σαλεύει μέσα στη μνήμη του πεινασμένου ανθρώπου ….. »

 Ζακ Πρεβέρ

Κλαίνε οι δικαστικοί επειδή τους έκοψαν τους μισθούς και τα εφάπαξ.

Κλαίνε οι Πανεπιστημιακοί. Κλαίνε και οι Αξιωματικοί.

«Κλαίνε οι χήρες, κλαίνε και οι παντρεμένες» λένε στο χωριό μου!

Και με τα ψευτο – κλάματά τους σκεπάζουν την βουβή απελπισία αυτών που θα έπρεπε πραγματικά

να κλαίνε. Αυτών που δεν έχουν όχι 800 ή 900 ευρώ τον μήνα, αλλά ούτε λεπτό για να αγοράσουν γάλα και ψωμί στα μικρά παιδιά τους. Αυτών που τους κόβει η ΔΕΗ το ρεύμα, που αδυνατούν να πληρώσουν το νερό (!), το ενοίκιο, το λογαριασμό στον φούρναρη, τον μπακάλη, τον χασάπη της γειτονιάς τους. Αυτών που σιτίζονται από τις ενορίες, ντύνονται από την φιλόπτωχο της γειτονιάς και δεν ξέρουν πως θα βγάλουν την επόμενη μέρα.

Ολόκληρος ΑΓΕΝ βγήκε πρωτοσέλιδος και οργίλος για τα «εφάπαξ» των Αξιωματικών και το πεσμένο τους «ηθικό». Ολόκληροι Πρυτάνεις (του ΑΠΘ για παράδειγμα) ανέχονται να μετατρέπονται τα Πανεπιστήμιά τους σε χωματερές κάνοντας «παθητική αντίσταση» στην μείωση των αποδοχών τους. Τα συνδικαλιστικά όργανα των Δικαστικών μας, έχουν προχωρήσει σε «λευκή απεργία» και σκούζουν για τις μειώσεις των (παχυλών) μισθών τους. Ώρα είναι να βγει και η «συμπαθής» τάξη των υπαλλήλων της Βουλής στο Σύνταγμα θρηνώντας για τα χαμένα της προνόμια!  Βγήκαν στο κουρμπέτι οι δήθεν «πεινασμένοι», αλλόφρονες. Βγήκαν και μυξοκλαίνε για τους χαμένους «παραδείσους». Βγήκαν και απειλούν θεούς και δαίμονες να τους φοβηθούμε. «Θα πάμε σύσσωμοι στην Χ.Α. Θα μας στείλετε εν σώματι στον Τσίπρα. Θα μας ψεκάσετε προς Καμένο μεριά». Θα έτσι, θα αλλιώς, μέχρι και ότι θα φτάσουν οι Τούρκοι σε 6 ώρες στο Σύνταγμα ακούσαμε και φρίξαμε.

Να πάτε όπου επιθυμείτε αγαπητές «παντρεμένες» των ειδικών μισθολογίων. Αρκετά ασχοληθήκαμε με τα μιστά και τα εφάπαξ σας. Αρκετά μας φλομώσατε με τα παράκαιρα δάκρυά σας. Κρατήστε τους λυγμούς σας και μην τους σπαταλάτε. Μπορεί να σας χρειαστούν πραγματικά στο μέλλον και από την παράχρηση να έχουν στερέψει. Πηγαίνετε αν θέλετε να φάτε με χρυσά κουτάλια στα φαστφουντάδικα του Αλέξη, του Πάνου και του Νίκου. Δικαίωμά σας. Αλλά μην μας ζαλίζετε άλλο με την μαύρη σας τύχη και το άραχλο το ριζικό σας. Κι όσοι νομίζετε πως παίρνετε λίγα, ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα: ελάτε στον ιδιωτικό τομέα να μας δείξετε τι αξίζετε. Ελάτε στον πραγματικό εφιάλτη της ανεργίας, της αληθινής φτώχειας, της απελπισίας και της μαυρίλας να κλάψετε μαζί μας και τα δάκρυά σας να πιάνουν πραγματικά τόπο. Να κλάψετε με τον άνεργο, τον καταστραμμένο μικροέμπορο και βιοτέχνη, τον ελεύθερο επαγγελματία χωρίς αύριο. Με τον δάσκαλο των 600 ευρώ, τον συνταξιούχο του ΤΕΒΕ των 500 ευρώ, τον υπάλληλο των 550 ευρώ που δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα. Με τους νέους που δεν βρίσκουν ούτε «μισή» δουλειά και παίρνουν τον δρόμο της ξενιτιάς όπως παλιά.

Ελάτε με τις «χήρες» που θα έπρεπε να κλαίνε στην θέση σας αλλά η αξιοπρέπεια και η απόγνωση δεν τους το επιτρέπουν. Με αυτούς που θα έπρεπε όλοι μαζί ως κοινωνία, αν μας είχε μείνει έστω και το ελάχιστο ίχνος αλληλεγγύης και ανθρωπιάς, να έχουμε συνταχθεί και να προσπαθούμε έστω και από το υστέρημά μας να βοηθήσουμε. Με αυτούς που όλοι – μα όλοι μας – θα έπρεπε να θυσιάσουμε ένα μικρό μέρος του μισθού – εισοδήματός μας, για να τους ανακουφίσουμε. Με αυτούς που η Πολιτεία θα πρέπει να έχει άμεση φροντίδα και καθημερινό βάσανο την επιβίωσή τους αρχικά και την αποκατάστασή τους αργότερα σε μια δουλίτσα, έστω και με τον κουτσουρεμένο μισθό όλων ημών και υμών των υπολοίπων. Συντελείται αυτή την δύσκολη ώρα, ένα στυγερό έγκλημα από όλους μας: η αποκοπή από το σώμα της Κοινωνίας και της Πολιτείας 1.500.000 συνελλήνων που τυχαίνει τούτη την στιγμή να μην έχουν κυριολεκτικά «που την κεφαλή κλίναι». Ο ορισμός της κοινωνικής αναλγησίας  είναι το να ξεχνάμε αυτούς τους ανθρώπους, ως να μην υπάρχουν, ως να μην ζουν δίπλα μας, στην ίδια γειτονιά, στην ίδια πόλη, στην ίδια χώρα και να ασχολούμαστε μονάχα με τον μισθό, την σύνταξη και το εφάπαξ των τυχερών που ακόμη τα διαθέτουν (ορισμένοι και πλουσιοπάροχα).

Akenaton

Υ.Γ. Από όσα έγραψα παραπάνω, εξαιρώ τους ιπτάμενους της Π.Α. και τα στελέχη των Ειδικών Δυνάμεων του Ελληνικού Στρατού, που ποτέ αυτό το δοβλέτι δεν μπόρεσε (και ούτε θα μπορέσει, αν δεν αλλάξει) να τους ανταμείψει τουλάχιστον ικανοποιητικά σε υλικό επίπεδο, για αυτά που πρόσφεραν και συνεχίζουν να προσφέρουν στην Πατρίδα.

http://www.antinews.gr/