Η αντίθεση με τη βία, το φασισμό, τη συνθηκολόγηση, την ανοχή, τον εμπαιγμό. Τότε...
και τώρα το πρόσωπο του Πολυτεχνείου μας πείθει, γιατί κατοχύρωσε στην πράξη το δικαίωμα να σκεφτόμαστε, να εκφραζόμαστε και να δρούμε ελεύθερα. Να κρίνουμε. Να ελέγχουμε. Να Αγωνιστούμε. Να συνυπάρξουμε.
Στη σημερινή πραγματικότητα όμως, της γενικευμένης οικονομικής κοινωνικής και πολιτιστικής κρίσης και απαξίωσης, είναι ισχυρότατες οι δυνάμεις που επιχειρούν να κάμψουν κάθε ατομική ή πολύ περισσότερο συλλογική πρωτοβουλία αυτών που ορθώνουν το ανάστημά τους για διέξοδο από την κρίση, και μάλιστα όταν αμφισβητούν με τη στάση τους τη δυνατότητα των κομματικών μηχανισμών και της υπό κρίση πολιτικής τους, να δώσουν λύσεις μακριά από συλλογικές-κοινωνικές προσπάθειες και ανατάσεις.
Η έξοδος από την σημερινή κρίση, που δεν είναι προνόμιο μόνο της χώρας μας αλλά και των πιο ανεπτυγμένων λαών, δεν μπορεί να βασιστεί σε μία μόνο “πρόταση”. Απαιτεί έναν τρόπο ζωής εκ μέρους της ηγεσίας, μια πολιτική συμπεριφορά, αξίες και σχέσεις που μπορούν να εμπνευστούν από το Πολυτεχνείο και τη γενιά που τις πραγμάτωσε.
Ζητάμε μια αποφασιστική, στιβαρή και έντιμη πολιτική. Αγωνιζόμαστε για ανύψωση του Εθνικού μας γοήτρου, για μια Ειρηνική και δημιουργική ζωή του λαού μας και όλου του Κόσμου.
Φοιτητές και Φοιτήτριες, νέοι και νέες, αντισταθείτε.
Τα ολέθρια προβλήματα που το σύστημα και η ανίκανη κυβέρνηση του, φορτώνει στις πλάτες των νέων μας, κατηγορώντας τους ταυτόχρονα που διαμαρτύρονται, παραμένουν και αυξάνονται καθημερινά..
Τα μηνύματα του Πολυτεχνείου ενάντια στη βαρετή, διεφθαρμένη, παράλογη και αδιέξοδη κοινωνία στην οποία ορισμένοι μας οδηγούν και επιδιώκουν να ζήσουμε, παραμένουν. Αντισταθείτε!
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια και παρατηρήσεις