Πρέπει να κάνουμε το θέμα πολιτικό καθώς δεν υπάρχει λόγος να πάρουμε μια ακόμη δόση!

Επί δυόμισι χρόνια – κουτά στραβά- πήραμε στα μέτρα  τους και τις δόσεις και δεν πετύχαμε τίποτα. Επί δυόμισι χρόνια σε κάθε δόση μας σηκώνουν το πήχη εντάσσοντας στους στόχους μας την στέρηση εσόδων από την ύφεση που προκαλούν τα μέτρα τους.

Και επειδή όλοι  οι σοβαροί άνθρωποι είχαν δει ότι  στο τέλος του δρόμου ήταν   η έξοδος από το ευρώ, αντιλαμβανόμαστε σιγά σιγά ότι όσο παίρνουμε τις δόσεις τόσο δίνουμε χρόνο στους δανειστές μας να προετοιμαστούν για αυτή την έξοδο.

Το θέμα στην Ελλάδα πλέον δεν είναι οικονομικό. Το τίμημα που πλήρωσε η χώρα ξεπερνά το 20% του ΑΕΠ και το 50% του αποθηκευμένου σε ταμεία πλούτου και σε ομόλογα.  Ξεπερνά  το

90% των αξιών στο χρηματιστήριο και το 30% των αξιών των ακινήτων. Ο Εθνικός πλούτος της χώρας που κοστολογήθηκε στα 50 δις τον 2011 είναι ζήτημα αν μπορεί να δώσει σήμερα 10 δις. Ότι ήταν να δώσουμε το δώσαμε και ίσως να διασώθηκαν ένα δυο “αξιόλογα” περιουσιακά στοιχεία  όχι όμως σε επίπεδο τιμών.

Το θέμα στην Ελλάδα είναι πολιτικό. Όμως κανείς “εταίρος” δεν θέλει να το κάνει τέτοιο παραπέμποντας στην έκθεση της τρόικα δηλαδή στο στενό οικονομικό του σκέλος.  Αυτή την στιγμή  ουσιαστικά είμαστε εκτός του πολιτικού διαλόγου του ευρώ καταδικασμένοι να παλεύουμε  μονάχοι με την τρόϊκα μας. Όσο παραμένουμε εδώ τόσο αποδεχόμαστε ότι το θέμα είναι οικονομικό και άρα εσωτερικό μας ζήτημα. Η λογική λέει ότι όλα αυτά θα καταλήξουν σε μια ακόμη δόση την οποία και θα πάρουμε ακριβώς για να μην γίνει το θέμα πολιτικό.

Και επειδή δεν θέλουν να γίνει το θέμα πολιτικό εντός του ευρώ, αν αυτό γίνει πολιτικό από εμάς τότε  η δόση θα γίνει πιο εύκολη από ότι νομίζουμε. θα γίνει τεχνικό θέμα  για λόγους αυτοπροστασίας του ευρώ.

Αυτό σημαίνει ότι αν αύριο αρνούμασταν να δεχθούμε την τρόικα -χωρίς να ανακοινώναμε έξοδο από το ευρώ  ή στάση πληρωμών- και θέταμε το αίτημα για πολιτική διαπραγμάτευση θα προκαλούσαμε  εξελίξεις υπέρ μας.  Στο άμεσα οικονομικό σκέλος αυτή η κίνηση θα ήταν χωρίς συνέπειες διότι ήδη τα ομόλογα μας είναι  εκτός ΕΚΤ και ήδη το παίζουν αν θα δώσουν την δόση ή όχι.  Εκβιάζουν. Ας προκαλέσουμε λοιπόν  τις εξελίξεις

Αυτή  την  στιγμή ο διάλογος για την μετά ευρώ εποχή έχει ξεκινήσει  καθώς  μετριούνται ήδη οι  συνέπειες   εξόδων χωρών  από το ευρώ. Αυτή την στιγμή η Γερμανία και άλλες χώρες  αλλά και το ΔΝΤ έχουν  αναλύσει  που πάει το πράγμα και  προσπαθούν  να περισώσουν τις ζημιές τους με την περιχαράκωση. Στην Ισπανία αντιδρούν οι πολίτες και η Ιταλία -ενώ ετοιμάζεται να πέσει-  στήνει στρατηγικές άμυνες αρνούμενη να καταστρέψει περαιτέρω την οικονομία της

Όλα αυτά  γεννούν το ερώτημα:

Μήπως πρέπει να παγώσουμε την επόμενη δόση και κάθε άλλη δόση σε όποιον μηχανισμό των PIGS,  ώστε να προκαλέσουμε πολιτικές εξελίξεις τώρα που  έχουμε δει που πάει το πράγμα και μπορούμε να το κάνουμε αυτό;  Ή μήπως να προσποιηθούμε πως παίρνουμε τα μέτρα (που δεν θα βγουν) και σε τρεις μήνες να έχουμε  ξανά το ίδιο πρόβλημα.

Θα μπορούμε άραγε σε τρεις μήνες να κάνουμε το πρόβλημα πολιτικό και να προκαλέσουμε τους Ευρωπαίους; Θα έχει την δυνατότητα τότε η τρικυβέρνηση ή θα έχει ξοδέψει όλο  το “χαρτί της” βυθιζόμενη στην διεθνή αναξιοπιστία και αφερεγγυότητα εφαρμόζοντας την πολιτική που υπόγραψε ο  Γιωργάκης;

Τότε βεβαίως θα έχει σπάσει  και το εσωτερικό μέτωπο υπέρ  της διαπραγμάτευσης όπως αυτό φτιάχτηκε στις εκλογές. Τότε θα φέρει  ακέραια και ίσως μόνη αυτή την ευθύνη για την “ενόχληση” των Ευρωπαίων και τυχών αντίποινα τους!

Μια  ευθύνη που αυτή την στιγμή την έχει ο λαός μας.

http://papaioannou.wordpress.com/