Βόρεια Κορέα – 2012 χρονιά αλλαγών ;

Τασιόπουλος Σταύρος

Καθώς ο Κιμ Γιονγκ Ιλ, πέθανε ύστερα από προβλήματα υγείας, και ο νεότερος γιος του Κο Γιουνγκ Χούι αναμένεται να αναλάβει την ηγεσία του κόμματος και της χώρας, το 2012 ίσως είναι η αρχή για την επανείσοδο της Βόρειας Κορέας στη διεθνή σκηνή.
Ο νεότερος γιος του "αγαπημένου ηγέτη" είναι μόλις 29 ετών με σπουδές στην Ελβετία και αυτός που θα φέρει την ευθύνη της ηγεσίας της χώρας για τρίτη γενιά στην ίδια οικογένεια.
Όμως η σημερινή εποχή δεν είναι η ίδια με αυτήν
που ανέλαβε ο πατέρας του πριν από 17 χρόνια. Σήμερα, ακόμα και η Κούβα έκανε καπιταλιστική στροφή ευρείας κλίμακας, οι χώρες της Νοτίου Αμερικής με σοσιαλιστικές κυβερνήσεις – αρκετές εξ αυτών – δημιούργησαν μια νέα ένωση κρατών, όπου ο εναλλακτικός δρόμος που προτείνουν καθιστά πιο αποδεκτή την Άλλη προοπτική απέναντι στον δυτικό καπιταλισμό.
Παράλληλα μια σειρά ηγετών καθεστώτων δεν υπάρχει πια, από τον Σαντάμ Χουσεΐν μέχρι τον Καντάφι, ανεξαρτήτως της οπτικής που εξετάζει κανείς το θέμα.

Πλέον τα δύο στρατόπεδα του Ψυχρού Πολέμου δεν υπάρχουν, και η Ρωσία έχει ευρύτατες οικονομικές και διπλωματικές επαφές και με την Ευρωπαϊκή Ένωση και με τις Η.Π.Α., διατηρώντας βέβαια την εσωτερική της αυτονομία όπου το πολιτικό σκηνικό χαρακτηρίζεται εύκολα ως ’’τσαρικό άβατον’’ του Βλαδιμήρ Πούτιν.

Πλέον ο κόσμος μπορεί να ειπωθεί με αρκετή ασφάλεια ότι χωρίζεται στις χώρες εκείνες όπου οι λαοί προσπαθούν να διατηρήσουν μια ισορροπία μεταξύ των αγορών και των κεκτημένων του κοινωνικού κράτους δικαίου και στις χώρες της αποκαλούμενης αναπτυσσόμενης διαδικασίας όπου οι αγορές δείχνουν να ελέγχουν το κράτος καθώς και τη λαϊκή βούληση.

Σε αυτόν το διαχωρισμό η Βόρεια Κορέα μπορεί να αντιτάξει την γραφική μοναδικότητα ενός θρησκευτικού τύπου κομμουνιστικού καθεστώτος στα πρότυπα των τελευταίων χρόνων του Στάλιν στην Σοβιετική Ένωση και παράλληλα μια ενισχυμένη κατεύθυνση προς την πυρηνική ενέργεια και τα πυρηνικά όπλα ως μέσον προστασίας της υπόστασής της, όπως διακηρύττει συχνά το καθεστώς.

Το γεγονός ότι ο αμερικανικός αλλά και ο ευρωπαϊκός παράγοντας εισχωρεί παράλληλα με τις πολυεθνικές στις αναπτυσσόμενες χώρες έντονα τα τελευταία 10 χρόνια, και το μόνο μέρος που είναι αδιαπέραστο είναι η Βόρεια Κορέα πλέον, σίγουρα δεν πρέπει να αφήνει αδιάφορη τις ΗΠΑ, μιας και λίγα χλμ πιο κάτω βρίσκεται η Νότια Κορέα – βάση απόδειξης και δράσης των συμφερόντων της στην Ασία. Μια βάση που και η Ελλάδα συνέδραμε για να δημιουργηθεί, με τη συμμετοχή στρατιωτικής δύναμης της χώρας στον πόλεμο της Κορέας το 1950.

Η ανάφλεξη μπορεί πιο εύκολα να γίνει στην Μέση Ανατολή με τον ενεργειακό πλούτο να αποτελεί σημείο διαξιφισμών, παρά στην Ασία, όπου όλοι φαίνεται να συμπράττουν στην φθηνή εργατική δύναμη της Ανατολικής Ασίας και στην πρωτοκαθεδρία των πολυεθνικών και με το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας να συμπράττει και να ενισχύει αυτήν την κατάσταση.
Ποια θα μπορούσε να είναι η προοπτική της Βορείου Κορέας που το 1995 οδηγήθηκε σε λοιμό 1000000 νεκρών από ακραίες και λαθεμένες αποφάσεις του καθεστώτος ;

Ένα ερώτημα που σίγουρα απασχολεί την Νότια Κορέα, αλλά περισσότερο τις αγορές όπου στην περιοχή της Ινδοκίνας βλέπουν να διασώζεται ο καπιταλισμός.

Ένα ερώτημα επίσης και για την Ελλάδα που θα πρέπει να πρωτοστατήσει κατά την γνώμη μου, πρώτα στην διαδικασία επαναπροσέγγισης Βορείου & Νοτίου Κορέας μεταφέροντας την δυσάρεστη εμπειρία από το Κυπριακό και το διαχωρισμό ανάμεσα σε κατεχόμενα και Κυπριακή Δημοκρατία και ύστερα αναδεικνύοντας την επιρροή της χώρας παρά την οικονομική κρίση.

Μόνον με ρόλο στη διεθνή σκακιέρα μπορεί αυτός ο τόπος να προσδοκά σε καλύτερες μέρες, έναν ρόλο που χρωστάει η Ελλάδα στο παρελθόν της.

Βέβαια αυτό χρειάζεται μια άρδην αλλαγή πρωτίστως στο εσωτερικό πολιτικό σύστημα με μια ευρεία μεταρρύθμιση προς ένα κοινωνικό κράτος δικαίου κατ αρχήν. Και όχι ένα διεφθαρμένο πολιτικό σκηνικό έρμαιο στα κελεύσματα της όποιας Μέρκελ και της κάθε Τρόϊκα.
Και την ευθύνη έχουν οι πολίτες, αυτοί μπορούν να αλλάξουν τα πάντα και αυτοί είναι που συντηρούν τα πάντα.

Η Βόρεια Κορέα δείχνει να ανήκει σε άλλη εποχή, όμως πόσο διαφορετική από την δική μας στην Δύση με τις live μεταδόσεις του θανάτου του Οσάμα Μπιν Λάντεν και τις πολεμικές επιχειρήσεις στο Ιράκ και τον πρόσφατο θάνατο του Καντάφι ;

Πόσο διαφορετική είναι η ομηρία σε έναν ηγέτη και το θρήνο για το θάνατό του, από την ομηρία σε ένα ΕΥΡΩ ή Δολάριο και το θρήνο για την διάσωση των τραπεζικών κολοσσών ;

Κλείνοντας με μια πρόβλεψη πως ανεξαρτήτως των εσωτερικών αντιμαχιών των γιων – διαδόχων του Κιμ Γιονγκ Ιλ, η Βόρεια Κορέα αργά ή γρήγορα θα έρθει αντιμέτωπη με το συγχρονισμό της στο παρόν, αλλιώς το μέλλον της αναμένεται δυσοίωνο παρόμοιο με αυτό των χωρών της υποσαχάριας Αφρικής.

Τασιόπουλος Σταύρος – Ασκούμενος Δικηγόρος, μεταπτυχιακός φοιτητής Δημοσίου Δικαίου και Πολιτικής Επιστήμης