Ακροδεξιά σταγονίδια, δημοκρατικό τσουνάμι

Και ξαφνικά οι δημοσιογραφούντες τυμβωρύχοι της δημοκρατίας, που βρίσκεται ενταφιασμένη κάπου εκεί, μεταξύ του προεδρικού μεγάρου και Μαξίμου, έκαναν πρωτοσέλιδο μια «συγκλονιστική» αποκάλυψη.
Ισχυρίζονται, πως πέντε ευέλπιδες τραγούδησαν τον ύμνο της «επαναστάσεως της 21ης Απριλίου», ανήμερα της επετείου του πολυτεχνείου.
ΙΕΡΟΣΥΛΙΑ, σκούζουν εδώ και μέρες από τις εφημερίδες και τα κανάλια οι μπροστάρηδες και θεματοφύλακες της ελληνικής δημοκρατίας. Έχουν δίκιο όμως. Το πολυτεχνείο ήταν το γωνιακό μαγαζί, στο οποίο όλοι αυτοί, δημοσιογράφοι, πολιτικοί, και κάθε καρυδιάς
καρύδι αντιστασιακοί και μη, καθημερινά, εδώ και 37 χρόνια, διαλαλούσαν το εμπόρευμά τους. Πουλάγανε, αγόραζαν, νοίκιαζαν, υποθήκευαν και πολλές φορές έβγαζαν σε προσφορές την δημοκρατική πραμάτεια τους. Και σα να μην τους έφθαναν όσα κέρδιζαν, έβαλαν χέρι στο ταμείο, έκοψαν ακάλυπτες επιταγές και στο τέλος, όταν το μαγαζί φαλήρισε, κατηγόρησαν τους εργαζόμενους ότι μαζί τα φάγανε. Έτσι, όλοι αυτοί, οι μεταπράτες της δημοκρατίας, αφού κέρδισαν πλούτη, τιμές και δόξα, και στα ράφια του μαγαζιού της δημοκρατίας δεν έμεινε πια τίποτα άλλο να πουλήσουν, αποφάσισαν να απολύσουν τους μισούς εργαζομένους και να μεταβιβάσουν την επιχείρηση «Δημοκρατία», σε ξένη πολυεθνική.
Όμως, για παρηγοριά, μας λένε από την τηλεόραση οι υπάλληλοι των δημοσίων σχέσεων της πτωχεύσασας δημοκρατικής μπίζνας, οι καλοπληρωμένοι δημοσιογράφοι, ότι ζούσαμε το δημοκρατικό όνειρο, ατέλειωτες ημέρες δημοκρατίας και ελευθερίας. Επιμένουν ότι η τεράστια καλογυαλισμένη βιτρίνα του μαγαζιού είχε λαμπερά εκθέματα. Είχε το πολυτεχνείο, είχε εκλογές, είχε διαύγεια, είχε διαβούλευση, μέχρι και opengov.gr είχε. Όλα φανταχτερά και ωραία, μόνο που αποδείχθηκε ότι κανένα από τα εκθέματα δεν ήταν ελληνικό. Όλα ήταν made in China, φθηνά και ελαττωματικά.

Και ξαφνικά, μια μέρα μας είπαν ότι ο δημοκρατικός σεισμός που νοιώσαμε το 1974, προκάλεσε τσουνάμι. Ένα δημοκρατικό τσουνάμι με καθυστέρηση 37 ετών, που παρασύρει και καταποντίζει στο πέρασμά του τα πάντα. Κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα, μισθούς και συντάξεις, αξιοπρέπεια και βιοτικό επίπεδο. Ενώ λοιπόν προσπαθούμε με κάθε τρόπο να κρατήσουμε το κεφάλι μας έξω από το νερό, τα δημοκρατικά σταγονίδια και νοσταλγοί της δημοκρατίας του πολυτεχνείου και της μεταπολίτευσης, εξακολουθούν να κάνουν αυτό που τόσα χρόνια έκαναν. Κινδυνολογούν, λασπολογούν, και υπηρετούν τα καινούργια αφεντικά του μαγαζιού. Έτσι ανακάλυψαν χουντικά σταγονίδια στην σχολή Ευελπίδων, νεαρούς στρατιωτικούς  που δεν είχαν γεννηθεί το 1967, ούτε και το 1974. Σκέφτομαι λοιπόν ότι οι Ευέλπιδες, αλλά και εκατοντάδες χιλιάδες νέοι στην Ελλάδα, που ενώ δεν γνώρισαν την 21η Απριλίου, ίσως αναγκασθούν από τις περιστάσεις να την εφεύρουν, έχοντας γνωρίσει και ζήσει στο πετσί τους την δημοκρατία, τα τελευταία 20 χρόνια.

Τάσος Καρ.