Θεέ μου ! Πως μπλέξαμε έτσι; Γιατί ;

Τι κοινό έχουν ο Μάριο Ντράγκι, ο Μάριο Μόντι και ο Λουκάς Παπαδήμος; Όλοι τους ανήκουν στην ευρωπαϊκή «κυβέρνηση Sachs».
Σε σημερινό άρθρο της γαλλικής Le Monde αναφέρονται πολλά και ντροπιαστικά στοιχεία για το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα και όχι μόνο, για ανθρώπους μαριονέτες-υπαλλήλους της Goldman Sachs, που με την ανοχή ἤ και την συνευθύνη μας, κυβερνούν την χώρα και ρυθμίζουν τη ζωή μας. Ο αρθρογράφος μεταξύ άλλων επισημαίνει :
Σε κάθε διαγωνισμό υπάρχει ένα έπαθλο.
Το πρώτο βραβείο απονεμήθηκε στον Μάριο Ντράγκι, αντιπρόεδρο της Goldman Sachs για την Ευρώπη, από το 2002 έως το 2005 και σήμερα, πρόεδρο της ευρωπαϊκής κεντρικής τράπεζας. Ο Μάριο Ντράγκι έγινε εταίρος στην Goldman Sachs και μία από τις «υποθέσεις» που ανέλαβε, ήταν να πουλήσει το οικονομικό προϊόν "swap", που βοηθούσε στην απόκρυψη ενός μέρους του εθνικού χρέους
διαφόρων κρατών. Με τον τρόπο αυτό μεθοδεύθηκε η πλαστογράφηση των εθνικών λογαριασμών της Ελλάδος, η απόκρυψη του χρέους της και των πραγματικών οικονομικών στοιχείων της και η ένταξή της στο ευρώ, το 2001.
Το δεύτερο βραβείο απονεμήθηκε στον Μάριο Μόντι, σύμβουλο της Goldman Sachs από το 2005 και εντολοδόχο πρωθυπουργό της Ιταλίας σήμερα.
Το τρίτο βραβείο απονεμήθηκε στον Λουκά Παπαδήμο, αντιπρόεδρο της ευρωπαϊκής κεντρικής τράπεζας μέχρι το 2010 και σήμερα πρωθυπουργό της Ελλάδος.  Ο Λ. Παπαδήμος ήταν διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος από το 1994 έως το 2002, και  με την ιδιότητά του αυτή, έλαβε μέρος στην πλαστογράφηση των οικονομικών στοιχείων της Ελλάδος, όπως τα είχε σχεδιάσει η Goldman Sachs.
Υπάρχει όμως και ένα τέταρτο βραβείο, που απονεμήθηκε στον Πέτρο Χριστοδούλου, ο οποίος ήταν στέλεχος της Goldman Sachs,  και σήμερα είναι επικεφαλής του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους της Ελλάδας. Το 2005 ήταν πρόεδρος της Εθνικής Τραπέζης, όταν η Goldman Sachs πούλησε ένα μέρος του "swap", στην τράπεζα αυτή.
Αυτά και άλλα πολλά ενδιαφέροντα, αναφέρονται σε σημερινό άρθρο της γαλλικής Le Monde, λίγες ημέρες μετά την περίφημη δήλωση Σαρκοζύ ότι η Ελλάς μπήκε στο ευρώ μα μαγειρεμένα στοιχεία.
Η κυβέρνηση Παπαδήμου, κυβέρνηση Goldman Sachs, όπως μνημονεύεται στο δημοσίευμα, θα κυβερνήσει την Ελλάδα με την στήριξη τριών κομμάτων, που διαθέτουν μεγάλη πλειοψηφία το ελληνικό κοινοβούλιο. Μια πλειοψηφία εντελώς πλαστή, όπως και τα οικονομικά στοιχεία της Ελλάδος, η οποία δεν αντιπροσωπεύει παρά μικρό μέρος του εκλογικού σώματος και ακόμα μικρότερο του συνόλου των ελλήνων πολιτών.
Σε ότι με αφορά, από εδώ και μπρός, το λέω ευθαρσώς : γαία πυρί μειχθήτω. Οι ευγένειες και οι καθωσπρεπισμοί τελείωσαν. Από εδώ και μπρός…..
Δημήτρης Μακρής
Ακολουθεί το πλήρες δημοσίευμα της Le Monde
Goldman Sachs, le trait d'union entre Mario Draghi, Mario Monti et Lucas Papadémos
La banque d'affaires américaine Goldman Sachs retourne à ses racines : l'Europe. REUTERS/BRENDAN MCDERMID
Londres, correspondant -
Qu'ont en commun Mario Draghi, Mario Monti et Lucas Papadémos ? Le nouveau président de la Banque centrale européenne, le président désigné du conseil italien et le nouveau premier ministre grec appartiennent à des degrés divers au "gouvernement Sachs" européen. La banque d'affaires américaine a en effet tissé en Europe un réseau d'influence unique sédimenté depuis des lustres grâce à un maillage serré, souterrain comme public.
A tout concours, il faut une hiérarchie. Le premier prix revient bien sûr à Mario Draghi, vice-président de Goldman Sachs pour l'Europe entre 2002 et 2005. Nommé associé, il est chargé des "entreprises et pays souverains". A ce titre, l'une des missions est de vendre le produit financier "swap" permettant de dissimuler une partie de la dette souveraine, qui a permis de maquiller les comptes grecs. Vient ensuite Mario Monti, conseiller international depuis 2005. Arrive en troisième position Lucas Papadémos, qui vient d'être nommé premier ministre de la Grèce, qui fut gouverneur de la Banque centrale hellénique entre 1994 et 2002, qui a participé à ce titre à l'opération de trucage des comptes perpétré par GS. Le gestionnaire de la dette grecque est d'ailleurs un certain Petros Christodoulos, un ex-trader de la firme.
Deux autres poids lourds tiennent le haut du pavé dans la défenestration de l'euro, Otmar Issing, ex-président de la Bundesbank et Jim O'Neill, l'inventeur du concept des BRICS, l'acronyme désignant les marchés émergents à fort potentiel de croissance (Brésil, Russie, Inde, Chine et Afrique du Sud). Ex-président de Goldman Sachs International dont il est resté l'un des administrateurs, l'Irlandais Peter Sutherland a joué un rôle-clé dans le sauvetage de l'Irlande. Enfin, Paul Deighton, qui a passé 22 ans chez Goldman Sachs, est directeur général du comité organisateur des Jeux olympiques de Londres en 2012. La lanterne rouge car chacun sait que le sport comme l'amitié est hors concours.
Pourtant, au-delà des apparences, le réseau d'influence qui a fait sa puissance avant ou pendant la tourmente politique financière de 2008 a perdu de son efficacité. En effet, les complicités anciennes entretenues par les ex-banquiers centraux chevronnés mobilisés pour tirer les ficelles se révèlent moins utiles face à des politiciens sensibles à l'impopularité des professionnels de la finance tenus pour responsables de la crise. Là où Goldman Sachs pouvait facilement exercer ses talents, une série d'affaires – la Grèce, la spéculation contre l'euro, le scandale Abacus auquel a été mêlé le goldmanien français Fabrice Tourre – lui ont mis à dos la puissance publique.
Le carnet d'adresses est utile mais ne suffit plus à lui tout seul sur une planète financière complexe et technique et face à une nouvelle génération d'industriels moins pétris de respect pour l'establishment. Les patrons européens partis à la conquête du monde se sont émancipés des croisés de la haute finance style Goldman Sachs. La quête de valorisation de l'actionnaire, les exigences de transparence des comptes et les impératifs de l'expansion à l'étranger émoussent l'"effet réseau". Enfin, devenus plus exigeants sur la qualité et l'indépendance du métier de conseil, les clients européens, mais pas seulement, exigent le respect d'un minimum d'éthique.
Et c'est là que le bât blesse à propos de Goldman Sachs. Car la banque aime placer ses hommes sans jamais laisser tomber le masque. C'est pourquoi ses hommes liges cachent cette filiation quand ils donnent une interview ou mènent une mission officielle (comme ce fut le cas de Monti qui s'est vu confier en 2010 une étude sur le marché unique européen par le président de la Commission, José Manuel Barroso).
Mario Draghi affirme qu'étant entré en fonction en 2002, il n'a rien eu à voir avec le maquillage des comptes grecs orchestré deux ans plus tôt par la banque. Et il a démissionné en 2005, soit un an avant que Goldman Sachs ne revendre une partie du "swap" en question à la National Bank of Greece, la première banque commerciale du pays, dirigée par un ancien Goldmanien, Petros Christodoulos, aujourd'hui responsable de l'organisme gérant la dette grecque.
Marc Roche