Ντρίπλες και τεμενάδες χωρίς ντροπή, στη σκηνή της πολιτικής ντροπής

Σπύρος Παπαγιάννης

Αιδώς Αργείοι.
Ξεπεράσατε τα λόγια σας και τα λόγια μας και ξεφύγατε υπερηχητικά από κάθε κριτική. Ανακαλύψατε σαν τον Αρχιμήδη τον Ελληνικό λαό που τον είχατε ξεχάσει πνιγμένο στην μπανιέρα. Τον βγάλατε μισοπεθαμένο όπως ήτανε και του δώσατε το σκήπτρο του κυρίαρχου για να αποφασίσει για την προδοσία της πατρίδας, να πάρει αυτός την ευθύνη μετά από την φάλαγγα όπου τον είχατε δύο χρόνια καθηλωμένο. Με την στροφή σας προς τον βασανισμένο,
δημιουργήσατε τεράστια απόνερα που κόντεψαν να πνίξουν πρώτα τους συνεργάτες σας και μετά τους πραγματικούς κυρίαρχους του κόσμου, ή τουλάχιστον της Ευρώπης, γιατί οι πέραν του Ατλαντικού κάτι πρέπει να ΄χαν ψυλλιασθεί.

Αυτός ο άξαφνος σεβασμός σας μπροστά στον κατά νόμον κυρίαρχον, δημιούργησε φοβερό πανικό στους παρά νόμον κυρίαρχους, που είδανε μπροστά τους το φάντασμα όχι μόνο του δικού μας λαού, μα και των δικών τους, που τους περιμένει κι’ αυτούς η μπανιέρα. Μετά ψήσατε το απροϊδέαστο κόμμα των συμβανιστών σας και φύγατε για την Ευρώπη για την συναίνεση των αφεντικών. Εκεί σταθήκατε σε στάση προσοχής και ακούσατε αντί τον εθνικό ύμνο τον εξάψαλμο από την δασκάλα της νέας τάξης ηθών και πραγμάτων. Ρίξατε, μία διακριτική οφείλουμε να ομολογήσουμε, υπόκλιση και με τους ώμους σκυμμένους κάνατε ακόμα και τους μπασκετμπωλίστες μας να νιώσουν νάνοι. Της υποβάλατε το αίτημά σας να ερωτηθεί και ο Ελληνικός λαός για την παράδοση της πατρίδος του, που μισοπεθαμένος όπως ήτανε θα έλεγε σίγουρα το ΝΑΙ. Δεν την πείσατε όμως γιατί οι κυρίαρχοι του κόσμου δεν θέλουν να αφήνουν τίποτε στην τύχη και στους άλλους, πόσο μάλλον στους υπό κατοχήν λαούς.
Μετά την επίσημη τηλεοπτική υποβολή του εθνικού σας αιτήματος, πήρατε την έγκριση για το πολυπόθητο δημοψήφισμα που θα άδειαζε τους πολιτικούς σας αντιπάλους, με προκαθορισμένα όμως την ημερομηνία του δημοψηφίσματος και το ερώτημά του, που δεν θα αφορούσε την επονείδιστη απλώς σύμβαση της παράδοσης της εθνικής κυριαρχίας, μα την ίδια την παρουσία της Ελλάδας στην Ευρωζώνη. Ουδέν κατ’ αρχήν πρόβλημα για σας, που όσο πιο δύσκολο θα γίνονταν για τον πνιγμένο το ΟΧΙ, τόσο ευκολότερα θα γίνονταν για σας τα πράγματα. Πήρατε τον έτερον βαρέων βαρών κομματικό σας συνεταίρο και πήρατε τον δρόμο της επιστροφής. Μέσα όμως στο αεροπλάνο πήραν τα μυαλά σας αέρα και το ξανασκεφθήκατε και αποφασίσατε την νέα πολιτική σας κωλοτούμπα για να απεμπλακείτε από τον λαό που είχατε εμπλέξει στις πολιτικές εξελίξεις. Πρώτος θα αποκήρυττε ο χονδρός το δημοψήφισμα, στο οποίο δεν κινδύνευε πλέον μόνο από το ΝΑΙ του, η εθνική ανεξαρτησία, μα πολύ περισσότερον από το ΟΧΙ του, η εθνική οικονομική υποτέλεια της χώρας, που έχει συνδεθεί άρρηκτα με αυτό το νόμισμα. Δεν θα μπορούσανε λοιπόν με κανένα τρόπο να παίξει, μαζί με το έθνος και το κατεστημένο, το κεφάλι του και τεθούν σε κίνδυνο τα συμφέροντά του, γιατί θα το βρίσκατε απέναντί σας σύσσωμο.

Μόλις λοιπόν προσγειωθήκατε στο Ελληνικό έδαφος, αφήσατε την στάση της προσοχής και αρχίσατε πάλι τις ντρίπλες. Εναντίον του λιγνού καλογυμνασμένου εαυτού σας, ο χονδρός τοιούτος, ο ταύρος του δυναμισμού και της λεκτικής εφόρμησης ενάντια σε κάθε είδους κόκκινο πανί , χωρίς όμως κόκκινες γραμμές πίσω του, καθώς στην λιποταξία έχετε αμφότεροι πολιτικό ντοκτορά και ξέρετε να δραπετεύετε όχι μόνο από κάθε ιδέα καθήκοντος, μα πρώτιστα από τα λεγόμενά σας, τις πολιτικές σας θέσεις και πιστεύω και από την αξιοπρέπειά σας.
Έτσι λοιπόν δημιουργήσατε άξαφνο πολιτικό κενό, ρίχνοντας το δόλωμα στην αντιπολίτευση να το καλύψει, που βγαίνοντας αυτή από την ασφάλεια της εύκολης κριτικής να δεσμευθεί, πως θα ψηφίσει κατ’ αρχάς την επονείδιστο σύμβαση της εθνικής προδοσίας. Οπότε στοπ εσείς αμέσως, έχοντας άμεσα στα ώτα της κοινής γνώμης την συναίνεση, κατ’ αρχάς της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην παράδοση της εθνικής κυριαρχίας, ως ισοδύναμο του ΝΑΙ που θέλατε ως εκείνη την στιγμή να αποσπάσετε από τον μισοπεθαμένο λαό, σε άμεση αναστροφή πορείας, να ξαναγίνετε και πάλι οι κυρίαρχοι στην σκηνή της πολιτικής ντροπής, σαλπίζοντας προσκλητήριο εθνικής μειοδοσίας προς όλους, που στο όνομα της πατρίδος να δώσουν γη και ύδωρ σε σας για να τα μεταφέρετε στους ειρηνικούς κατακτητές του οικονομικού μέλλοντος του τόπου.
Το πρόβλημά σας έγινε πια πρόβλημα της αντιπολίτευσης που θα αναλάβει την υποχρέωση να διαπραγματευθεί με τους νομικά κατοχυρωμένους και ηθικά πλέον εξαγνισμένους κατακτητές της διασωσμένης πατρίδας, τις συνθήκες κράτησης και διαβίωσης του λαού της. Καλή επιτυχία λοιπόν ας ευχηθούμε και σ’ αυτούς και σ’ όλους τους καλούς ανθρώπους που θα αναλάβουν από αύριο τον δύσκολο ρόλο του εθνικού συνδικαλιστή, και να συγκινήσουν περισσότερο τον ξένο παράγοντα και να ξυπνήσουν τον λανθάνοντα ανθρωπισμό στις καρδιές των λαθροκατακτητών μας, γιατί άλλα νομικά όπλα δεν θα διαθέτουν. Και οι εθνικές εκλογές χάνοντας κι’ αυτές εν μέρει το νόημά τους μετά την νομική παράδοση της χώρας με 180 ψήφους στους οικονομικούς αυθέντες, θα γίνουν, όποτε γίνουν, για να εκλεγούν κατόπιν εορτής σε αυτές όχι εθνικοί αντιπρόσωποι, μα εθνικοί μεταφραστές και διεκπεραιωτές των ξένων εντολών και βουλήσεων.

Μπράβο σας λοιπόν παλικάρια, που παρά τα χρόνια σας και τα κιλά σας, κάνατε με τις ντρίπλες σας τους ποδοσφαιριστές να μοιάζουν με ακίνητες κούκλες. Και πετάξατε από πάνω σας, με τα απότομα τινάγματά σας και τα μπρος και πίσω σας, τις πολιτικές σας ευθύνες για τα αντισυνταγματικά σας κακουργήματα στους άλλους. Μπράβο και στο κομματικό σας τραίνο, που παρά το τρελλό οδήγημά του διατηρεί ακόμα την συνοχή του. Μπράβο στα χειροκροτήματά των στελεχών σας στους αέναους πολιτικούς τακτικισμούς και σκοπικισμούς σας, που αποδεικνύουν πως το έλλειμμα ευθύνης, ντροπής και δημοκρατίας είναι πολύ μεγαλύτερο από τα οικονομικά ελλείμματα και πολύ δυσκολότερα αντιμετωπίσιμο, καθώς αυτό θα παραμείνει, ακόμη και αν τα άλλα ποτέ καλυφθούν. Εξ άλλου από αυτό το πνευματικό και ηθικό έλλειμμα προέκυψαν στην πορεία του χρόνου εκείνα.
Με εθνική υποτέλεια όμως δεν θα μπορέσουν ποτέ να δημιουργηθούν συνθήκες εθνικής αναγέννησης και ανάτασης, καθώς δεν μπορούν αυτές να προκύψουν από το αμαρτωλό πολιτικό και κοινωνικό κατεστημένο. Η αποτίναξη δι’ αυτό του εθνικού γύψου που σχεδιάζουν οι ξένοι σωτήρες μας είναι απαραίτητη, γιατί και αν ακόμη αυτή εξυγιάνει την οικονομία, θα εκθρέψει αναπόφευκτα νέους δωσίλογους και γερμανοτσολιάδες. Εξ’ άλλου αν είναι με το Ευρώ να πεινάει ο λαός μόνο, ας στενοχωρηθεί λίγο με την δραχμή και το οικονομικό κατεστημένο, που ενώ έχει χάσει πλήρως τα εθνικά του ανακλαστικά, διατηρεί αντίθετα στο έπακρο τεντωμένα τα οικονομικά τοιούτα και βλέπει το ευρώ σαν την νέα του πατρίδα. Αυτή ακριβώς που πήγε να παίξει αντάμα με την πρώτη στα ζάρια του δημοψηφίσματος ο τζογαδόρος πρωθυπουργός μας. Κι’ ας ξέρουν και οι καλοί Σαμαρείτες της αξιωματικής αντιπολίτευσης πως οι πατρίδες δεν τίθενται σε διαπραγμάτευση, κακή ή καλή και για αυτόν ακριβώς τον λόγο και ο τελευταίος των Παλαιολόγων δεν παρέδωσε νομικά, αμαχητί, την Κωνσταντινούπολη στους Οθωμανούς .
Αν άλλοι λοιπόν, κατ’ επίφασιν πατριδολάγνοι , άνοιξαν την κερκόπορτα της πατρίδος, δεν δικαιολογούνται αυτοί να σκέπτονται δήθεν τον λαό, για να μην αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και όχι μόνο να μην βγουν μπροστάρηδες μπροστά, μα να θέλουν να τον υποκαταστήσουν χωρίς να έχουν καμιά εντολή προς τούτο. Ας αποφασίσουν λοιπόν δημοψήφισμα και αυτοί, αν δεν θέλουν να αναλάβουν τις οικονομικές ευθύνες ενός πατριωτικού ΟΧΙ, ή ας τρέξουν άμεσα σε εκλογές , δείχνοντας ξεκάθαρα ως που φθάνει ο πατριωτισμός τους, στην σάρκα ή στα κόκαλα.