Αν τον εμπιστεύεσθε, δώστε του την ψήφο σας. Κακό του κεφαλιού σας...

Θα μπορούσε κανείς να κλάψει ή να σκάσει στα γέλια από όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου με έναν πρωταγωνιστή, έναν συμπρωταγωνιστή και όλους τους άλλους σε ρόλο κομπάρσων, μηδέ του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Πρωταγωνιστής, ποιος άλλος από τον Γεώργιο Ανδρέα Παπανδρέου, που δικαίως πλέον αποκαλείται «Γιωργάκης» και συμπρωταγωνιστής ο ευτραφής Αντιπρόεδρός του και Υπουργός Εξωτερικών.
Εγώ τουλάχιστον έμεινα με ανοιχτό το στόμα από την έκπληξη διαβάζοντας τα όσα είπε ο πρωταγωνιστής στο Υπουργικό
Συμβούλιο και μετά ακούγοντάς τον στην Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ, όπου στην ουσία επανέλαβε την ομιλία του προς τους Υπουργούς. Πολλά από αυτά που είπε τουλάχιστον την θυμηδία προκαλούν.

Για του λόγου το αληθές, παραθέτω ορισμένα από τα απίθανα του κ. Γιωργάκη.
--«Άκουσα ότι υπήρξε έκπληξη χθες από τις δηλώσεις των εταίρων μας. Εγώ δεν καταλαβαίνω γιατί υπήρξε έκπληξη, πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί είχαμε την οποιαδήποτε έκπληξη. Έκπληξη μού έκανε εμένα το γεγονός ότι υπήρξε έκπληξη».
--«Σε ανύποπτο χρόνο και εγώ και πολλοί άλλοι είχαμε πει ότι αυτό που διακυβεύεται είναι η συμμετοχή μας στο ευρώ. Χθες, απλώς ήρθε η επιβεβαίωση όσων λέγαμε».
--«Τις μέρες αυτές που αναφερθήκαμε στο δημοψήφισμα και έγινε μια παγκόσμια δημόσια συζήτηση, υπήρξε και ένα άλλο ευεργετικό στοιχείο:: πήραμε ένα δείγμα, ένα μικρό δείγμα του τι σημαίνει το γεγονός ότι σώσαμε τη χώρα. Και τι θα σήμαινε, εάν δεν είχαμε σώσει τη χώρα».
--«Στις Κάννες δεν μας έθεσαν ποιο ερώτημα θα βάλουμε. Αυτό ήταν αδιαπραγμάτευτο για εμάς. Μας εξήγησαν πώς αυτοί θα ερμηνεύσουν την απάντηση».
--«Δεν ήταν το δημοψήφισμα, όπως προσπάθησαν κάποιοι να πουν, που φταίει για την ανωμαλία, ήταν η αδυναμία να εφαρμοστεί το πακέτο».
--«Μέχρι σήμερα, κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας ήμασταν εμείς, μαζί μας κανένας άλλος. Η Κοινοβουλευτική μας ομάδα αντέχει;; Προπηλακισμούς, ύβρεις – το μπορούμε;; Μπορούμε τον σταυρό αυτό να τον κουβαλήσουμε ενώ μας πετάνε πέτρες;; Όχι απλά να μας κάνουν κριτική, αλλά εκεί που κουβαλάμε τον σταυρό να μας πετάνε πέτρες κι’ από πάνω».
--«Είχαμε ένα δίλημμα:: ή πραγματική συναίνεση ή δημοψήφισμα. Όπως είπα και χθες, βγαίνοντας από τη συνάντηση, αν υπήρχε η συναίνεση, δεν θα είχαμε ανάγκη από δημοψήφισμα. Αν η αντιπολίτευση είχε έρθει στο τραπέζι να συμφωνήσει για τη σύμβαση, δεν χρειαζόταν δημοψήφισμα. Οι εκλογές θα ήταν μια τρίτη, αλλά βλαπτική λύση».
--«Τι σημαίνει μεταβατική κυβέρνηση;; Τι σημαίνει πάμε σε εκλογές, αλλά αυτή η Βουλή θα ψηφίσει το πακέτο;; Πότε θα γίνουν αυτές οι εκλογές, αν γίνουν, και εκλογές για ποιο λόγο;;».
--«Ακόμα και εάν πάμε σε οποιαδήποτε διαδικασία συνεργασίας, πρέπει να καταλάβουμε ότι το πραγματικό πρόβλημα παραμένει. Το ζητούμενο είναι να προχωρήσουμε με τις ευρύτερες δυνατές συναινέσεις στην εφαρμογή ενός ευεργετικού για την Ελλάδα προγράμματος. Είναι πολιτικό το θέμα, όχι διαδικαστικό. Βαθιά πολιτικό».

Πέρα από τα διάφορα παραπάνω και άλλα απίθανα λόγια, το ότι δύο άτομα θέλησαν να υποδυθούν τον πρωταγωνιστή και συμπρωταγωνιστή και να βάλουν τον κ. Αντ. Σαμαρά σε ρόλο κομπάρσου φαίνεται από τη σειρά των γεγονότων.
Στις Κάννες επιβάλλεται στον πρωταγωνιστή το ερώτημα που θα τεθεί στο δημοψήφισμα. «Ευρώ ή όχι». Το είπαν καθαρά στις δηλώσεις τους Σαρκοζί και Μέρκελ, που δεν έχουν κανέναν λόγο να πουν ψέμματα.
Ο Γιωργάκης εξερχόμενος δηλώνει ότι, ναι θα γίνει δημοψήφισμα με ερώτημα την παραμονή ή όχι στο ευρώ. Προσθέτει, μάλιστα, το τραγελαφικό πως εάν είχαμε συναίνεση δεν θα κάναμε δημοψήφισμα. Με άλλα λόγια, εάν ο Σαμαράς είχε δεχθεί την πολιτική μας δεν θα κάναμε δημοψήφισμα.
Ξημερώματα, μόλις έφτασαν στην Αθήνα, ο συμπρωταγωνιστής Βενιζέλος, με γραπτή δήλωση αποστασιοποιείται από τον Γιωργάκη και λέει «όχι» σε ένα δημοψήφισμα που θα θέσει σε αμφισβήτηση την παρουσία της Ελλάδος στο ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Το Υπουργικό Συμβούλιο έχει προγραμματισθεί για τις 12 το μεσημέρι και όλο το πρωί έχουμε καταιγιστικές εξελίξεις εντός του ΠΑΣΟΚ και ένα γενικευμένο αίτημα για παραίτηση του Γιωργάκη και μετάβαση σε μία κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας και γενικότερης αποδοχής. Ο Βενιζέλος έχει συνεχείς επαφές με άλλους Υπουργούς και βουλευτές.
Το Υπουργικό συνέρχεται περίπου μισή ώρα μετά τη δήλωση Σαμαρά, με την οποία ο Πρόεδρος της ΝΔ ζητά την παραίτηση Παπανδρέου, τη συγκρότηση μιάς μεταβατικής κυβέρνησης (όχι υπηρεσιακής), που θα πάρει ψήφο εμπιστοσύνης από τη σημερινή Βουλή, με στόχο να διαπραγματευθεί τη δανειακή σύμβαση, να την υπογράψει και να την φέρει προς ψήφιση στη σημερινή Βουλή. Αμέσως μετά, να προχωρήσει η χώρα σε εκλογές ούτως ώστε η νέα κυβέρνηση να μπορέσει να διαπραγματευθεί την τροποποίηση (μερική) των μέτρων ώστε να ανακουφισθεί κάπως ο λαός, αλλά και να αρχίσει να κινείται η αγορά και η οικονομία.
Κατά τα φαινόμενα, πρωταγωνιστής και συμπρωταγωνιστή συνεννοήθηκαν πριν εισέλθουν στην αίθουσα του Υπουργικού Συμβουλίου.
Στο Υπουργικό ο Γιωργάκης λέει τα δικά του και μιλά περί συνεργασίας με τη ΝΔ και χαίρεται που ο Σαμαράς δέχεται να ψηφίσει τη δανειακή σύμβαση.
Άλλοι Υπουργοί, όπως Λοβέρδος, Διαμαντοπούλου, Ραγκούσης, Ρέππας και άλλοι, τάσσονται κατά του δημοψηφίσματος και υπέρ μιάς νέας κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας, λέγοντας έμμεσα στον Γιωργάκη ότι καλό είναι να παραιτηθεί. Ο Βενιζέλος δεν είναι γνωστό τι στάση τήρησε. Αλλά, ο πρωταγωνιστής με τα όσα είπε έδειξε πως όχι μόνο σκέπτεται να παραιτηθεί, αλλά ότι στόχος του είναι να εγκλωβίσει το Υπουργικό, αλλά και την Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ στη δική του γραμμή.
Στην Κ.Ο. επαναλαμβάνει ο Γιωργάκης τα ίδια. Του υπενθυμίζει η Διαμαντοπούλου το τι συζήτησαν στο Υπουργικό και ο Γιωργάκης την «αδειάζει» λέγοντας πως κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας είμαστε εμείς. Η Βάσω Παπανδρέου του λέει να σηκωθεί να φύγει γιατί είναι «εκτός τόπου και χρόνου». Επεμβαίνει ο «πυροσβεστήρας» Κακλαμάνης και, για να μην πάρουν και άλλοι τον λόγο και βρίσουν τον Γιωργάκη, λέει να διακοπεί η συνεδρίαση διότι στην Ολομέλεια συνεχίζεται η συζήτηση για την ψήφο εμπιστοσύνης. Γίνεται δεκτή η πρόταση, αλλά εξανίστανται αρκετοί βουλευτές και καθώς η Εύα Καϊλή διαμαρτύρεται και λέει πως θέλει να πάρει τον λόγο, ο Αναπληρωτής Υπουργός Περιφερειακής Ανάπτυξης της φωνάζει το πολύ…. ευγενικό «σκάσε ρε συ καλτσοδέτα που θέλεις και να μιλήσεις»!!!
Στην Κ.Ο., όμως, είχε μιλήσει μετά τον Γιωργάκη και ο συμπρωταγωνιστής Βενιζέλος. Ο οποίος υπεραμύνθηκε του Γιωργάκη και της συγκυβέρνησης με τη συναίνεση της ΝΔ και της μη διενέργειας εκλογών. Σκοπός και των δύο να εγκλωβίσουν την Κ.Ο. και να την φέρουν και πάλι προ του εκβιαστικού διλήμματος «ή ψήφο εμπιστοσύνης για τη δική μας κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, ή μετά το χάος».

Και το σόου συνεχίσθηκε στην Ολομέλεια της Βουλής. Όπου, μετά την οργισμένη ομιλία Σαμαρά, ο οποίος επανέλαβε την πρότασή του, τόσο ο πρωταγωνιστής, όσο και ο συμπρωταγωνιστής θέλησαν να τον βγάλουν «τρελό» και να του ρίξουν τις ευθύνες για μη συναίνεση.
Είναι σαφέστατο πλέον ότι μετά τη μεσημβρινή δήλωση Σαμαρά, ο Γιωργάκης, ο οποίος απέδειξε την εμμονή του να-παραμείνει στην καρέκλα του παρά τα όσα δημοσίως λέει, σκέφθηκε πως είναι η ευκαιρία να τον βάλει κόντρα στον τοίχο για να τον αναγκάσει να δεχθεί συνεργασία με τη σημερινή κυβέρνηση, να μην επιμένει στη μεταβατική. Και σε περίπτωση που δεν θα δεχόταν, θα τον προπηλάκιζαν κατηγορώντας τον ότι θέλει να καταστρέψει την χώρα. Αυτή η «γραμμή» φάνηκε από τις ομιλίες πρωταγωνιστή και συμπρωταγωνιστή μέσα στην Ολομέλεια.
Και μπορεί κανείς να σκεφθεί πως για τον πρωταγωνιστή το πλέον σημαντικό είναι να μην παραδώσει την εξουσία, γεγονός που εκτός από μία «αρρωστημένη εμμονή» γεννά ερωτηματικά και ενισχύει τις υποψίες όσων πιστεύουν πως βρίσκεται σε διατεταγμένη υπηρεσία. Η οποία μάλλον είναι η εξασφάλιση της πλήρους αποδυνάμωσης της χώρας, με τη συνακόλουθη απώλεια του κύρους της και της διαπραγματευτικής ισχύος της, που μπορεί να οδηγήσει σε έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ, σε πιθανή αποδυνάμωση ή και διάλυση της ευρωζώνης, σε δημιουργία ενός «παραδείσου» για διεθνείς κερδοσκόπους και πολυεθνικές (που η εμμονή τους είναι η πιστή εφαρμογή του «δόγματος Φρίντμαν»)και με επιπλέον αποτέλεσμα αρνητικές εξελίξεις και σε εθνικά μας θέματα.
Τώρα, για τις αιφνίδιες «μεταλλάξεις», ή κωλοτούμπες, του συμπρωταγωνιστή, του φιλόδοξου Ε. Βενιζέλου θα μπορούσε κανείς με ασφάλεια να υποστηρίξει ότι, όπως και ο Γιωργάκης, είναι συνηθισμένος σε παρόμοιες ενέργειες. Το πώς αυτή η μεταστροφή συνδυάζεται με τη δήλωσή του τα ξημερώματα, αμέσως μετά την άφιξή του από τις Κάννες, ίσως δεν θα πρέπει να μας γεννά ερωτηματικά. Σε συνεννόηση ή όχι με τον Γιωργάκη, έκανε αυτή τη δήλωση, η οποία, άλλωστε, τον βόλευε για να δείξει ότι είναι ο «άλλος πόλος» και ο βασικότερος των δελφίνων για τη διαδοχή στο ΠΑΣΟΚ. Συγχρόνως, όμως, είναι φυσικό να μην θέλει να χαρακτηρισθεί ως άλλος «αποστάτης» ή «Μητσοτάκης», ο οποίος, όπως ο επίτιμος της ΝΔ είχε ρίξει την κυβέρνηση του παππού του σημερινού Πρωθυπουργού τη δεκαετία του ’60, θα βάλει τρικλοποδιά στον Γιωργάκη. Συμπλέει, λοιπόν, μαζί του προς το παρόν και περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να κάνει την κίνησή του.
Με λίγα λόγια, είμαστε θεατές ενός πραγματικού θεάτρου του παραλόγου, όπου οι βασικοί χαρακτήρες του έργου εμφανίζονται ως ενδιαφερόμενοι για τη διασφάλιση του πολιτικού του μέλλοντος και όχι για το μέλλον της χώρας, όπως θα είχαν την υποχρέωση να κάνουν.
ΣΝΕΒΕΜΠΤ