Η Μέρκελ φυσικά και θέλει το ευρώ

Γεώργιος ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Οποιος ευρωπαϊστής άκουγε την καγκελάριο της Γερμανίας Ανγκελα Μέρκελ να μιλάει την περασμένη εβδομάδα στο συνέδριο του κόμματός της, της Χριστιανοδημοκρατικής Ενωσης (CDU), θα ενθουσιαζόταν με τις θέσεις της υπέρ της προώθησης της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Και τι δεν είπε. "Αν το ευρώ αποτύχει, αποτυγχάνει η Ευρώπη και αν η Ευρώπη πάει άσχημα, τότε πάει άσχημα και η Γερμανία" διακήρυξε. "Το ευρώ είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα νόμισμα. Είναι το σύμβολο μισού αιώνα ειρήνης, ελευθερίας και κοινωνικής ευημερίας" πρόσθεσε.
Ηταν ασυγκράτητη: "Το καθήκον της γενιάς μας είναι να ολοκληρώσουμε τη νομισματική και οικονομική ένωση και να οικοδομήσουμε την πολιτική ένωση της Ευρώπης βήμα βήμα. Αυτό
δεν σημαίνει λιγότερη Ευρώπη, σημαίνει περισσότερη Ευρώπη" υπογράμμισε.
Θα νόμιζε κανείς ότι η Α. Μέρκελ εγκατέλειψε πλέον τις επιφυλάξεις της απέναντι στην Ευρωζώνη και την ΟΝΕ γενικότερα στο σύνολο των 27 κρατών - μελών της ΕΕ, οπότε θα μπορούσε κανείς να προσδοκά μια διαφορετική στάση του Βερολίνου στην αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους των χωρών της ζώνης του ευρώ, που απειλεί κυριολεκτικά να την αποσυνθέσει και να τη διαλύσει. Πλανάται όμως πλάνην οικτράν όποιος έχει τέτοιες αυταπάτες. Η Γερμανίδα καγκελάριος θέλει το ευρώ, την Ευρωζώνη και την ΕΕ, αλλά όχι όπως την προβλέπουν οι ευρωπαϊκές συνθήκες. Θέλει να την αναμορφώσει ριζικά με βάση τις γερμανικές αντιλήψεις - αυτές δηλαδή που κοντεύουν να διαλύσουν τα πάντα!
Και οι δύο θεμελιώδεις μεταρρυθμίσεις που επιθυμεί η Μέρκελ μάλλον διαλυτικά παρά συνεκτικά θα λειτουργήσουν. Η καγκελάριος θέλει πρώτον να επιβάλλονται αυτόματες κυρώσεις στα κράτη - μέλη με υπερβάλλοντα ελλείμματα και δημόσιο χρέος (δηλαδή... όλες οι χώρες της Ευρωζώνης συμπεριλαμβανομένης της... Γερμανίας!) και μάλιστα να μπορούν να σέρνουν τα κράτη αυτά στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Δεύτερον, θέλει να αλλάξει τις συνθήκες ώστε να επιτρέπεται η δήθεν "οικειοθελής" αποχώρηση χωρών από την Ευρωζώνη - επιδιώκει δηλαδή η Μέρκελ στην ουσία να μπορεί να αποβάλλει κράτη από το ευρώ.
Μάλιστα, την ίδια ημέρα που η Μέρκελ έκανε αυτές τις εντυπωσιοθηρικές δηλώσεις στο συνέδριο του κόμματός της, βγήκε ο πρόεδρος της Μπούντεσμπανκ, της κεντρικής τράπεζας της Γερμανίας, Γιενς Βάιντμαν και απέκλεισε να δανείζονται οι χώρες της ΕΕ από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Κατηγορηματικά αντίθετος διακήρυξε μάλιστα ότι είναι ο κεντρικός τραπεζίτης της Γερμανίας όχι μόνο στην έκδοση ευρωομολόγων, αλλά ακόμη και στην περιορισμένη αγορά ομολόγων από την ΕΚΤ, όπως γίνεται σήμερα, απαιτώντας αυτή η πρακτική να σταματήσει αμέσως!
"Το πρόβλημα είναι ότι οι δογματικές συνταγές της "γερμανικής ορθοδοξίας" σπρώχνουν το ενιαίο νόμισμα προς την κατάρρευση... Η τευτονική αυστηρότητα θα βουλιάξει το ευρωπαϊκό σχέδιο" γράφει σε κύριο άρθρο του με τίτλο "Το γερμανικό πρόβλημα - Πνίγοντας το ευρώ στο δόγμα" το βρετανικό περιοδικό "Εκόνομιστ".
Στο ίδιο πνεύμα και άλλο άρθρο του ίδιου περιοδικού. "Βήμα βήμα προς την καταστροφή" ο εύγλωττος τίτλος του. "Οι πράξεις της Γερμανίδας καγκελαρίου υστερούν της ρητορικής της γύρω από την πολιτική ένωση" ο υπότιτλος.
Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι η Γερμανία έχει επωφεληθεί πάρα πολύ από το ευρώ - σε συνδυασμό με το ότι κράτησε ουσιαστικά καθηλωμένους τους μισθούς των Γερμανών εργαζομένων την περασμένη δεκαετία, πράγμα που αύξησε την ανταγωνιστικότητά της. Δεδομένης δε και της έκρηξης των τιμών στις χώρες του ευρωπαϊκού νότου (αλλά και στις υπόλοιπες της Ευρωζώνης), οι γερμανικές εξαγωγές αυξήθηκαν κατακόρυφα τόσο στα 17 κράτη του ευρώ όσο και στα υπόλοιπα 10 της ΕΕ, εκτοπίζοντας ντόπια και άλλα ανταγωνιστικά προϊόντα.
Η γερμανική οικονομία έχει τεράστια κέρδη από το ευρώ - μόνο που αυτά τα πλεονάσματα του Βερολίνου προκάλεσαν τεράστια ελλείμματα στα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη. Ηρθε η ώρα να πληρώσουν κάτι οι Γερμανοί, αλλιώς η Ευρωζώνη πιθανότατα δεν θα μακροημερεύσει.
ΩΜΟ ΔΙΛΗΜΜΑ
Αλλαγή γραμμής ή αποσύνθεση
Εκβιάζουν οι Γερμανοί τους εταίρους τους στην Ευρωζώνη να συμμορφωθούν με τις δημοσιονομικές απαιτήσεις του Βερολίνου, αλλιώς θα τους αφήσουν να χρεοκοπήσουν. Μία μία οι χώρες υποκύπτουν στον γερμανικό εκβιασμό και παραδίνονται, εκχωρώντας στους Γερμανούς γκαουλάϊτερ την εθνική κυριαρχία τους. Αυτή η πολιτική δεν μπορεί όμως να πάει πολύ μακριά. Αργά ή γρήγορα θα επικρατήσουν σε όλες τις χώρες της Ευρωζώνης οι δυνάμεις της απαλλαγής από τη γερμανική επικυριαρχία. Στην ουσία δηλαδή το πραγματικό δίλημμα τίθεται στους Γερμανούς, που είναι και οι μεγάλοι κερδισμένοι από το ευρώ: ή το Βερολίνο θα αλλάξει γραμμή πλεύσης ή θα προκαλέσει την κατάρρευση και τη διάλυση της Ευρωζώνης, δίνοντας τέλος στο εγχείρημα του κοινού νομίσματος.