Πρίν το σαλπάρισμα, έχεις καιρό, μπορείς

Στέργιος Σμυρλής

Το παρακάτω σχόλιο το γράφω για όσους αγωνίσθηκαν για τη Δημοκρατία και μετά σιώπησαν.
Μπορούν να αγωνισθούν και να βοηθήσουν το Λαό πριν φύγουν από τη ζωή. Να μη φοβηθούν τους Σιφουνάκηδες και να μη φύγουν αφήνοντας σημειώματα. Ποτέ δεν λυπάται κανείς για κάτι που έπραξε μετά από σκέψη.
Κύριε Δημοκράτη του ΠΑΣΟΚ μη σαλπάρετε ήσυχος, στη θέση σας δεν θα μιλούσα, γιατί
παθητικά βάλατε πλάτη, αποδεχτήκατε τη διάλυση του κράτους και την εγκατάσταση της κομματοκρατίας. Μιας τραβεστί δημοκρατίας, η οποία διέλυσε την αξιοκρατία, αγνόησε τη δικαιοσύνη, χρέωσε το κράτος και διέφθειρε τον λαό.
Αγνοήσατε να αναφέρετε την περίοδο 1981-1989, περίοδο που το Κανταφικό κράτος του Ανδρέα ήταν έτοιμο με την δήθεν παλλαϊκή Άμυνα να περάσει σε άλλες μορφές Δημοκρατικής…. Διοίκησης..
Ποτέ δεν κατάλαβα πως ο σοσιαλιστής Ανδρέας ήταν αδελφός του Καντάφι, ενός στυγνού δικτάτορα.
Μετά την σοσιαλιστική λαίλαπα που πέρασε από πάνω του, αυτός ο τόπος, που αφήνετε πίσω σας, σίγουρα δε είναι η Ελλάδα. Οι επικρατήσαντες σύντροφοι σας ήσαν σοσιαΛΗΣΤΕΣ και ΑΠΑΤΡΙΔΕΣ που φώναζαν για Δημοκρατία και εννοούσαν την Κουτάλα και τώρα ξεπουλάνε τον τόπο των προγόνων μας αντί τριάκοντα αργυρίων.
Κάνατε μεγάλο κακό σε αυτό τον τόπο και ο αγώνας εναντίον της δικτατορίας πήγε χαμένος. Ήσασταν μια ωραία βιτρίνα ενός σάπιου συστήματος που υπηρετήσατε και μετά φοβηθήκατε να πολεμήσετε. Τελικά σας έκλεισε το στόμα.
Η δημοκρατία που είχατε στο μυαλό σας ήταν για ένα λαό που έμαθε να σέβεται τους νόμους χωρίς να έχει ανάγκη μπαμπούλα. Σας ζήτησε ένα μπουκάλι νερό και σεις τον βάλατε σε μια κάβα, τον μεθύσατε και τον ξεβρακώσατε.
Έπρεπε να γνωρίζετε ότι τα μεταξωτά βρακιά θέλουν επιδέξιους Κ……..
Εγώ ήμουν πάντα απέναντι σας, αλλά τώρα είμαι ανάμεσα σε αυτούς που ξεγελάσατε. Τα πνευμόνια μου είναι γεμάτα καπνό από το Σύνταγμα. Δεν φεύγω, παραμένω και δίδω τον αγώνα μου.
Είμαι αισιόδοξος γιατί ο Λαός, παρά την μουγγαμάρα όλων των απάτριδων πολιτικών κομμάτων και των ΜΜΕ, ομιλεί πλέον για Πατρίδα, που όλοι εσείς, όλα τα μεταπολιτευτικά χρόνια, επιδεικτικά ξεχνάγατε.
Να πάτε στο καλό και αν το σημείωμα είναι αληθινό τότε ο διαχειριστής σας καθώς και άπαντες οι βουλευτές ας λάβουν υπόψη το παρόν σχόλιο.
Αν είναι ψεύτικο τότε αυτός που τα έγραψε έχει τις ευχαριστίες μου γιατί μου έδωσε την ευκαιρία να γράψω για κάτι που με ενοχλούσε εδώ και πολύ καιρό, παρόλο αυτά τον παρακαλώ να το ανακυκλώσει εκεί που ξέρει.
----------------------------------
Γεώργιος Μαγκάκης: «Αυτός ο τόπος δεν είναι η Ελλάδα μου»
«Σαλπάρω ήρεμος για τον άλλο κόσμο. Αυτόν που αφήνω πίσω μου σίγουρα δεν είναι πια η Ελλάδα μου. Αυτός είναι άλλος τόπος με ανθρώπους άλλης φυλής. Δεν με αφορούν. Τι θέλω εγώ ανάμεσά τους; Να ‘στε όλοι καλά.
Στον τάφο μου να γράψετε: Αντιστάθηκε το 1941-1944 στη ναζιστική κατοχή, το 1967-1974 στη στρατιωτική δικτατορία και το 1989-1996 στην ηθική σήψη. Μετά, στην πλημμύρα του άνοου, δεν υπάρχει αντίσταση και το μετά από την πλημμύρα αυτή, δεν υπάρχει πια».
Το τελευταίο ιδιόχειρο σημείωμα του Γεώργιου-ΑλέξανδρουΜαγκάκη με τίτλο «Η ζωή πάνω στο νήμα», λίγες ημέρες πριν φύγει από τη ζωή. Σε κίτρινο χαρτί με διορθώσεις και σημειώσεις, αφήνει τις τελευταίες του σκέψεις, παρά τα σοβαρά προβλήματα της υγείας του