Βαθύτατη η πολιτική κρίση

Γεώργιος ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Ημέρα συγκλονιστικής τομής στις σχέσεις του λαού με την κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα αποδείχθηκε τελικά η φετινή επέτειος της 28ης Οκτωβρίου. Η ματαίωση από δεκάδες χιλιάδες λαού της στρατιωτικής παρέλασης στη Θεσσαλονίκη, οι αποδοκιμασίες και η εκδίωξη των κυβερνητικών εκπροσώπων στις μαθητικές παρελάσεις από την Κέρκυρα ως τη Ρόδο, από τον Βόλο ως την Καλαμάτα και στα πολιτικά άντρα του ΠΑΣΟΚ στην Πάτρα ή στο Ηράκλειο αποκάλυψαν την καθολικότητα της αντίθεσης του ελληνικού λαού στην πολιτική που ασκεί η κυβέρνηση Παπανδρέου.
Από την επονείδιστη εποχή των "αποστατών" της Ενωσης Κέντρου το 1965-1967 ουδέποτε υπήρξε συγκρίσιμη διάσταση μεταξύ του λαού και των κυβερνώντων όσο σήμερα, σε καιρούς δημοκρατικά
εκλεγμένου κοινοβουλίου. Οποιος δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί το σοκαριστικό βάθος της πολιτικής κρίσης που μαίνεται πλέον και απειλεί να καταπιεί την ελληνική κοινωνία και αναζητά δίκην φαιδρού πολιτικού "επιθεωρητή Κλουζό" να εντοπίσει σκοτεινούς "υποκινητές" των αποδοκιμασιών κατά της κυβέρνησης, δεν είναι απλώς βαθιά νυχτωμένος. Είναι επικίνδυνος για την πολιτική ζωή του τόπου.
Oταν φτάνουμε στο σημείο σε μια μικρή επαρχιακή πόλη όπως είναι τα Τρίκαλα, μέχρι πρότινος στέλεχος της νεολαίας του ΠΑΣΟΚ να γρονθοκοπεί ενώπιον εκατοντάδων συμπολιτών του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος ενώ γνωρίζει άριστα τον δράστη διατείνεται με γκεμπελικό θράσος ότι είναι δήθεν αριστερός, τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά. Ο συμβολισμός είναι άκρως επώδυνος και προοιωνίζεται τη βίαιη σύγκρουση που επέρχεται, αν δεν αλλάξει η ροή των πραγμάτων.
Oταν μετά την πλήρη απαξίωση της κυβέρνησης και του κοινοβουλίου αποδοκιμάζεται στη Θεσσαλονίκη και ο θεσμός του Προέδρου της Δημοκρατίας από τμήμα των διαδηλωτών, αυτό δεν συνιστά κυρίως υποβάθμιση του προσώπου του Κάρολου Παπούλια. Υπογραμμίζει πρωτίστως την παντελή καταρράκωση ολόκληρου του πολιτικού συστήματος στη συνείδηση της μεγάλης, αν όχι τεράστιας πλειονότητας του ελληνικού λαού. Η κατάσταση καθίσταται άκρως επικίνδυνη. Δεν θέλουμε για την ώρα να παρουσιάσουμε αναλυτικά τους κινδύνους που ελλοχεύουν. Το βέβαιο είναι πως με την κατάσταση αυτή, με τον λαό να διακατέχεται από πλήρως εχθρικά αισθήματα προς την κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα, η χώρα είναι αδύνατον να κυβερνηθεί επί πολύ. Οσο περισσότερο δε η κυβέρνηση Παπανδρέου συνεχίζει να αδιαφορεί προκλητικά για τις λαϊκές αντιδράσεις και εξακολουθεί να ασκεί την ίδια πολιτική, η σύγκρουσή της με τους πολίτες θα γίνεται σφοδρότερη και ανεξέλεγκτη στις συνέπειές της.
Το ερώτημα είναι αν υπάρχει διέξοδος από αυτή την εκρηκτική κατάσταση. Το βέβαιο είναι πως μόνο μια διαφορετική πολιτική συνιστά λύση. Εξίσου βέβαιο είναι πως ο λαός δεν θέλει πλέον την κυβέρνηση Παπανδρέου, η οποία έχει καταστήσει σαφέστατο ότι καμιά διάθεση δεν έχει να αλλάξει πολιτική. Αυτό όμως διαρρηγνύει εντελώς το κοινωνικό συμβόλαιο διοίκησης της Ελλάδας στο πλαίσιο του υφιστάμενου συστήματος.
Το κατεστημένο της χώρας βρίσκεται αντιμέτωπο με σοβαρά προβλήματα. Σαφώς και στηρίζει την κυβέρνηση Παπανδρέου μέχρι τώρα, καθώς τα μέτρα που παίρνει τόσο κυρίως σε θεσμικό επίπεδο όσο και σε άμεσα οικονομικό υπηρετούν τα συμφέροντα πρωτίστως βεβαίως του τραπεζικού συστήματος, αλλά και του κεφαλαίου γενικότερα.
Μέχρι ποιου σημείου όμως μπορεί να ανεχθεί την παράλυση του κρατικού μηχανισμού που προκαλεί η παραμονή της κυβέρνησης Παπανδρέου στην εξουσία, καθώς οι υπάλληλοί του αρνούνται να δουλέψουν και ο λαός αρνείται σε όλο και μεγαλύτερη έκταση να εκπληρώσει τις θεμελιώδεις υποχρεώσεις του απέναντι στο κράτος;
Επιπροσθέτως, μέχρι ποιου σημείου δεν θα είναι επικίνδυνο για τα συμφέροντα του κατεστημένου να συνεχίσει να υποστηρίζει την κυβέρνηση Παπανδρέου, η οποία ενδέχεται σύντομα να καταφύγει σε μέτρα αυταρχικού χαρακτήρα προκειμένου να κατορθώσει να συνεχίσει να κυβερνά με τον λαό όλο και πιο αντίθετο στην πολιτική της και τις κοινωνικές συγκρούσεις να γίνονται όλο και πιο βίαιες;
ΠΡΟΒΛΗΜΑ
Σε λίγο ούτε η ΝΔ θα αποτελεί λύση
ΤΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ γνωρίζει ότι μόνο μέχρι ενός σημείου η παραμονή της κυβέρνησης Παπανδρέου στην εξουσία λειτουργεί υπέρ της ενίσχυσης του άλλου κόμματος που υπηρετεί τα συμφέροντά του, της ΝΔ. Η δημοσκοπική υπεροχή της ΝΔ έναντι του ΠΑΣΟΚ κυμαίνεται ήδη γύρω στις οκτώ με δέκα εκατοστιαίες μονάδες και διαρκώς αυξάνεται. Οφείλεται όμως πρωτίστως στον πρωτοφανή, συνεχή καταποντισμό του ποσοστού του ΠΑΣΟΚ και πολύ λιγότερο στην αργή βελτίωση του ποσοστού της ΝΔ. Δεδομένης της προϊούσας αποσύνθεσης του κρατικού μηχανισμού, δεν αποκλείεται καθόλου οι ελίτ της χώρας να διαπιστώσουν σύντομα ότι ίσως ούτε η ΝΔ θα είναι πλέον σε θέση να μαζέψει την κατάσταση.