Η επανάσταση του γέλιου

Σπύρος Παπαγιάννης

Ως εδώ και μη παρα πέρα φίλοι μου. Αρκετά πήραμε σοβαρά τους κυβερνώντες και μπήκαμε στον λαβύρινθο του Μινώταυρου περιμένοντας να μας φάει το τέρας.
Ο λαός μας κινδυνεύει πολύ περισσότερο από την κατάθλιψη, παρά απ’ την πτώχευση. Όχι λοιπόν άλλο στενοχώρια, από εδώ και μπρος γέλιο, μια που οι κυβερνώντες την ακυβερνησία μας και οι διευθύνοντες το χάος μας, παράγουν εκτός από φτώχεια, φτώχεια ιδεών, χρημάτων, φρονήματος και άφθονο γέλιο για φτωχούς και μη, γέλιο
εθνικό δηλαδή, που είναι κρίμα να πηγαίνει χαμένο. Τώρα λοιπόν που κοντεύουμε να μείνουμε όλοι στην ψάθα, θυμήθηκα τον παλιό μας σατιρικό συγγραφέα, τον Ψαθά, που είχε γράψει το αξέχαστο «γέλια και δάκρυα μιας άλλης εποχής», αναφερόμενος στην προηγούμενη κατοχή, του στρατιωτικού αντί του οικονομικού πολέμου Οι μικροί ήρωες της εποχής εκείνης ήταν οι Σαλταδόροι που έκλεβαν με κίνδυνο της ζωής τους τις ρεζέρβες, μα και βενζίνη από τα γερμανικά φορτηγά.
Θα σαλτάρω, θα σαλτάρω την ρεζέρβα να σου πάρω, ήταν το σλόγκαν της εποχής. Πενία βλέπεις τέχνας κατεργάζεται. Αυτό το κουράγιο και το πνεύμα των μικρών ηρώων και του Σπίθα χρειάζεται και πάλι η Ελλάδα που δείχνει να ‘χει πάθει αφλογιστία πνεύματος και πώς οι Σπίθες δεν μπορούν ν’ ανάψουν φωτιά
Γι’ αυτό η Ελλάδα, όπου καθ’ ομολογίαν του πρωθυπουργού μας, κι ο διάβολος ακόμη να σπάσει το ποδάρι του, ο ένας σους τέσσαρις Έλληνες θα δουλεύει, χρειάζεται εσπευσμένως γελοιογράφους. Αυτή η φλέβα γελοιότητος που ανακαλύφθηκε στην Ελληνική πολιτική σκηνή, φθάνει κατά τις πρώτες ενδείξεις μέχρι την Ενωμένη Ευρώπη και τις Βρυξέλλες. Μπορεί να φορούνε γραβάτες οι κύριοι των Βρυξελλών και μαυρα κοστούμια, μα μόνο για νεκροθάφτες κάνουν κι΄ αυτό εξ’ άλλου κάνουν, καθώς κλείνουν κηδείες και κατασκευάζουν φέρετρα για τους λαούς και τους εργαζόμενους πιστεύοντας πως θα μπορέσουν να θάψουν τον κόσμο ολόκληρο.
Από νεκροφιλία λοιπόν φίλοι μου, εκτός της διαγνωσμένης ήδη παιδεραστίας , υποφέρει η πολιτισμένη Ευρώπη και για να μας αγαπήσει πρέπει να κάνουμε τους πεθαμένους. Είναι αλήθεια βέβαια πως στην Ευρώπη έδεναν μέχρι πρό τινος, τους σκύλους με τα λουκάνικα και τώρα επειδή φάγανε οι σκύλοι τα λουκάνικα περιμένουν από τα κομματόσκυλα του ΠΑΣΟΚ σωτηρία. Αυτό είναι και το πιο τραγικό. Πως απ’ αυτήν την αγέλη των πράσινων κόπρων περιμένει σωτηρία η πολιτισμένη δύση, υπό την προϋπόθεση βέβαια πως θα καταφέρει να κατασπαράξει για χάρη της τους Έλληνες και να τους κάνει λουκάνικα.
Α, ρε Λουκανίδη, μας μυρίστηκαν εξ’ αιτίας σου. Τι το 'θελες το φαγώσιμο όνομα και τώρα θέλουν να μας κάνουν σάντουιτς. Θυμάσαι τον Σαρλώ, που από την λιγούρα της πείνας του έβλεπε τον άλλο χρυσωρύχο και συγκάτοικο της καλύβας του, σαν κόκορα; ΄Ετσι κι αυτοί, σαν κοκόρια μας βλέπουν και βάλθηκαν να μας ξεπουπουλιάσουν. Κανίβαλοι παιδί μου σου λέω. Γι’ αυτό έλεγε το άσμα, μεσιέ Κανιμπάλ και μείς οι μπουνταλάδες δεν είχαμε καταλάβει σε τι λέσχη μας έμπαζε ο Θείος Καραμανλής και ο Θόδωρος, το τακίμι του που του μαγείρευε. Τώρα περικνημίδες όλοι, σαν αρχαίοι , γιατί οι σκύλοι συνήθως από τα πόδια σε αρπάζουν. Ήδη οι περισσότεροι έχουμε ράμματα, μα μαθαίνουμε από την τηλεόραση πως κι άλλα ράμματα ετοιμάζουν για την γούνα μας τα σκυλιά τα λυσσασμένα, που σίγουρα ο ιός της λύσσας είναι αυτός που τους έκανε τόσο επιθετικούς
Και τους βγάζουνε τα κανάλια της τηλεόρασης να διαμαρτύρονται κάθε τόσο, γιατί οι περαστικοί στο δρόμο τους φωνάζουν ουστ. Κι΄ ας είναι σκύλοι εκλεγμένοι και με άδεια επίσημη να δαγκώνουν στο ψαχνό τους πολίτες για το καλό της πατρίδας, που εγκυμονεί την νέα Ελλάδα, και που πώς να το κάνουμε, αν της μυρίσει κρεατάκι πρέπει να της πάνε μεζέ κατεπειγόντως.
Γαβ,γαβ λοιπόν η τηλεόραση, ουστ ο λαός από την άλλη, τους φτύνει ο κόσμος, βροχή λένε αυτοί, και βγάζουν τις ομπρέλες. Με ταβάνι τις ομπρέλες λοιπόν κι’ ας βρέχει το φτύσιμο, που θα πάει, θα τελειώσει το σάλιο του κόσμου και θα ’ρθει πάλι ξαστεριά για τους κρατούντες. Ο ήλιος του ΠΑΣΟΚ θα ξαναλάμψει στο στερέωμα και θα ξανακουστούνε χειροκροτήματα, θα ξαναβγούνε και πάλι γλύφτες στην επιφάνεια για να τους γλύψουν με την σαλιωμένη γλώσσα τους, όπως τον παλιό καλό καιρό, τότε που το σάλιο του δεν τους το πέταγε ο κόσμος σα βιτριόλι στο πρόσωπο.
Μπόρα είναι και θα περάσει λένε οι κρατούντες, που ξάφνου νιώθουν υπεράνω κριτικής , έτοιμοι να αντιμετωπίσουν με τις πλάτες των Γερμανών την Ελλάδα ολόκληρη. Τέτοιο θάρρος δεν είχε δείξει ως τώρα κανείς, καθώς χωρίς τανκ, χωρίς στρατιωτικό νόμο, κατάφεραν το ακατόρθωτο, να κλείσουν τους πάντες στα σπίτια τους. Μαθαίνουμε λοιπόν πως κι ο πρωθυπουργός κλείσθηκε κι αυτός σπίτι του και σαν τον αόρατο δικτάτορα, τον αλήστου μνήμης Ιωαννίδη, άφησε το φάντασμά του να κυβερνά.
Κάποιοι λένε πως πάσχει από κατάθλιψη. Σίγουρα όμως θα είναι για προσωπικά αίτια που είναι σε μελαγχολία ἤ μήπως λόγω του μήνα, του Σεπτέμβρη, που πάντα τέτοιο καιρό τα παιδιά μελαγχολούνε καθώς τελειώνει το καλοκαίρι. Τελειώνουν τα μπάνια στη θάλασσα, τα παιχνίδια με το κανώ κι’ αρχίζουν οι εξετάσεις για τους μεταξεταστέους. Πόσο μάλλον αν έχουν να δώσουν εξετάσεις σε κάποια τρόϊκα, ἤ επιτροπή καθηγητών κι΄ αυτό το λέμε γιατί στο πολιτικό πεδίο δεν έχει κανένα λόγο να στενοχωριέται, καθώς πάει από νίκη σε νίκη. Πύρρειες νίκες βέβαια όλες τους, με αποδεκατισμό των λαϊκών δυνάμεων και αποταμιεύσεων, μα νίκες, πώς να το κάνουμε, αφού πάντα μένει τελευταίος στο πεδίο της μάχης, να κάνει στους δημοσιογράφους τον νικητή.

Τώρα βέβαια ίσως να παίζει τον τεθλιμμένο συγγενή του λαού, που έχει υποστεί τόσα δεινά, πως άλλωστε να κάνει τον χαρούμενο με τόσους ζωντανούς πεθαμένους. Που μπορεί να μην πέθαναν ακόμα, περιμένουν όμως τον πρώτο ιό, όχι βέβαια του Παπανδρέου, μα όλων των άλλων, του Νείλου, των Βραχωδών Όρεων κτλπ. που ελλείψει γιατρού, τροφής, και φαρμάκων να τινάξουν τα πέταλα την κατάλληλη στιγμή, πριν τους βρει ο εφοριακός ἤ η Δ.Ε.Η.. Σκούρα τα πράγματα λοιπόν γι’ αυτό και ο Γιωργάκης, ο σωτήρας μας, έχει βάλει μαύρο περιβραχιόνιο και κρέμασε μούρη και παίζει κρυφτό με τους υπουργούς και δημοσιογράφους φοβούμενος μη φάει κανένα γιαούρτι κι απ’ αυτούς, ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται.
Γι’ αυτό λοιπόν ελπίζω να τον διασκεδάσω κι αυτόν. Στο διαδίκτυο είναι από τους πρώτους, καθώς πρώτα έμαθε γκρήκλις και μετά Ελληνικά. Ε, δεν θα πέσει το μάτι του στην ΦΙΛΟΤΙΜΙΑ, να σκάσει λίγο χαμόγελο στο συννεφιασμένο μουτράκι του, που’ ναι πάντα κόκκινο από την υπεραιμία που του προκαλεί η παρά φύση σκέψη. Είναι βλέπεις αναγκασμένος να σκέφτεται συνεχώς, παρά την θέλησή του, ενώ η ψυχή του κι’ η φαντασία του κάνουν κανό στη θάλασσα Άντε και να γράψει το σχόλιο του, με κάποιο ψευδώνυμο από κάτω και να πει καμιά ατάκα για τον Μαυρογιαλούρο ἤ και την αφεντιά του ακόμη και να κάνει τον αντιστασιακό, όπως έκανε παλιά τον σοσιαλιστή και τον πολιτισμένο;
Τώρα τακίμιασε βέβαια με τον Άπτιλα, τους Ούννους, τους Νορμανδούς και τους Βίκινγκς και εξεστράτευσε κατά των δημοσίων υπαλλήλων, των στρατιωτικών, των ταξιτζήδων, φορτηγατζήδων, φαρμακοποιών και συμβολαιογράφων. Για να μην κάνουν οι τελευταίοι συμβόλαια, έβαλε φωτιά στα ακίνητα, ε, τι βάρβαρος θα ήτανε εξ’ άλλου αν κούρσευε μόνο λεφτά κατά τις επιδρομές του, όπως οι κοινοί ληστές. Αυτός είναι βάρβαρος και τι βάρβαρος, με ευγενή σοσιαλιστική ψυχή, που ότι κάνει το κάνει για την νέα πατρίδα που σαν τον Μέγα Αλέξανδρο, αφού την οραματίσθηκε και την σχεδίασε στο χαρτί, βιάζεται να την καμαρώσει στο φως. Και οι πολιτισμένοι της Ευρώπης έτσι ξεκίνησαν παλιά να κτίζουν τα κραταιά τους σήμερα κράτη, με επιδρομές, κλέβοντας, καίγοντας και σφάζοντας. Κάτω η ιδιοκτησία λοιπόν .Ζήτω οι μετανάστες και οι ακτήμονες,. Ζήτω η εφήμερη εργασία, οι έκτακτοι, μετακινούμενοι και επί ξύλου κρεμάμενοι υπάλληλοι.
Γι’ αυτό και τα υπουργεία θα πουληθούν και θα νοικιασθούν. Τ’ ακούσατε βλάκες πολίτες που κτίζατε σπίτια χωρίς να σκέπτεσθε πως θα δίνετε με αυτά αύριο, στόχο στους εφοριακούς, στους βαρβάρους και στην τρόϊκα. Πουλήστε τα και σεις αν βρείτε κανένα να τα αγοράζει τώρα και παίξτε το γύφτοι, για να δείτε πως θα σας σεβασθεί η εξουσία. Αν είχατε απ’ ένα ντάτσουν τώρα αντί για σπίτι, θα στήνατε ένα καραβάνι κι’ άντε να σας φορολογούσε κανείς. Θα μπορούσατε σαν Ευρωπαίοι πολίτες να πάτε και στην Γαλλία να βρείτε δουλειά, ἤ να το παίζετε κλοσάρ περιωπής. Εξ’ άλλου γι’ αυτό δεν είναι η παγκοσμιοποίηση σε λειτουργία, για να ‘χουμε όπου θέλουμε πατρίδα και κονάκι; Στην Γαλλία όλοι λοιπόν κι’ ας έρθουν στην Ελλάδα οι Γάλλοι κι οι Γερμανοί να κάνουν τους χαραμοφάηδες. Και να δουν τι εστί βερύκοκκο. Κάλιο ζητιάνος στην Ευρώπη λοιπόν με το ευρουλάκι στην παλάμη, παρά στην Ελλάδα, να φοβάσαι να κοιμηθείς, μην ξυπνήσεις κουρεμένος σαν τον Σαμψών από την Δαλιδά που καραδοκεί με το ψαλίδι στο χέρι να σου φάει την αλογοουρά και την μαγκιά μαζί.
Κι’ από την άλλη σκέφτεσαι, πόσο μακάκας ήταν ο Σουλτάνος το ‘21 που τσιγκουνεύτηκε να ρίξει λίγα λεφτά στους επαναστατημένους ΄Έλληνες, που δεν είχαν μία και να τους πάρει όπως σήμερα τα σώβρακα, ἤ τις φουστανέλλες έστω. Ἢ να τους έδινε καμιά μιζούλα εγκαίρως και να τους έχει μετά στα χέρι και να τους λέει, παλικάρια, μαζί τα φάγαμε..
Πέτυχαν λοιπόν την εθνική ανεξαρτησία οι πρόγονοί μας με το καριοφίλι, μια μπατηριμένη ανεξαρτησία που δεν πιάνει και σήμερα φράγκο στα χρηματιστήρια και προσπαθούμε σαν τσόντα να την κολλήσουμε εδώ και κει,όπου βλέπουμε αυτοκρατορία να κτίζεται.
Τζάμπα χυμένο αίμα, τζάμπα αγώνες, ακόμη και το ’40 πρόσφατα, μα και το ’46 ενάντια στους κομμουνιστές για μια χαζοϊδιοκτησία που θα αποδεικνύονταν κι’ αυτή κάλπικη, καθώς η φτώχεια θα έμπαινε από την πίσω πόρτα, δια του καπιταλισμού. Όπως ο καπιταλισμός μπήκε λίγο νωρίτερα από την πίσω πόρτα, δια του κομμουνισμού στην Σοβιετική Ένωση. Όλοι οι δρόμοι λοιπόν οδηγούν στην Ρώμη της φτώχειας, γι αυτό και οι κυβερνώντες μιλούν για μονόδρομο, καθώς ο δρόμος είναι μιας κατεύθυνσης. Φτώχεια δηλαδή χωρίς επιστροφή
Εμπρός λοιπόν να πιάσουμε τον πάτο του βαρελιού, να πατώσουμε δηλαδή όπως στη θάλασσα. Όλοι βουτιά στο κενό. Όσοι έχουν πέσει με αλεξίπτωτο ἤ έχουν κάνει μπάτζι τζάμπινγκ θα είναι εξοικειωμένοι με την ελεύθερη πτώση. Ελεύθερη πτώση λοιπόν αντί για ελευθερία.
Κι’ ο εθνικός κουρέας μας απηυδισμένος από τον κοπρίτη λαό και τις μακριές γενειάδες και τα μούσια των δασύτριχων παπαρολόγων της κομματικής του αυλής, κήρυξε κατά το πρότυπο του Μάο, αντί την διαρκή επανάσταση, το διαρκές κούρεμα των υπηκόων του. Γουλί κεφάλι λοιπόν σαν νεοσύλλεκτοι φαντάροι θα έχουν του λοιπού οι μισθωτοί και συνταξιούχοι και το κουρεμένο μαλλί τους θα πηγαίνει για την φανέλα του ξένου τοκογλύφου.
Τέρμα η πιτυρίδα, το λαδωμένο μαλλί, οι ψείρες, και η φαλάκρα ακόμη, καθώς οι φαλακροί σε λίγο δεν θα ξεχωρίζουν. Κι’ όλο πιο κάτω η σκάλα της μηχανής. Τώρα μάλιστα λένε πως οι Γερμανοί προτείνουν χρεοκοπία με ευρώ μαζί και ξύρισμα της κεφαλής, αντί για απλό κούρεμα.
Κινέζοι μανδαρίνοι λοιπόν θα γίνουμε για να ξεγελάσουμε τους κινούμενους εναερίως επενδυτές, μήπως και μας περάσουν για την νέα Κίνα της Ενωμένης Ευρώπης..
Ο ποιμενάρχης μας έχει ενθουσιασθεί μάλιστα με την ιδέα.
Αν διασώσει το ευρώ και την Ενωμένη Ευρώπη από τους χαραμοφάηδες Έλληνες και αν οι τελευταίοι μάθουν να ζουν σαν φωτοβολταϊκά, από τον ήλιο, γι’ αυτό και πρέπει να’ ναι ξυρισμένα τα κεφάλια τους, τότε θα μπει από την πίσω πόρτα κι’ αυτός στην ιστορία, σαν ο νέος Μωϋσής. Αυτή τη φορά του Ελληνισμού, που αφού τον οδήγησε στην έρημο και στην πείνα, τον έθρεψε με το μάννα εξ’ ουρανού, την ηλιακή δηλαδή ενέργεια. Η μισοεβραϊκή καταγωγή του πρωθυπουργού μας εξηγεί τόσο την εμμονή του στο κούρεμα, καθώς οι Εβραίοι ήταν ποιμενικός κατά την αρχαιότητα λαός, μα και την εγγενή του φαντασίωση να γίνει σωτήρας του λαού του κι όπως ο Μωϋσής προφήτης, όχι του μονοθεϊσμού αυτήν την φορά, μα του μονόδρομου του νεοφιλελευθερισμού. Όσο για τις πληγές του Φαραώ, αυτές από σφάλμα μάλλον στα μάγια, τις έχουμε ζήσει ήδη στο πετσί μας. Βάλτε γι’ αυτό καλού κακού απ’ ένα αστέρι όλοι του Δαβίδ στην εξώπορτα, για να ξέρει ο άγγελος του ΑΣΕΠ πως είστε παιδιά του ΠΑΣΟΚ κατά τους νυχτερινούς διορισμούς του. Εκλογές έρχονται.
Γέλιο λοιπόν παιδιά και ψηλά το κεφάλι. Εδώ τον Μουσολίνι σκάσαμε με την καζούρα. Που να δείτε τι γέλιο θα κάνουμε όταν μας κουρέψουν όλους κατά 50%.
Και μια συμβουλή για τον καταγέλαστο και αξιοθρήνητο αρχηγό μας. Μιας και του παίρνουν τα σώβρακα κάθε τόσο οι σύμμαχοι και συνεταίροι μας στις μεταξύ τους διαπραγματεύσεις, ας πάει γυμνός, μ’ ένα φύλλο συκής μόνο, σαν να’ ναι αρχαίος Κούρος, ἤ σαν να βγήκε από ταινία του Αγγελόπουλου. Και επειδή τον κατηγορούν για βραδύτητα ενεργειών, ας μιλάει αργά, πολύ αργά, να τους κουράσει και να τους κοιμήσει, όπως κοιμηθήκαμε και μεις στην ταινία «οι κυνηγοί» του Αγγελόπουλου, για να τους πείσει πως είναι ο βιορυθμός του αργός, και δεν πρόκειται περί ηθελημένης ολιγωρίας. Κι’ αν του πάρουν και το φύλλο συκής, ας σηκώσει ψηλά το κεφάλι, γιατί πάνω απ΄όλα δεν τον θέλουμε καμπούρη κι ας τους πεί , κάτω τα σώβρακα, ρε, μαζί μου θα σας πάρω στον τάφο, με το εϊτζ που έχω. Κι’ αν του βάλουνε ζουρλομανδύα, όπως έχει βάλει αυτός σε μας, να πούμε τότε πως το Ελληνικό τρελλοκομείο βρήκε επιτέλους τον ηγέτη του. Συχωρεμένη κάθε του μακακία, καθώς δεν ήταν από σκοπού, όπως τον κατηγόρησε ο Στρός Κάν, μα εκ καθαράς γνήσιας μακακίας που μπέρδεψε την πατρίδα με την παρτίδα, τα ψέμματα με την αλήθεια, την απάτη με την εξυπνάδα, τον σοσιαλισμό με την φτώχεια, τον πολιτισμό με τον καπιταλισμό, την πολιτική με την θάλασσα και την ζωή με το ποδήλατο. Τα πάντρεψε λοιπόν όλα ταυτόχρονα κι έγιναν κουλουβάχατα και η ζωή μας ποδήλατο και η οικονομία θαλάσσωσε και ναυαγήσαμε όλοι παρέα και τώρα πάνω σε μια βάρκα, όσοι ήμασταν τυχεροί και δεν μας απέλυσαν, πρέπει να κάνουμε κουπί ως τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο που θα διαγράψει τα χρέη.
Γαλέρα λοιπόν η Ελλαδίτσα μας, εμείς με αλυσίδες στα πόδια να κωπηλατούμε και οι κουρσάροι με τον βούρδουλα στο κατάστρωμα κι ο Γιωργάκης, το ξεφτέρι μ’ ένα τεφτέρι να κάνει προσθέσεις και διαιρέσεις για το χρέος και να βγάζει μηδέν στο πηλίκον, με συγχωρείτε, στο πηλίκιον ήθελα να πω, δηλαδή κοινώς, η υπόθεση ΦΕΣΙ.