ΚΥΚΙΚΕΙΑ-ΚΑΦΕΝΕΙΑ-ΚΟΥΡΕΙΑ : ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΑ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ. (έκαψαν εγκέφαλο οι νομοθέτες μας)

Η Κοινή Υπουργική Απόφαση (των κυρίων Δρούτσα και Βενιζέλου) υπεγράφη την 1η Ιουνίου, εδημοσιεύθη σε ΦΕΚ (Β΄, 1351) την 16η Ιουνίου (στο αποκορύφωμα του νομοθετικού οργασμού της τότε υπό παραίτηση Κυβερνήσεως Παπανδρέου), και εκυκλοφορήθη (όπως επιβάλλουν οι αρχές της «καλής νομοθέτησης»!) την 13η Ιουλίου 2011, - γι αυτό και θα μπορούσε να θεωρηθεί ως το κύκνειο νομοθετικό άσμα του Υπουργού Δρούτσα. Φέρει τον βαρύγδουπο τίτλο «χαρακτηρισμός Υπουργείου Εξωτερικών ως απόλυτα εμπιστευτικής υπηρεσίας», και το διατακτικό της σκέλος εξαντλείται στην επαναληπτική παράθεση των εξής 8 (οκτώ) λέξεων: «Το Υπουργείο Εξωτερικών χαρακτηρίζεται ως απόλυτα εμπιστευτική υπηρεσία». Η εντυπωσιακή ορολογία και η λιτότατη διατύπωση δημιουργούν την ψευδαίσθηση ότι κάτι μεγάλο και σημαντικό, κάτι σοβαρό και (ίσως εθνικά) κρίσιμο, κάτι σπουδαίο και χρήσιμο επεξεργάσθηκαν και θεσμοθέτησαν οι κύριοι Δρούτσας και Βενιζέλος, - προλαβαίνοντας μάλιστα να το θέσουν σε ισχύ ακριβώς στην εκπνοή της ζωής της προηγούμενης (πανθομολογουμένως αποτυχημένης) Κυβερνήσεως του Μνημονίου. Τι σημαίνει όμως ο χαρακτηρισμός του Υπουργείου Εξωτερικών ως απόλυτα εμπιστευτικής
υπηρεσίας; Οι δυο Υπουργοί προβαίνουν στον ως άνω χαρακτηρισμό «έχοντας υπόψη τις διατάξεις της παραγράφου 2 του άρθρου 23 του Ν.Δ. 1044/1971», δηλαδή:

Κοντολογίς: Η Κοινή Υπουργική Απόφαση εξεδόθη και εδημοσιεύθη (τις μέρες που, σύμφωνα με τις παπανδρεϊκές οιμωγές, η Πατρίς διέτρεχε τον έσχατο κίνδυνο…) μόνον και μόνον για να αποκλειστούν οι ανάπηροι πολέμου (και οι συναφείς με αυτούς κατηγορίες δικαιούχων) από την εκμετάλλευση κυλικείων, κ.τ.λ., που λειτουργούν σε χώρους του Υπουργείου Εξωτερικών!!! Ποιος νάναι άραγε ο πραγματικός λόγος του αποκλεισμού; Και πόσο ισχυρός μπορεί να είναι ώστε για χάρη του δυο πρωτοκλασάτοι Υπουργοί ενώ «ο κόσμος καίγεται» μεταβάλλονται σε τροχονόμους κυλικειαρχών;
οπωπητήρ