ΤΟ ΚΟΣΤΟΥΜΙ ΤΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Γράφει ο κ. Ιωάννης Πρετεντέρης
Ο ανασχηµατισµός της περασµένης Παρασκευής έχει ένα και µοναδικό σίγουρο συµπέρασµα: στο ΠΑΣΟΚ πλέον δεν θα υπάρξουν ούτε διασωθέντες ούτε ναυαγοί. Ο Πρωθυπουργός τους ανέβασε όλους στο κατάστρωµα και ως εκ τούτου όλοι µαζί θα πέσουν στο παγόβουνο.
∆ιότι η κυβέρνηση µπορεί να είναι νέα, αλλά µετράει ήδη εικοσι τόσους µήνες ζωής. Ετσι, το ερώτηµα δεν είναι πόσο θα αλλάξει την οικονοµία ο Ευ. Βενιζέλος, ούτε πόσο θα βοηθήσει τη διακυβέρνηση η Κυβερνητική Επιτροπή. Αλλά πώς θα µπορέσει να κυβερνήσει µια κυβέρνηση, η οποία (αν πιστέψουµε τις δηµοσκοπήσεις) έχει απέναντί της το 85% του ελληνικού λαού.
Για να συµβεί αυτό, δεν αρκούν οι αλλαγές προσώπων και ρόλων.
Θα µπορέσει, ας πούµε, ο Βενιζέλος να αλλάξει οικονοµική πολιτική ή απλώς θα εισπράττει τους
φόρους και τις εισφορές που επέβαλε ο Παπακωνσταντίνου; Θα προχωρήσουν οι αποκρατικοποιήσεις ή οι νέοι υπουργοί θα αποδειχθούν «βαθύτερο ΠΑΣΟΚ» από τους προηγούµενους;
Οσοι έσερναν τα πόδια τους θα πάψουν να τα σέρνουν επειδή άλλαξαν υπουργείο; Και οι ανίκανοι θα αποδειχτούν ικανοί επειδή µπήκαν στην Κυβερνητική Επιτροπή;
Με άλλα λόγια: πόσο χρόνο ζωής έχει ακόµη µπροστά της η κυβερνητική πλειοψηφία; Και υπάρχουν ακόµη περιθώρια να αναστρέψει την κατάσταση που έχει δηµιουργηθεί;
Σε αυτό κανείς δεν µπορεί να απαντήσει σήµερα µε απόλυτη βεβαιότητα. Με όποιον µιλήσεις, όµως, στη συµπολίτευση ή στην αντιπολίτευση, θα σου πει ότι ο βίος της κυβέρνησης δύσκολα θα υπερβεί το φθινόπωρο. Η εκτίµηση της συντριπτικής πλειονότητας του πολιτικού κόσµου είναι ότι τα οικονοµικά δεδοµένα, οι κοινωνικές πιέσεις και η πολιτική αδυναµία θα οδηγήσουν σύντοµα τη χώρα σε εκλογές.
Ισως αυτή η διαµορφωµένη εντύπωση περί «βραχείας διάρκειας» να αποτελεί τον µεγαλύτερο εχθρό της κυβέρνησης. Οταν δεν τηνπιστεύουν, γιατί να την εµπιστευτούν; Και αν δεν έχει προοπτική, πώς µπορεί να έχει µέλλον;
Εχει ενδιαφέρον να δούµε την απάντηση που θα δώσει το νέο κυβερνητικό επιτελείο.
Υποθέτω ότι θα προσπαθήσει κατ’ αρχάς να κερδίσει χρόνο, τον έχει ανάγκη. Αλλά τι θα κάνει µε τον χρόνο που θα κερδίσει; ∆ιότι από την πρώτη ηµέρα της δηµιουργίας της ή, πιο σωστά, µετά το πρώτο εξάµηνο της αµεριµνησίας, η κυβέρνηση Παπανδρέου τρέχει συνεχώς πίσω από τον χρόνο - λες και βρίσκεται πάντα µια κίνηση πίσω!
Πολλοί θεωρούν, ας πούµε, ότι η προχθεσινή κυβέρνηση είναι ουσιαστικά η κυβέρνηση που θα έπρεπε να είχε σχηµατιστεί τον περασµένο Σεπτέµβριο, όταν η συµπολίτευση διέθετε ακόµη σοβαρό πολιτικό κεφάλαιο και όταν η κοινωνία είχε ακόµη αντοχές. Τότε, η προσπάθεια είχε πιθανότητες να αποδώσει. Τώρα;
Πέρα από τον χρόνο, όµως, υπάρχει το ερώτηµα της πολιτικής. Θα φορέσει ο Βενιζέλος το κοστούµι του Παπακωνσταντίνου (σχήµα λόγου, προφανώς...) ή θα προσπαθήσει να ράψει δικό του;
Η αναβάθµισή του είναι η ανταµοιβή για την προσωπική στρατηγική που διαµόρφωσε µετά την αναµέτρηση του 2007, όταν επέλεξε να συµπλεύσει µε τον Γ. Παπανδρέου και να µη λειτουργήσει ως εσωκοµµατική αντιπολίτευση. Ταυτοχρόνως, όµως, είναι ένα δώρο δηλητηριώδες. Την ηµέρα που αναλάµβανε, το κύριο άρθρο της «Figaro» είχε τίτλο «Η Ελλάδα πνέει τα λοίσθια». Ετσι, τα πράγµατα για αυτόν είναι απλά. Αν ο νέος αντιπρόεδρος και υπουργός Οικονοµικών περιοριστεί στον ρόλο του φοροεισπράκτορα, τότε κακώς ξεβολεύτηκε από το υπουργείο Αµυνας. Αν δεν προσπαθήσει να δώσει ένα νέο στίγµα στην οικονοµική πολιτική, τότε καλύτερα να είχε µείνει εκτός κυβέρνησης.
Και αν δεν καταφέρει να αλλάξει την καταστρεπτική πορεία των πραγµάτων, τότε θα τον παρασύρουν µαζί τους.
∆ιότι το πρόβληµα που έχει εφεξής δεν είναι µόνο αν θα σώσει τη χώρα ή το ΠΑΣΟΚ αλλά αν θα σώσει και τον εαυτό του.
Και ως εκ τούτου προκύπτει το ερώτηµα: Τι συµφέρει τον Βενιζέλο; Να κερδίσει χρόνο ή να µην κερδίσει; Να παραταθεί η ζωή της κυβέρνησης επ’ αόριστον ή να πάµε σε εκλογές γρήγορα πριν προλάβει ο ίδιος να φθαρεί;
∆ύσκολο ερώτηµα. Το µόνο ευχάριστο για τον Βενιζέλο είναι ότι δεν θα χρειαστεί να απαντήσει ο ίδιος. Ούτως ή άλλως, τα πράγµατα πλέον τρέχουν πιο γρήγορα από τους ανθρώπους.
http://www.tovima.gr/