ΑΪ ΣΠΙΚ ΧΕΛΕΝΙΚΟΣ

Τύχη βουνό για την Άννα Διαμαντοπούλου. Τράκαρε μετωπικά με την ελληνική γλώσσα και γλίτωσε δίχως γρατσουνιά!

Οι μεγάλοι πολιτικοί άνδρες καταξιώνονται όταν κατορθώνουν είτε να εντάξουν κάποιο νεολογισμό στην καθομιλουμένη είτε να καταστήσουν “μοδάτη” μια ήδη υπάρχουσα λέξη ή φράση. Ο Ανδρέας Παπανδρέου τα κατάφερε μια χαρά με το “κατεστημένο” (μετάφραση του αγγλικού establishment), την “αναδόμηση” και -πάνω απ' όλα- την “Αλλαγή”. Δυστυχώς, όπως μάθαμε το 1989, με χαρακτηριστική καθυστέρηση, η άσπιλος “Αλλαγή” είχε δώσει μεν ραντεβού με την Ιστορία αλλά την έστησε και πήγε να συναντήσει τις πάνες-βρακάκια Πάμπερς. Από τότε έγινε συνώνυμο των γνωστών οζόντων περιεχομένων των Πάμπερς έπειτα από τις γενναίες χρήσεις των αδηφάγων κι αεικίνητων βρεφών. Ο κ. Μητσοτάκης λάνσαρε με επιτυχία τη λέξη “κάθαρση”, η οποία ήταν τόσο τέλεια που κατέστη αόρατη. Από τότε την ψάχνουμε εις μάτην. Ο Κώστας Σημίτης μας έριξε το υπονοούμενο του “εκσυγχρονισμού”, το οποίο μεταφράστηκε ταχέως σε “Ίμια”, “Χρηματιστήριο”, “Οτσαλάν” και “Ολυμπιακοί Αγώνες”. Στην ιστορία, όμως, πέρασε με τη λέξη “μακέτο” όταν αναφώνησε σε εγκαίνια λιμένος “Είναι μακέτο τούτο το έργο;”. Ο Γιώργος Παπανδρέου τους ξεπέρασε όλους εγκαινιάζοντας καθημερινά νέες λέξεις που δεν αντιλαμβάνεται ούτε ο ίδιος το νόημά τους διότι αποτελούν τον καρπό του παράνομου έρωτα ενός αμερικάνικου μυαλού με την επιτακτική αναγκαιότητα διατύπωσης σκέψεων στα χελένικος. Τελικά, οι μόνοι που τον κατάλαβαν άπαξ ήταν οι ψηφοφόροι όταν είπε άνευ σαρδάμ: “λεφτά υπάρχουν”.

Άννα μπανάνα

Η υπουργός Παιδείας(;) κ. Διαμαντοπούλου δεν θα μπορούσε να λείπει από την λεξιπλαστική ομήγυρη. Είναι καθ' ύλην αρμόδια, άλλωστε. Τη Δευτέρα το βράδυ, στην εκπομπή “Ανατροπή” του Γιάννη Πρετεντέρη, έβαλε στα καλάθια γλωσσολόγους και φιλολόγους όταν εκτόξευσε το ασύλληπτο: “Το χρέος είναι πραγματικά δυσθεόρατο, τόσο δυσθεόρατο που ζει μόνο του”. Και “δυσ” και “θεόρατο” το άτιμο το χρέος. Και μοναχικό. Ζει μόνο του! Η διαμαντοπούλεια λέξη “δυσθεόρατο” δεν απαντάται στα ελληνικά λεξικά – εκτός αν στην λέσχη Μπίλντερμπεργκ που συχνάζει η υπουργός μοιράζουν άλλα, πιο ενημερωμένα. Μακροχρόνια έρευνα που διήρκεσε περί τα 10 δευτερόλεπτα μας οδήγησε στην παραπλήσια λέξη “δυσθεώρητος”, η οποία στο λεξικό Μπαμπινιώτη ορίζεται ως εξής: “δυσθεώρητος, -η, -ο [αρχ.] αυτός τον οποίο δύσκολα μπορεί να δει και να συλλάβει κανείς σε όλο του το μέγεθος”. Η κ. Διαμαντοπούλου έχει μιλήσει στο παρελθόν για σύγκρουση “εικονομάχων εναντίον εικονοκλαστών” - κάτι αντίστοιχο δηλαδή με την ταινία “Κράμερ εναντίον Κράμερ” αφού εικονομάχοι και εικονοκλάστες είναι το ίδιο. Έχει επίσης φιλέψει το φιλοθεάμον κοινό με λογύδριο για κατηγορίες που εκτοξεύονται “επί δικαίοις και αδίκοις”! Αν και το ορθόν προέρχεται από το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο (κεφ. Ε, στ. 45) που λέει “βρέχει επί δικαίους και αδίκους” η επικεφαλής της εκπαίδευσης των ελληνοπαίδων λίγο έλειψε να το μετατρέψει σε : επί δικαίοις και ραδίκοις...

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Δημοκρατία" στις 30/3/2011

http://adiavroxoi.blogspot.com/