Το project της «πολιτικής συναίνεσης»…

Γράφει ο Μαγια

Το εγχώριο πολιτικό προσωπικό των δανειστών, που λεηλατούν τη χώρα και κατασπαράζουν τον λαό, φόρεσε αίφνης πανοπλίες αντιμνημονιακές.
Ξέχασε, ότι ακόμη και η συνθηκολόγηση του Ιουλίου φέρει φαρδιά-πλατιά και τη δική του υπογραφή.
Κι αντί να ευγνωμονούν την κυβέρνηση που πασχίζει ν΄ αναστήσει τα πτώματά του, την καταχερίζουν επειδή προσχώρησε στο
μνημονιακό τόξο. Τόση υποκρισία, αχαριστία και ξετσιπωσιά…
Είναι αλήθεια, πως για την κυβέρνηση «έσφιξαν τα γάλατα» μετά τις δυο απώλειες που υπέστη στη Βουλή στην πρόσφατη ψηφοφορία για τα προαπαιτούμενα, ενώ τα πράγματα είναι πλέον οριακά, με το νέο, σκληρότατο Ασφαλιστικό να βρίσκεται επί θύραις.
Η φτωχοποίηση του Ελληνικού λαού καλά κρατεί. Οι «θεσμοί» συνεχίζουν απρόσκοπτα το ολέθριο έργο τους.
«Η κυβέρνηση θεωρεί υποχρέωσή της να αναζητήσει κοινά σημεία με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις», ανέφερε σε ανακοίνωσή της, μετά τις αντιδράσεις της αντιπολίτευσης, η Όλγα Γεροβασίλη. Προς απογοήτευση όσων ήλπιζαν ότι θα ξεμπερδεύαμε με το παλιό…
Το project της «πολιτικής συναίνεσης», εν μέσω του άγριου οικονομικού πολέμου σε βάρος του ελληνικού λαού, αποτελεί, σύμφωνα με τις υποδείξεις Γιούνκερ και τις υπαγορεύσεις Σουλτς, την ικανή και αναγκαία συνθήκη για τον εξαγνισμό των επαχθών και απάνθρωπων μέτρων.
Ετσι, μετά από μερικές εβδομάδες κοκορομαχιών (κι ύστερα από τις απαραίτητες συστάσεις εκ μέρους των δανειστών), μην εκπλαγείτε εάν και οι δυο πλευρές καταλήξουν στο συμπέρασμα, πως επιβάλλεται, τελικώς, να υπάρξει ομόνοια και συναντίληψη για «να βγει επιτυχώς το πρόγραμμα».
Η διεύρυνση ή η αναδιάταξη του κυβερνητικού σχήματος μοιάζει αναπόδραστη και επιβεβλημένη, είτε μέχρι τον Δεκέμβριο, που θα ψηφιστεί το νέο πακέτο, είτε αμέσως μετά και ενόψει της ανάγκης για νέα δημοσιονομικά μέτρα τον Μάρτιο. Το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι αδημονούν να καταλάβουν υπουργικούς θώκους…