Φοβεροί όρκοι – ερεβώδη μυστικά [β΄ μέρος]

Το πρώτο μέρος ΕΔΩ

Οι φοβεροί μασονικοί όρκοι που δίδονται από τους τέκτονες στις Στοές (δύο από αυτούς τους όρκους δημοσιεύσαμε – για πρώτη φορά στην Ελλάδα – στο προηγούμενο φύλλο του «Ορθοδόξου Τύπου»), δίδονται προφανώς για να κρύψει η Μασονία κάποια μυστικά, κάποιες διδασκαλίες και πρακτικές της, τις οποίες θέλουν – ή ήθελαν, για λόγους ευνόητους – να κρατήσουν
κρυφές, μυστικές, ιδιαίτερα εις άλλους καιρούς.

Ποια και πόσα είναι αυτά τα τεκτονικά μυστικά;

Τα σπουδαιότερα μυστικά της Μασονίας είναι έξι, μεταξύ των οποίων, το μυστικό τους αλφάβητο και τα σημεία αναγνωρίσεως.

Ιδού τώρα τα τέσσερα σπουδαιότερα:

1. Η δημιουργία μιας Παγκόσμιας Λαϊκής Δημοκρατίας (διάβαζε: μιας σκληρής παγκόσμιας δικτατορίας).

2. Η δημιουργία μιας Παγκόσμιας Θρησκείας.

3. Οι επί μέρους βέβηλες και απαράδεκτες διδασκαλίες μασόνων εναντίον της Πίστεώς μας.  Και το σπουδαιότερο,

4. Οι περί Θεού και Εωσφόρου βαθύτερες, επαναλαμβάνουμε ΒΑΘΥΤΕΡΕΣ, διδασκαλίες της Μασονίας, οι οποίες είναι, πράγματι, εωσφορικής εμπνεύσεως.

Είναι αυτονόητο, ότι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί ως Έλληνες πολίτες αρνούμεθα την σχεδιασθείσα στο αδιαφανές παρασκήνιο Παγκόσμια Κυβέρνηση, διότι πρόκειται περί μίας παγκόσμιας σκληρής αντιχριστιανικής δικτατορίας, που καταργεί την εθνική κυριαρχία μας και την Ορθόδοξη Χριστιανική ταυτότητα της πατρίδας μας.

Αρνούμεθα, επίσης, την – ενσκήπτουσα ήδη – Παγκόσμια Θρησκεία, διότι, πιστεύουμε στην παραδοσιακή Ορθόδοξη Εκκλησία μας, ως την Μία και μόνη Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Τριαδικού Θεού και όχι στο συνονθύλευμα «ομολογιών», «κλάδων», «πίστεων» και διδασκαλιών αλλοτρίων.

Τα μυστικά της Μασονίας γίνονται σήμερα πράξη…

Για την μακρόχρονη προσπάθεια του τεκτονισμού να δημιουργήσει Παγκόσμια Κυβέρνηση και Θρησκεία γράψαμε πριν από λίγο καιρό στον «Ορθόδοξο Τύπο» σειρά άρθρων[1].

Επισημαίνουμε ότι η προσπάθεια για τη δημιουργία κυβερνητικής και θρησκευτικής ενώσεως στον κόσμο έπαψαν πλέον να είναι, σήμερα, “μυστικά” ως γενικότερες επιδιώξεις. Διότι οι δύο αυτοί στόχοι, όσα προηγούνται και όσα έπονται αυτών είναι σήμερα οι σημαίες, τα λάβαρα της λεγόμενης Εποχής του Υδροχόου, της Νέας Εποχής, Παγκοσμιοποίησης και Νέας Τάξης Πραγμάτων.  Ο δε Συγκρητιστικός Οικουμενισμός καλπάζει ήδη… Και καλπάζει με την ανοχή και – δυστυχώς – και συμμετοχή ημετέρων Ορθοδόξων κληρικών, όλων των βαθμών, κυρίως της κατ’ άνθρωπον υψηλής ηγεσίας της ευρύτερης Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, εκ της οποίας μερικοί υπήρξαν κατά καιρούς και μασόνοι!

Περί αυτών θα γράψουμε εδώ σε επόμενα άρθρα μας.

Το τρίτο μυστικό του τεκτονισμού…

Το τρίτο “μυστικό” της μασονίας, του οποίου την αποκάλυψη θέλουν επίσης να αποφύγουν οι τέκτονες είναι οι εκ του έρκους των οδόντων κάποιων μασόνων εξερχόμενοι  – και γραφόμενοι σε διάφορα έντυπά τους  – περί της Πίστεώς μας βλάσφημοι και σκληροί λόγοι. Για τούτο και τα έντυπα του τεκτονισμού – ιδίως τα “ιερά” τυπικά τους – δεν κυκλοφορούνται ούτε καν μεταξύ τους ελεύθερα, αλλά δίδονται μόνο στους μυούμενους, χέρι με χέρι, πολλάκις δε και αριθμημένα (παλαιότερα), προειδοποιούμενων των μασόνων για την αυστηρή φύλαξη των εντύπων αυτών να μην πέσουν εις χείρας  «βεβήλων», δηλαδή μη τεκτόνων, όπως προείπαμε.

Μερικοί προσβλητικοί για την Πίστη μας και βέβηλοι λόγοι …

Διαβάζουμε σε τεκτονικά έντυπα, μεταξύ πολλών άλλων, τα ακόλουθα:

«Πράκτορες της θείας προνοίας δεν είναι οι ιερείς, οι άγιοι, οι θρήσκοι, εν τη φιλαύτω αυτών απομονώσει απεκδεχόμενοι φαντασιώδη κληρονομία της ουρανίου βασιλείας…» (τεκτ. περιοδικό «Πυθαγόρας», έτος Ε΄(1888), φυλλάδιο Β΄,  αριθ. 2,  σελ. 57).

Άλλο:

«Ο Χριστός ενεφανίσθη, είναι αληθές ως απεσταλμένος του Πατρός αυτού, του Θεού ^. αλλ’ ουδέποτε ομίλησε περί της Χριστιανικής Τριάδος, ήτις άλλως δεν θα ήτο άλλο, ει μή απομίμησις της τριάδος των Ινδών, των Χαλδαίων ή των Αιγυπτίων. Η Χριστιανική Τριάς είναι ιερατική επινόησις...» (τεκτ. περιοδικό «Πυθαγόρας», έτος Δ΄, Μάρτιος 1885, αριθ. 3,  σελ. 91).

Έγραψε και τα παρακάτω, επίσης φρικώδη, μασονικός κάλαμος:

«Γένεσις Α΄  26-28. Και είπεν ο Θεός ^. ποιήσωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημών και ομοίωσιν. Ούτως έπλασεν (εγέννησεν) ο Θεός τον άνθρωπον κατ’  εικόνα αυτού, κατ’  εικόνα Θεού έπλασεν αυτόν ^. άρρεν και θήλυ έπλασεν αυτούς ^.  και ευλόγησεν αυτούς και είπεν αυτοίς ^.  αυξάνεσθε και πληθύνεσθε (…) Ώστε πράγματι [καταλήγει το βέβηλο στόμα] το ανδρικό και το γυναικείο αιδοίον εισίν η εικών του Θεού…»! (τεκτ. περιοδικό «Πυθαγόρας», έτος Γ΄, Απρίλιος 1884, αριθ. 4, σελ. 125-126).

Έτερα εωσφορικά μασονικών γραφίδων.

Όπως ερμηνεύουν οι Πατέρες της Εκκλησίας μας και πιστεύουμε οι Χριστιανοί, αιτία της δυστυχίας στον άνθρωπο (και τη φύση ολόκληρη) είναι η ανυπακοή του πρώτου ζεύγους, της Εύας και του Αδάμ, στο θέλημα του Θεού, και ακολούθως η έξοδός τους από τον Παράδεισο. Υποκινητής εκείνης της ανυπακοής είναι ο Εωσφόρος, Σατανάς, Διάβολος, ο εμφανισθείς εις την Εύαν ως όφις.

Οι Ορθόδοξοι  Χριστιανοί αποδέχονται και ακολουθούν ΜΟΝΟ τις Πατερικές και εκκλησιαστικές ερμηνείες της Αγίας Γραφής, γενικότερα και ειδικότερα.

Αλλά για τους μασονικούς καλάμους, τους διαποτισμένους (εν γνώσει ή εν αγνοία τους) από τις σκοτεινότατες καμπαλιστικές διδαχές[2] της ανάστροφης ερμηνείας της Γενέσεως[3], ο όφις αυτός ήταν - και είναι! -  ο “ελευθερωτής” του ανθρωπίνου γένους, οδηγώντας τον άνθρωπο προς την “πρόοδο”!

Γράφουν ακριβώς τα εξής  επ’ αυτού:

«[Στον Παράδεισο] η ανθρωπότης η αρχέγονος αφίεται να ζη κατά τρόπον ζωώδη ή παιδικόν, άνευ κρίσεως, εν ασυνειδήτω καταστάσει. [Αλλά] λαμβάνων συνείδησιν του εαυτού του το ον [ο άνθρωπος], αγνώς και αυθορμήτως χειραφετείται, παραδιδόμενον του λοιπού εις εαυτόν, οπότε τίθεται εκτός Παραδείσου από τον οποίον εκδιώκεται μόνον του ^. πρέπει τώρα να εννοή, να γνωρίζη διατί να ενεργή προς την μίαν κατεύθυνσιν και όχι προς την άλλην…»

Ποίος λοιπόν κατά την τεκτονικήν γραφίδα  “ελευθερώνει” την ανθρωπότητα εκ της δουλείας του Θεού;

 ––  Είναι ο Όφις [Σατανάς ο διάβολος, καθ’  ημάς], απαντούν οι μασόνοι!

Ιδέστε το μασονικό αυτό κείμενο, κινούντες πικρά, πικρότατα την κεφαλή σας. Διαβάζουμε:

«…Εν ειδικόν ένστικτον, μία ταυτόχρονος ώθησις, πιο ευγενική και έμπειρος, της οποίας η ικανότης είναι να επιβάλη εις το άτομον να δοκιμάση την ανάγκην να ανέλθη εις την κλίμακα των όντων, συμβολίζεται εις την Γένεσιν διά του Όφεως, ως απατεώνος, προκαλέσας την γεύσιν του δένδρου του καλού και του κακού.

Αυτή η μυστική προτροπή [παρά του όφεως] είναι ο υποκινητής όλων των προόδων, όλων των κατακτήσεων…»! (στο τεκτ. περιοδικό «Τεκτονική Ηχώ», τόμος 1933-34, σελ. 141).

Ιδού, σεβαστοί αναγνώστες, ποίο είναι εν πολλοίς το στρεβλό πνευματικό θεμέλιο κάποιων “πνευματικών” κύκλων της Ευρώπης και του κόσμου ολοκλήρου κατά τους τελευταίους αιώνες του ψευδώνυμου Διαφωτισμού.

Άλλα πικρά, πικρότατα εκ του Εωσφόρου της πτώσεως από γραφίδα τεκτονική:

«Ο Αδωνάι [ο Θεός των Χριστιανών, είναι] το κυριαρχούν πνεύμα της αρνήσεως το οποίον ενεκολπώθησαν αι θρησκείαι αι δουλώσασαι [οι οποίες υποδούλωσαν] το πνεύμα της ανθρωπότητος. Ο Εωσφόρος διαρκώς πυρπολεί την ανθρωπίνην καρδίαν προκαλών την αναγέννησιν της εν αυτή δρώσης ψυχής…». (Σ. Κ. Νάγου, «Λόγος περί Ιωάννου του Προδρόμου, 2^ος», εκφωνηθείς την 7^η Ιανουαρίου 1911, στο Τεκτονικές Ομιλίες Σπύρου Νάγου 1904-1933, ΙΙ, επιμέλεια-έκδοση Διόδωρου Καριδάκη,  Αθήναι 1978, σελ. 36).

Και, εν συνεχεία, διαβάζουμε τα χειρότερα:

«…Το δόγμα ότι ο Χριστός μετέχει της δημιουργικής θεότητος και ότι είναι μία των τριών υποστάσεων αυτής είναι αστειότης προωρισμένη να διασκεδάζη τους πιστώς πιστεύοντας εις αυτήν. Έργον μου δεν είναι να αναιρώ τας αστειότητας αυτάς. Αύται είναι προωρισμέναι εις θάνατον…»! (Σ. Κ. Νάγου, «Λόγος περί Χριστού 4^ος», εκφωνηθείς την 9^η Απριλίου 1911, στο Τεκτονικές Ομιλίες Σπύρου Νάγου 1904-1933, ΙΙ, επιμέλεια-έκδοση Διόδωρου Καριδάκη,  Αθήναι 1978, σελ. 100).

Άξιον προσοχής είναι ότι οι τεκτονικές Αρχές δεν ήλεγξαν, δεν επετίμησαν το βλάσφημο αυτό μέλος τους για τις ύβρεις και βλασφημίες εναντίον της Πίστεώς μας, που εξέφρασε από το επίσημο βήμα διαφόρων Στοών στις οποίες συμμετείχε, αλλά έκαναν ακριβώς το αντίθετο: Για να τιμήσουν τη μνήμη του, έδωσαν σε μία από τις Στοές τους το όνομα αυτού του προσώπου, «Σεβασμία Στοά Σπυρίδωνος Νάγου, υπ’  αριθ. 111» στην Αθήνα.

Ποια η ρίζα-πηγή των μασονικών αυτών διδασκαλιών;

Κατόπιν όλων αυτών των κατά της πίστεώς μας εκφράσεων – και πλήθους άλλων – και τον δοξασμό του Εωσφόρου της Πτώσεως, (όπως σε ελάχιστα κείμενά τους είδαμε), κάθε καλόπιστος, μη φανατικός, βεβαιότατα, αναγνώστης των γραμμών αυτών διερωτάται: Ποία ακριβώς είναι η ρίζα-πηγή από την οποία απορρέουν οι διδαχές αυτές, ώστε να διαμορφώνονται τέτοιες αντιλήψεις περί Θεού και Εωσφόρου, που είναι ασυμβίβαστες και διαμετρικά αντίθετες προς τις διδασκαλίες της Εκκλησίας μας;

Απάντηση του ερευνητή: Η ρίζα-πηγή είναι σαφώς καμπαλιστική, δηλαδή η εωσφορική μέθοδος – εν προκειμένω – της όλως ανάστροφης ερμηνείας της πανσεβασμίας Αγίας Γραφής[4] ολοκλήρου του Χριστιανικού (και του ορθοδόξου Ιουδαϊκού) κόσμου!

(Λεπτομέρειες εις το επόμενο)

Μοναχός Αβέρκιος

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Δεν θα ασχολούμεθα με το ψυχοφθόρο αυτό θέμα. Το κάνουμε μόνο επειδή καλώς γνωρίζουμε, ότι ο Τεκτονισμός είναι το κύριο κανάλι διά του οποίου διέρχεται και ενσκήπτει κατά της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας ο απαίσιος Συγκρητιστικός Οικουμενισμός. Στην επέλευση του οποίου λαμβάνουν κατά καιρούς μέρος, δυστυχώς, και μερικοί υψηλόβαθμοι κληρικοί μας, κάποιοι εξ αυτών μάλιστα οι οποίοι στα μασονικά έντυπα αναφέρονται ως μέλη Στοών! Με το ειδικό όμως αυτό θέμα θα καταπιαστούμε προσεχώς, διά σειράς άρθρων μας στην ανά χείρας χριστιανικής πληροφορήσεως (και ομολογίας) εφημερίδα… Με σεβασμό, βεβαίως, εις τα πρόσωπα, αλλά και με θλίψη πολλή για την – ενδεχομένως – μασονική τους συμμετοχή.

---

[1] Στον «Ορθόδοξο Τύπο», φ. 2077/12.6.2015 έως  2081/7.8.2015.

[2] Γράφουν σχετικώς οι μασόνοι: «Η προσεκτική μελέτη των διαφόρων τεκτονικών βαθμών αποδεικνύει την αναμφισβήτητον επίδρασιν της καββαλιστικής παραδόσεως επί του Τεκτονισμού», «Εγκυκλοπαίδεια της Ελευθέρας Τεκτονικής», υπό Νέστορος Χ.  Λάσκαρι,  έκδ. Στοάς Όμηρος, «εκδίδεται με την άδειαν της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος και του Υπάτου Συμβουλίου του 33^ου», εν Αθήναις  1951, σελ. 510, 569.

[3] «Εγκυκλοπαίδεια της Ελευθέρας Τεκτονικής», υπό Νέστορος Χ.  Λάσκαρι,  έκδ. Στοάς Όμηρος, «εκδίδεται με την άδειαν της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος και του Υπάτου Συμβουλίου του 33^ου», εν Αθήναις  1951, σελ. 510,  λήμμα «Καββαλά», παρ. «Απόκρυφος Γένεσις, κεφ. Α΄».

[4] όπ. π.

ΥΓ: Με κόκκινα γράμματα είναι τα αποσπάσματα από τα μασονικά περιοδικά

Αναδημοσίευση από τον ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΥΠΟ φ. 2093/20.11.2015  σ. 1, 6.