Σήμερα, 22 Ιουλίου 2014, μάθαμε ότι…

--- «Πράσινο φως» άναψε η Επιτροπή Ανταγωνισμού και η Επιτροπή Εσωτερικού Ελέγχου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην Ελλάδα, για τη νέα επένδυση της Cosco στον Πειραιά. Ειδικότερα, ενέκριναν την συμφωνία της ΣΕΠ ΑΕ με τον ΟΛΠ, με την οποία δρομολογείται επένδυση, επιπλέον 230 εκατομμυρίων ευρώ. Η επένδυση αυτή αποδίδει τεράστια οφέλη για την χώρα μας. Διπλασιάζει όχι μόνο το ύψος της επένδυσης, αλλά και τις θέσεις εργασίας, δημιουργώντας
άμεσα 700 νέες και άλλες περίπου 1.500 έμμεσες, ανθρώπων, δηλαδή, που θα απασχοληθούν από την λειτουργία αυτής της επένδυσης.
Αυτό θα πεί εθνική κυριαρχία, αυτό θα πεί αξιοπρέπεια, αυτό θα πεί λαός προβάτων. Ακόμα και για να σου φέρει κάποιος χρήματα και επενδύσεις στην Ελλάδα πρέπει να το εγκρίνουν τα γερμανικά τσοπανόσκυλα…

--- «Οι πολιτικοί αποφασίζουν τη δημοσιονομική πολιτική και όχι η δικαστική εξουσία», «έχει λόγο η Δικαιοσύνη για το τι είναι δίκαιο και τι είναι άδικο, αλλά δεν μπορεί να κάνει δημοσιονομική πολιτική», απεφάνθη ο κ. Γκίκας και έβαλε τα πράγματα στην θέση τους.

Πάντως, μέχρι σήμερα ήξερα ότι η Δικαιοσύνη ασχολείται και με το τι είναι νόμιμο και τι παράνομο αλλά και τι είναι συνταγματικό και τι όχι.

Αφού τώρα αλλάζουν τα δεδομένα, το μόνο που μένει είναι να αναλάβουν οι πολιτικοί και την εκδίκαση αστικών, ποινικών και διοικητικών υποθέσεων, να μετονομασθεί το υπουργείο Δικαιοσύνης σε υπουργείο Πολιτικών και ο Άρειος Πάγος σε Χαρδουβέλειο Πάγο. Έτσι θα έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο και βεβαίως πιπέρι στο στόμα εκείνου που  θα τολμήσει να πεί ότι οι πολιτικοί επηρεάζουν την Δικαιοσύνη.

--- Μεθαύριο, κάποιοι θα γιορτάσουν τα τεσσαρακοστά γενέθλια της εν Ελλάδι αποκατασταθείσας δημοκρατίας. Υποθέτω ότι θα υπάρξουν πολλές και διάφορες εορταστικές εκδηλώσεις, λογύδρια, ανακοινώσεις και πάει λέγοντας.

Φέτος λοιπόν με έχουν καλέσει σε μια από αυτές τις εκδηλώσεις αλλά επειδή η μνήμη μου δεν με έχει εγκαταλείψει και οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες,  αποφάσισα για να μην με θεωρούν μα…κα, για να μην γελάνε μαζύ μου οι φίλοι  και κυρίως για να μην ανεβάσω πίεση, να μείνω στο σπίτι και να διαβάσω ξανά το ποίημα του Τίμου Μωραϊτίνη,

«Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελάει, πατέρα,

 γιατί λάμπει ο ήλιος έτσι,

 γιατί φέγγει έτσι η μέρα;»

Δ.Κ.