Η αναμέτρηση στην Ιερισσό

Του Στέφανου Κασιμάτη

Μόλις το περασμένο Σάββατο η κυρία Παπαρήγα του ΚΚΕ ήταν στην Ιερισσό και συναντήθηκε με εκπροσώπους εκείνων των κατοίκων της περιοχής που αντιδρούν στην εξόρυξη χρυσού και αγωνίζονται –με τις γνωστές μεθόδους οι οποίες καταγράφονται στο αστυνομικό δελτίο– για να εμποδίσουν την επένδυση. Αρτηριοσκληρωτικό το ΚΚΕ μπορεί να είναι, έχει όμως μεγάλη πολιτική πείρα ώστε να μην

επιτρέπει στον εαυτό του να εκτίθεται άσκοπα. Ετσι, η γραμματέας του κόμματος ανέπτυξε στους αντιδρώντες τη συνολική πολιτική του κόμματος για την αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου της χώρας, πολιτική η οποία (σωστά μαντέψατε, δεν ήταν δύσκολο...) δεν είναι άλλη από την «έλευση της βασιλείας των ουρανών», δηλαδή τον κομμουνισμό.

Δεν παρέλειψε, ωστόσο, η κυρία Παπαρήγα να αναφερθεί εν παρόδω και στα βίαια επεισόδια του πρόσφατου παρελθόντος, για τα οποία πιστεύει ότι την ευθύνη έχει, φυσικά, μόνον η κυβέρνηση: «Μία λύση έχει, είτε η σημερινή είτε η αυριανή κυβέρνηση», είπε, «να ανεβάσει τη βία, τον αυταρχισμό. Αυτά που ζήσατε εσείς, να πέφτουν τα χημικά μέσα στα σχολεία και να καλούν σε απολογία παιδιά 15 και 16 χρόνων και να τρομοκρατούν. Και όχι μόνο. Οταν θέλουν να πνίξουν το λαϊκό κίνημα, το διαιρούν, το κατακερματίζουν, το εκφυλίζουν, χρησιμοποιείται και η προβοκάτσια».

Επειδή, δε, το ΚΚΕ ευθαρσώς δηλώνει ότι δεν αναγνωρίζει το Σύνταγμα του αστικού κράτους (εξαιρουμένων, εννοείται, όσων διατάξεων συμφέρουν το ίδιο το ΚΚΕ και εξυπηρετούν τους σκοπούς του...), η κυρία Παπαρήγα δεν θα κάτσει τώρα να χάσει τον πολύτιμο χρόνο της με τους θεσμούς του αστικού κράτους! Παρακάμπτει τους εντεταλμένους θεσμούς για τη διερεύνηση της εμπρηστικής επίθεσης του περασμένου Φεβρουαρίου από τους κουκουλοφόρους καταδρομείς και αναθέτει την έρευνα της υπόθεσης κατευθείαν στον λαό, δηλαδή στον εαυτό της ― γιατί υπάρχει, μην το ξεχνάμε, και ο «δημοκρατικός συγκεντρωτισμός»... «Η επίθεση που έγινε, η εμπρηστική, στις εγκαταστάσεις», αποφαίνεται η γραμματέας του ΚΚΕ, «φώναζε από μακριά για προβοκάτσια 100%». Αυτή κι αν είναι Δικαιοσύνη! Οχι σαν την αστική που παίρνει χρόνια για να καταλήξει σε απόφαση. Αλλά πώς το ξέρει και το λέει με βεβαιότητα 100%; «Εμείς είμαστε ένα έμπειρο κόμμα, έχουμε 94 χρόνια ζωής, έχουμε εμπειρίες», εξηγεί. «Την προβοκάτσια την οργανώνει το κράτος, το παρακράτος, οι μηχανισμοί και η εργοδοσία».

Η επικεφαλής του ΚΚΕ ενθαρρύνει μεν τον αγώνα τον αντιδρώντων. (Εν τέλει, ακόμη και η ευκολία με την οποία αποδίδει σε προβοκάτσια την επίθεση της 17ης Φεβρουαρίου ενθαρρυντική είναι για όσους προσπαθούν να ματαιώσουν την επένδυση.) Το κάνει όμως εμμέσως. Οι αναφορές της είναι γενικές, π. χ., «ο αγώνας πρέπει να τραβήξει ώς το τέλος», «όταν νικήσει ένας αγώνας σε μια περιοχή, διαδίδεται η εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του λαού, μεταδίδεται ένα αγωνιστικό μήνυμα που το έχουμε πάρα πολύ ανάγκη σήμερα», «η πείρα έδειξε και από την προηγούμενη, την TVX, ότι οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις έφεραν αποτέλεσμα, έφυγε ο επενδυτής» κ.ά. Πότε εδώ και πότε εκεί, κλείνει το μάτι στους εξεγερμένους. Το κάνει όμως με πολλή προσοχή και, από την αρχή μέχρι το τέλος της ομιλίας της, μένει μέσα σε ένα ευρύτερο πολιτικό πλαίσιο.

Δεν θα έλεγε κανείς το ίδιο όμως και για τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ, όταν επισκέφθηκε την περιοχή στις 27 Φεβρουαρίου (δέκα ημέρες μετά την εμπρηστική επίθεση των κουκουλοφόρων) και μίλησε στους «εκπροσώπους κινημάτων». Ο Αλέξης Τσίπρας είδε στην υπόθεση «τον χαρακτήρα μιας πιλοτικής αναμέτρησης ανάμεσα στους κατοίκους, που δεν έχουν τα μέσα ενημέρωσης μαζί τους και δεν ακούγεται η φωνή τους, και σε ένα σύστημα διαπλοκής και καταστολής που θέλει να επιβάλει τη δική του επιλογή».

Αυτός δεν μπήκε καν στον κόπο να επικαλεσθεί το (σαχλό, εδώ που τα λέμε...) πρόσχημα της προβοκάτσιας από σκοτεινούς μηχανισμούς. Αγνόησε, ως μη γενόμενη, την καταδρομική επίθεση στις εγκαταστάσεις της εταιρείας και επικέντρωσε τον λόγο του στην αντίδραση των Αρχών, με έκδηλο τον σκοπό να ενισχύσει το ηθικό των αγωνιστών: «Μπορεί να σας πουν τρομοκράτες, ηθικούς αυτουργούς, να σας κατηγορήσουν, να σας συλλάβουν, να σας χτυπήσουν, χωρίς όμως να καταφέρουν να κάμψουν το δικό σας φρόνημα». Εκρινε το γεγονός των συλλήψεων «αδιανόητο». Τις θεώρησε ενδείξεις ότι η κυβέρνηση έχει πάρει τον «δρόμο της επιστροφής στη μετεμφυλιακή περίοδο», με απώτερη επιδίωξή της τη «μετατροπή της Χαλκιδικής σε Λωρίδα της Γάζας, με καταστολή, με αυταρχισμό, με προσαγωγές». Εντούτοις, έπειτα από όλα αυτά τα... κατευναστικά, έκανε και επίδειξη του σαρδόνιου χιούμορ του με ένα αστειάκι: «Δεν ερχόμαστε, όμως, για να ρίξουμε λάδι στη φωτιά»· και μας άφησε να απορούμε τι θα έλεγε ο αθεόφοβος αν ο σκοπός του ήταν να ρίξει λάδι στη φωτιά!

Ας μην εκπλήσσεται κανείς, λοιπόν, για τη χθεσινή ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ, με την οποία υπερασπίζεται –με τρόπο υστερικά κραυγαλέο– δύο κατηγορουμένους για σοβαρότατα κακουργήματα. Η κατάσταση που σοβεί εδώ και καιρό στην Ιερισσό είναι, πράγματι, μια αναμέτρηση με πολιτικό υπόβαθρο, στην οποία διακυβεύεται η ισχύς της νομιμότητας. Από την έκβασή της θα κριθεί αν υπάρχει αστικό κράτος ή έχει τελείως εκλείψει. Απέναντι στην κυβέρνηση (αυτή την κυβέρνηση, τέλος πάντων, με όλα τα τρωτά της...) στέκονται οι δυνάμεις της Αριστεράς ― κάθε ξεχωριστή εκδοχή της με τον δικό της τρόπο, αναλόγως της πείρας της. Δυνάμεις οι οποίες εύχονται να αποτύχει η προσπάθεια παραμονής της χώρας στους ευρωπαϊκούς θεσμούς, καθώς μέσα από την καταστροφή βλέπουν τον δρόμο που οδηγεί στην εξουσία. Στην Ιερισσό συγκρούονται δύο αντίθετοι κόσμοι: της πραγματικότητας και της μαρξιστικής ουτοπίας. Το μόνο ευτύχημα για την πλευρά της πραγματικότητας είναι ότι έτυχε σε αυτή την κακόμοιρη και ανήμπορη κυβέρνηση αρμόδιος για την έννομη τάξη να είναι ο Νίκος Δένδιας.