>>> Μην με παρεξηγήσετε >>> αλλά ο τρόπος παρουσίασης από τα ΜΜΕ >>> του πολέμου στην Ουκρανία και των επιπτώσεών του >>> θυμίζει τηλεοπτική εκπομπή, με τοποθέτηση προϊόντος >>> και το προϊόν είναι το αμερικανικό LNG >>> το "καλό", το ακριβό, το αμερικάνικο LNG....
__________________________________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________________________________
Σάββατο 19 Ιανουαρίου 2013
Ο κόμπος έφτασε στο κτένι...
Το δικαίωμα στην απεργία είναι ένα ουσιαστικό και, ίσως, καθοριστικό όπλο για να μπορέσει ο εργαζόμενος να υπερασπίσει τα δίκαιά του. Είναι, όμως, και ιερό, υπό την έννοια ότι κανείς δεν μπορεί να μην το σεβασθεί, δεν μπορεί να το αφαιρέσει από τον εργαζόμενο;
Κατά την ταπεινή μου άποψη ΔΕΝ είναι ιερό εάν η απεργία καταντά καταχρηστική και εκβιαστική. Ιδίως εάν πρόκειται για καταχρηστική απεργία σε επιχείρηση που
εξυπηρετεί το κοινωνικό σύνολο.
Στην Ελλάδα, μας έχουμε φτάσει στο σημείο το όπλο τής απεργίας να το χρησιμοποιούν μόνον οι εργαζόμενοι στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, στον οποίο συμπεριλαμβάνονται και διάφορες κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις δημοσίου συμφέροντος, κοινής ωφέλειας. Και το κάνουν χάρη στη μονιμότητα που απολαμβάνουν. Το τεράστιο πρόβλημα που δημιουργείται δεν προέρχεται από την χρήση αυτού τού δικαιώματος, αλλά από την εκβιαστική κατάχρησή του.
Εκβιαστική κατάχρηση έναντι τού κράτους εργοδότη, αλλά και έναντι τού κοινωνικού συνόλου. Πολλά τα παραδείγματα, με προεξάρχοντα αυτά που σκηνοθετούσε ο αλαζονικός,
δήθεν σοσιαλιστής εργάτης Φωτόπουλος τής ΔΕΗ, ή ο άλλος "κύριος Πρόεδρος" τών εργαζομένων στον τομέα καθαριότητας τών Δήμων. Και τώρα ήλθαν να προστεθούν στη δημοσιοϋπαλληλική εκβιαστική νοοτροπία και οι συνδικαλιστές τών ΜΜΜ.
Οταν υποφέρει το σύνολο μιας κοινωνίας με μειώσεις μισθών και συντάξεων, καμιά κοινωνική ομάδα δεν έχει το δικαιώμα να εκβιάζει για να διατηρήσει με το "έτσι θέλω" τα δικά της κεκτημένα, που στην ουσία είναι πελατειακά υπερεκτιμημένα προσόντα, ή δήθεν προσόντα.
Όλα αυτά, όμως, είναι θεωρητικά. Στην πράξη τί γίνεται;; Απέναντι στον ξεδιάντροπο εκβιασμό τών συνδικαλιστών στα ΜΜΜ σταθερής τροχιάς, ο οποίος οδηγεί τον μισό Ελληνικό πληθυσμό σε απόγνωση, η κυβέρνηση τού κ. Αντώνη Σαμαρά τί κάνει;;
Πριν λίγα χρόνια ο Κώστας Καραμανλής είχε αντιδράσει απέναντι στους φορτηγατζήδες ή την ΠΝΟ με την πολιτική επιστράτευση. Μήπως ο κ. Σαμαράς θα έπρεπε να αγνοήσει τις "ευαισθησίες" ΔΗΜΑΡ και ΠΑΣΟΚ και να προχωρήσει στην εφαρμογή τού μέτρου τής πολιτικής επιστράτευσης σαν απάντηση στους εκβιασμούς τών συνδικαλιστών τού ΜΕΤΡΟ, τού ΤΡΑΜ κλπ.;; Δικαιώματα έχουν μόνον μία χούφτα εργαζομένων, που αμείβονται και θα αμείβονται με το ενιαίο μισθολόγιο καλύτερα από τον πιλότο ενός μαχητικού αεροσκάφους, ή από έναν γιατρό τού ΕΣΥ, και δεν έχει η συντριπτική πλειοψηφία τής κοινωνίας που καταταλαιπωρείται;;
Κύριε Σαμαρά, το μήνυμα "ο κόμπος έφτασε στο κτένι" σε εσάς και μόνον εσάς απευθύνεται.
ΣΝΕΒΕΜΠΤ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια και παρατηρήσεις