ΔΝΤ, σελίδα 39: Το νέο λάβαρο του ΣΥΡΙΖΑ που φόρεσε το στεφάνι του οσιομάρτυρα

Σοφία Βούλτεψη

Όπως ακριβώς δεν είναι τυχαίο που χρεοκόπησε η Ελλάδα, άλλο τόσο τυχαίο δεν είναι που και ο υπόλοιπος κόσμος πάει κατά διαόλου.

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έχει πλέον ξεπεράσει κάθε όριο γελοιότητας, κάτι που επιβεβαιώθηκε και με την τελευταία του έκθεση, που αποτελεί απλώς μια επανάληψη των ιδεοληψιών του, σε συνδυασμό με έναν ρόλο που θα μπορούσε να
θεωρηθεί ακόμη και ύποπτος.

Έτσι, πριν από τρεις ημέρες, δηλαδή στις 18 Ιανουαρίου, έδωσε στη δημοσιότητα την έκθεσή του, όπου, αφού αναγνωρίζεται πως η Ελλάδα έχει καταγράψει «σημαντική πρόοδο», αμέσως μετά αυτοαναιρείται, παραθέτοντας τη γνωστή κριτική για τις διαρθρωτικές αδυναμίες και τις απαιτήσεις του, συνοδεύοντας την κριτική του με την απειλή ότι δεν έχει αποσειστεί ο κίνδυνος στάσης πληρωμών και εξόδου από το ευρώ, υπογραμμίζοντας και πάλι πως το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο.

Ο κ. Τόμσεν μάλιστα, ανέφερε πως είναι σημαντικό το γεγονός ότι οι Ευρωπαίοι έχουν αναγνωρίσει ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο και επομένως έχουν αναλάβει τη στήριξη της Ελλάδας.

Δυο μέρες νωρίτερα, όμως, στις 16 Ιανουαρίου, το Δ.Σ. του ΔΝΤ είχε εγκρίνει την εκταμίευση 3,24 δις ευρώ προς την Ελλάδα.

Στην ανακοίνωση που συνόδευε την απόφαση για εκταμίευση του ποσού, αναφερόταν επί λέξει πως «το διοικητικό συμβούλιο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ολοκλήρωσε σήμερα την πρώτη και τη δεύτερη επισκόπηση-αξιολόγηση της οικονομικής επίδοσης της Ελλάδας, στο πλαίσιο του προγράμματος που στηρίζεται από μια διευθέτηση ενός τετραετούς Διευρυμένου Χρηματοδοτικού Μηχανισμού (ΔΧΜ) για τη χώρα».

Σύμφωνα με το ΔΝΤ, η ολοκλήρωση της επισκόπησης-αξιολόγησης, «επιτρέπει την εκταμίευση 2,798 δις μονάδων ειδικού δικαιώματος ανάληψης (περίπου 3,24 δις ευρώ ή 4,3 δις δολάρια), που ανεβάζει τις συνολικές εκταμιεύσεις του Ταμείου στο πλαίσιο του Διευρυμένου Χρηματοδοτικού Μηχανισμού σε 4,197 δις μονάδες ειδικού δικαιώματος ανάληψης (περίπου 4,86 δις ευρώ ή 6,46 δις δολάρια)».

Κι’ ακόμη, «το Διοικητικό Συμβούλιο ενέκρινε επίσης απαλλαγές από την εφαρμογή των κριτηρίων επίδοσης που προβλέπονταν για το τέλος Δεκεμβρίου του 2012, τροποποίησε τα κριτήρια επίδοσης και αναπρογραμμάτισε τις εκταμιεύσεις στο πλαίσιο της διευθέτησης».

Με τον… δικολαβίστικο αυτό τρόπο, το Ταμείο, χωρίς να αναφέρει πουθενά (στις 16 Ιανουαρίου) αν το ελληνικό χρέος είναι ή όχι βιώσιμο, μας είπε πως βάφτισε το κρέας ψάρι και προχώρησε στις αναγκαίες προσαρμογές, προκειμένου να αποφασίσει την εκταμίευση της δόσης και τη συνέχιση της χρηματοδότησης.

Κι’ αυτό, διότι δεν μπορούσε να πει πως το χρέος μας δεν είναι βιώσιμο, διότι σ’ αυτήν την περίπτωση δεν θα μπορούσε να ανάψει πράσινο φως για την εκταμίευση της δόσης, καθώς κάτι τέτοιο δεν επιτρέπεται από το Καταστατικό του Ταμείου.

Επομένως, είτε το χρέος είναι βιώσιμο είτε όχι, το ΔΝΤ το θεώρησε βιώσιμο, προκειμένου να προχωρήσει στην εκταμίευση.

Δυο μέρες μετά από όλα αυτά τα… μπουρδουκλωμένα, έδωσε στη δημοσιότητα την έκθεσή του, υποστηρίζοντας πως το χρέος δεν είναι βιώσιμο και αγνοώντας την προηγούμενη απόφασή του, βάσει της οποίας εκταμίευσε τη δόση.

Δηλαδή το ΔΝΤ και ο κ. Τόμσεν μας λένε μέσα σε δυο μέρες δύο διαφορετικά πράγματα, προσπαθώντας να μας πείσουν πως λένε το ίδιο πράγμα – ενώ στην πραγματικότητα υπάρχει ένας διχασμός.

Κι’ αυτό διότι, αν το ΔΝΤ αποφάσισε να κάνει τα στραβά μάτια και βεβαιώθηκε ότι οι Ευρωπαίοι θα συνεχίσουν να στηρίζουν την Ελλάδα – αυτήν την Ελλάδα με τις αδυναμίες που προσπαθεί να διορθώσει και με δεδομένο ότι η βίαιη αναπροσαρμογή έχει οδηγήσει τη χώρα στα όρια – τότε για ποιο λόγο να οδηγηθεί εκτός ευρώ;

Με λίγα λόγια, η πολυσέλιδη έκθεση του ΔΝΤ, που αποτελεί αντίγραφο σχεδόν των προηγουμένων, δεν κάνει τίποτε άλλο από το να εξοργίζει – και για το περιεχόμενο και για τις αντιφάσεις λόγων (έκθεση) και πράξεων (εκταμίευση).

Έτσι, λοιπόν, έχει κανείς την εντύπωση πως η αποτελούμενη από 300 περίπου σελίδες έκθεση, γράφτηκε μόνο και μόνο για την περίφημη σελίδα 39, όπου γίνεται αναφορά στους «πολιτικούς κινδύνους» και στο ενδεχόμενο «πολιτικής αποτυχίας».

Όπως αναφέρεται, βασικός κίνδυνος για το πρόγραμμα είναι η μειούμενη υποστήριξη προς τις μεταρρυθμίσεις, καθώς οι δημοσκοπήσεις (οι συντάκτες της έκθεσης δεν… πρόλαβαν να δουν τις τελευταίες) δείχνουν αυξανόμενη στήριξη στον ΣΥΡΙΖΑ και άλλα κόμματα που τάσσονται κατά του προγράμματος.

Αυτό, αναφέρεται στην έκθεση, θα μπορούσε να οδηγήσει σε πολιτική κρίση, πυροδοτώντας την χρεοκοπία και/ή έξοδο από το ευρώ.

Τι μας λένε, λοιπόν, αυτοί οι κύριοι; Πως θα μπορούσε η χώρα να οδηγηθεί σε μια μείζονα κρίση, να οδηγηθεί σε εκλογές, να επικρατήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, να σταματήσουν οι μεταρρυθμίσεις και η χώρα να χρεοκοπήσει και να φύγει από τη ζώνη του ευρώ.

Μεγαλύτερο δώρο στον ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούσε να προσφερθεί.

Πάνω στην οργή του, οποιοσδήποτε Έλληνας θα ήθελε να πράξει αυτό ακριβώς που δήθεν δεν επιθυμεί το ΔΝΤ και να συστρατευθεί με τις αντιμεταρρυθμιστικές δυνάμεις, μόνο και μόνο επειδή (δήθεν) το ΔΝΤ επιθυμεί το αντίθετο – έτσι για να κάνει το γινάτι του και να επιβεβαιώσει τους φόβους του «μισητού ΔΝΤ».

Επομένως, πράγματι πρόκειται για απροκάλυπτη ανάμιξη στα εσωτερικά της χώρας – αλλά για τους ακριβώς αντίθετους λόγους από εκείνους που προβάλλει αυτές τις μέρες ο ΣΥΡΙΖΑ με ανακοινώσεις του και δια δηλώσεων του υπευθύνου οικονομικών του κομματικού σχηματισμού, βουλευτή Ευκλείδη Τσακαλώτου.

Μια ανάμιξη για την οποία θα έπρεπε ήδη να είχε διαμαρτυρηθεί και καταδικάσει η κυβέρνηση.

Διότι το νέο… λάβαρο του ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον η σελίδα 39 της έκθεσης του ΔΝΤ!

Bέβαια, μετά από αυτή την απροκάλυπτη επέμβαση εναντίον της κυβέρνησης, το Ταμείο στην έκθεσή του σημειώνει πως «η παραμονή της χώρας στο ευρώ είναι η καλύτερη πορεία για την Ελλάδα και την Ευρώπη», διότι, όπως αναφέρεται, «στην αντίθετη περίπτωση το δημόσιο χρέος θα καθίστατο μη βιώσιμο, λόγω μιας απότομης υποτίμησης του νέου νομίσματος και της επακόλουθης βαθιάς συρρίκνωσης της οικονομίας. Επιπλέον, τον πρώτο χρόνο μετά την έξοδο, η ευρωζώνη θα είχε απώλειες της τάξης του 2%- 6% του ΑΕΠ της».

Εδώ πάλι, πλην όλων των άλλων, το Ταμείο μας λέει ότι το χρέος μας θα καθίστατο μη βιώσιμο μόνο σε περίπτωση εξόδου από το ευρώ – και επομένως όσο παραμένουμε στο ευρώ το χρέος είναι βιώσιμο, οπότε αναιρούνται τα περί μη βιωσιμότητας.

Όλα αυτά, βέβαια, κρύβουν κάτω από έναν ηρωικό μανδύα όσα τις τελευταίες ημέρες έχει δηλώσει ο κ. Τσίπρας, που μετά τη Λατινική Αμερική – για την κατάσταση στην οποία τη βρήκε δεν έχει μέχρι στιγμής ψελλίσει το παραμικρό και ούτε θα το κάνει, κατά τα φαινόμενα – έχει εκστρατεύσει στον… κόσμο των τοκογλύφων δανειστών.

Στο Βερολίνο, στη συνάντησή του με τον κ. Σόιμπλε, δεν μίλησε περί κατάργησης του Μνημονίου.

Μετά την ενημέρωση που έκανε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, είπε πως «μια κυβέρνηση που θα αμφισβητήσει το Μνημόνιο έχει μεγάλα περιθώρια διαπραγμάτευσης».

Προσέξτε: Είπε θα «αμφισβητήσει»! Δεν είπε θα «καταργήσει»!

Και, βέβαια, μίλησε για «περιθώρια», όχι για βεβαιότητα.

Είπε επίσης πως σκοπός της εκστρατείας του ήταν η διεθνοποίηση του ελληνικού προβλήματος – το οποίο, βέβαια, οι συνομιλητές του γνωρίζουν καλά, διότι δεν κάνουν άλλο από το να ασχολούνται μ’ αυτό – ώστε να «διευρυνθεί η ατζέντα της διαπραγμάτευσης εντός του ευρωπαϊκού πλαισίου».

Και πάλι άφαντη η «κατάργηση με ένα άρθρο» και τα λοιπά.

Στις 15 Ιανουαρίου, στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε στο Βερολίνο, ο κ. Τσίπρας το είπε ξεκάθαρα: «Η ακύρωση των μνημονίων δεν σημαίνει και αναστολή της προσπάθειας για δημοσιονομική σταθεροποίηση».

Άρα, η δημοσιονομική σταθεροποίηση… δημοσιονομική σταθεροποίηση – με ό,τι αυτό συνεπάγεται!

Είπε επίσης, αναφερόμενος σε όσα διημείφθησαν στη συνάντησή του με τον κ. Σόιμπλε, πως με τη Γερμανία «έχουμε κοινά συμφέροντα και κοινούς αντιπάλους».

Κοινά συμφέροντα με τους… τοκογλύφους; Αυτούς που δεν μας πληρώνουν το κατοχικό δάνειο; Για το οποίο ο κ. Τσίπρας μας είπε πως είναι ο πρώτος ηγέτης που το θέτει;

Άντε και να δεχθούμε τα κοινά συμφέροντα.

Ποιοι είναι, όμως, οι κοινοί μας αντίπαλοι;

Μάλιστα, με δεδομένο όπως είπε (συμφωνώντας με το ΔΝΤ, το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει για τη σελίδα 39 και προφανώς συμφωνεί με όλες τις υπόλοιπες) ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο, πρέπει να συγκληθεί μια πανευρωπαϊκή διάσκεψη ώστε να υπάρξει μια επωφελής λύση «και για αυτούς που δανείζουν και για εμάς που δανειζόμαστε».

Αποδέχεται, λοιπόν, πως και οι «τοκογλύφοι» έχουν δικαίωμα σε «επωφελείς λύσεις».

Οπότε, ακούγεται λογικό ότι θέλει «φυσιολογικές σχέσεις» με τις κυβερνήσεις ισχυρών κρατών στην Ευρώπη.

Με το ταξίδι του στις ΗΠΑ, που ξεκινά αύριο, ο κ. Τσίπρας κλείνει την περιοδεία στην αυλή των δανειστών.

Bέβαια, ο άλλος υπεύθυνος οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ, ο βουλευτής Γ. Μηλιός, είπε, μιλώντας στη χθεσινή Realnews, μας είπε ότι η βάση της διαπραγμάτευσης με τη Γερμανία ήταν «κατάργηση του μνημονίου και επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης» - ενώ ο ίδιος ο κ. Τσίπρας μίλησε για «αμφισβήτηση».

Όσον αφορά στις επαφές του κ. Τσίπρα στις ΗΠΑ, ο κ. Μηλιός είπε πως «θα εξηγήσουμε ότι οι παρούσες δεσμεύσεις αφορούν τους κυβερνώντες και όχι ολόκληρο τον ελληνικό λαό».

Συγγνώμη, αλλά αυτό τι τις κόφτει τις ΗΠΑ; Πρόκειται να πληρώσουν τίποτε;

Μήπως δεν μας έχουν βγάλει την ψυχή δια του ΔΝΤ, που αποτελεί (κατά τον Τσόμσκι) τμήμα του αμερικανικού υπουργείου Οικονομικών;

Αλλά ξέχασα. Το ΔΝΤ, με την περίφημη σελίδα 39 της έκθεσής του, έχει προσφέρει στον ΣΥΡΙΖΑ το αναγκαίο ακάνθινο στεφάνι του οσιομάρτυρα.

Με δεδομένο ότι ο κ. Μηλιός δεν απέκλεισε συνάντηση του κ. Τσίπρα με στελέχη του ΔΝΤ, φανταζόμαστε πως ο κ. Τσίπρας δεν θα παραλείψει να ευχαριστήσει για το δώρο…