Η ώρα της αλήθειας

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

Το βασικό για να ξεφύγουμε από την ρουφήχτρα της ύφεσης είναι η ανάπτυξη. Κύρια προϋπόθεση για να έχουν νόημα οι προσπάθειες μας να νικήσουμε την κρίση, είναι η εξασφάλιση της βιωσιμότητας του χρέους.
Αν το ΔΝΤ καταλήξει πως το χρέος μας δεν είναι βιώσιμο, πως αν συνεχίσουμε με τα σημερινά δεδομένα, θα ‘ναι σαν να προσπαθούμε να κουβαλήσουμε νερό με το κόσκινο, τότε έρχεται το μεγάλο δίλημμα.
Το ΔΝΤ θα θέσει στους Ευρωπαίους (λέγε με Γερμανία) δυο ξεκάθαρες επιλογές.  Γενναίο
κούρεμα των ομολόγων που έχουν στα χέρια τους η ΕΚΤ και οι άλλες ευρωπαϊκές τράπεζες αλλιώς θα αποχωρήσει κι η Τρόϊκα θα μείνει με δυο άλογα, θα γίνει ένα συνηθισμένο κάρο.
Κι επειδή μόνο δυο άλογα δεν μπορούν να τραβήξουν το εν λόγω κάρο, θα αρχίσουν τα όργανα.
Στην ουσία το ΔΝΤ θα ζητήσει από την Γερμανία να χαρίσει χρήμα/μέρος του χρέους στην Ελλάδα, ώστε να καταστεί βιώσιμο. Άρα η Μέρκελ θα πρέπει να πάει στην Γερμανική Βουλή και να πει στους ψηφοφόρους της πως θα χάσουν λεφτά. Το δίλημμα είναι ξεκάθαρο: ή θα χάσουν κάποια δισεκατομμύρια ή θα τα χάσουν όλα!
Και θα τα χάσουν όλα, διότι αν οδηγηθούμε στην χρεοκοπία, εμείς θα πούμε τον Δεσπότη Παναγιώτη αλλά όλο το χρέος μας πάει για βρούβες και θα βαρέσει μπιέλα η Ευρωζώνη. Το Ευρώ θα χάσει την αξιοπιστία του, θα αρχίσει το ντόμινο και για Πορτογάλους και λοιπούς συγγενείς και οι ζημιές για Γερμανούς, Γάλλους, τις ΗΠΑ αλλά και Κινέζους θα είναι τρισεκατομμύρια.
Αν επιβεβαιωθεί το σενάριο, πλησιάζει η ώρα της μεγάλης αλήθειας. Διότι υπάρχουν αυτά που σχεδιάζουμε εμείς, αυτά που σχεδιάζουν οι δανειστές μας αλλά στο τέλος υπάρχουν μόνο όσα συμβαίνουν στ’ αλήθεια, διότι όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια, ο Θεός γελάει.
Αν τεθεί από το ΔΝΤ το παραπάνω δίλημμα θα μας λυθούν όλες οι απορίες. Αν έχει δίκιο ο άσχετος γράφων κι όσοι λένε πως η απειλή της εξόδου μας από την Ευρωζώνη είναι χάρτινη ή αν οι Γερμανοί θα εφαρμόσουν την παράδοση τους του τυφεκισμού για παραδειγματισμό. Θα τολμήσουν να «εκτελέσουν» την Ελλάδα για να παραδειγματιστούν τα άλλα «γουρούνια» του Νότου; Θυμάστε το προσβλητικό PIGS.
Αν όμως αφαιρέσουν βίαια την Ελλάδα από το οικοδόμημα της Ευρωζώνης, μπορούν να αντέξουν τις ζημιές, να ελέγξουν τις εξελίξεις ή θα ξεχαρβαλωθεί όλο το σύστημα και θα κλαίνε Γάλλοι, Γερμανοί, χήρες κι ορφανά, μαζί μ’ εμάς που θα κάνουμε άλμα πενήντα χρόνων προς τα πίσω και χωρίς παραγωγική βάση; Οι μισοί πουλάμε καφέδες, πίτσες και σουβλάκια, όλα εισαγόμενα, στους άλλους μισούς.
Το διεθνές, χαοτικό σύστημα άπληστων τύπων με γυάλινο μάτι, θα περιβάλλει με εμπιστοσύνη την κολοβωμένη ευρωζώνη; Ή αυτή θ’ αρχίσει να ξηλώνεται σαν κάλτσα, με τίμημα ανυπολόγιστο, που θα κάνει το κούρεμα να μοιάζει με απλή γραντζουνιά;
Εάν οι εξελίξεις πάνε προς τα εκεί, τότε, αδέρφια, οι κίνδυνοι είναι μεγάλοι αλλά μεγάλη και η ευκαιρία.
Τα πιο σοβαρά, τεκμηριωμένα αντιμνημονιακά επιχειρήματα, την πιο στέρεη κριτική στην καταστροφική συνταγή του τρίπτυχου λιτότητα, περικοπές, κοψοχρονιά ιδιωτικοποιήσεις, την έκανε η ΝΔ. Κι ύστερα, τα επιχειρήματα αυτά τα παραδώσαμε σε φαιδρούς και τυχοδιώκτες.
Όποιες διαφωνίες κι αν έχω για την στροφή του Πρωθυπουργού, (κυβέρνηση Παπαδήμου, δεύτερο Μνημόνιο), το σίγουρο είναι ένα. Ο Αντώνης Σαμαράς με αίμα των αδύναμων, των μισθωτών και συνταξιούχων, αγόρασε πολύτιμο χρόνο και αποκατέστησε την αξιοπιστία της χώρας προς τα έξω. Η σύγκριση του με τον περιφερόμενο υβριστή και συκοφάντη της ίδιας του της χώρας, που τον προπηλακίζει όποιος τον πετύχει στον δρόμο ή σε ταβέρνες, είναι καταλυτική.
Αφού λοιπόν κέρδισε πολύτιμο χρόνο κι επειδή εξακολουθώ να θεωρώ πως οι Γερμανοί θα επιλέξουν την μικρότερη ζημιά γι’ αυτούς, επιμένω πως χάρτινη η απειλή. Έρχεται λοιπόν η στιγμή ο Πρωθυπουργός να χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι και να ζητήσει την ολική αλλαγή του προγράμματος. Κούρεμα, ήτοι άφεση ικανού μέρους του χρέους και πολιτική ανάπτυξης κι επενδύσεων με κοινωνική συνοχή.
Δημοσιεύεται στη Δημοκρατία