Κοντά στο μεγάλο δένδρο

Σπύρος Παπαγιάννης

Κοντά στο μεγάλο δένδρο δεν φυτρώνει τίποτε.

Κοντά στη μεγάλη οικονομία, τι μέλλον έχει μια μικρή, που παίρνει το νόμισμα της  μεγάλης κι ανοίγει τα σύνορά της και της παραδίδει την αγορά της;

Έτσι προέκυψαν οι πολλές λίστες,

Πρώτη του Χριστοφοράκου με τους δωροδοκημένους πολιτικούς των δύο μεγάλων κομμάτων και ενός τουλάχιστον μικρού, που δεν αποκαλύφθηκε όμως τελικά, λόγω της μη αποτροπής της εξόδου του εν λόγω  χουβαρδά

«υπερκυρίου» στο εξωτερικό.

Μετά η λίστα της κυρίας Λαγκάρντ για τους υπερχίλιους Έλληνες μεγαλοκαταθέτες και ύποπτους φοροφυγάδες μιας και μόνο ελβετικής τράπεζας, που έμεινε αχρησιμοποίητη όμως ως σήμερα λόγω των συνειδησιακών αναστολών των υπουργών οικονομικών της χώρας για τον ανορθόδοξο τρόπο της απόκτησής της.

Μετά η λίστα του Λίχτενστάϊν, με ανάλογα στοιχεία.

Δεν συγκροτήθηκαν ακόμη λίστες για τους  Έλληνες που αγόρασαν σπίτια σε Λονδίνο, Παρισίους και Ευρώπη γενικότερα..

Δεν συγκροτήθηκε λίστα ούτε  για τους μικροκαταθέτες που εξήγαγαν μικρότερα ποσά, αμελητέα ίσως για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, καθόλου όμως αμελητέα για τα ελληνικά βαλάντια και για το πιθανολογούμενο μεγάλο τελικό τους συνάθροισμα.

 Δεν συγκροτήθηκε ακόμη λίστα για να δούμε πόσες οφ σόρ εταιρείες διαθέτει η χώρα .

 Εκείνο  λοιπόν που αποδεικνύεται είναι πως το σκληρό, αποταμιευτικό νόμισμα του ευρώ ήταν αυτό που χρειάζονταν  η Ελληνική οικονομία για να δεί τα λεφτά της να τα παίρνει ο αέρας από την μια κι από την άλλη να πλακώνουν από παντού οι ξένοι λαθρομετανάστες.

Και όταν αυτά γίνονταν  τον καλό καιρό, της αφθονίας των κεφαλαίων, τι  ήταν αναμενόμενο να γίνει την ώρα της οικονομικής φουρτούνας και της κρίσης ;

Πως λοιπόν γίνεται να χρηματοδοτηθεί μια οικονομία που δεν την εμπιστεύεται το ίδιο το νόμισμά της και αναζητά την μάννα του για ασφάλεια;

Πώς να προοδέψει μια οικονομία που δεν την εμπιστεύονται οι πολίτες της;

Πώς να  διασωθεί τελικά αυτή η οικονομία, όταν το σωσίβιο που της πετούν είναι τσιμεντένιο και  οι πολιτικοί της λογοδοσμένοι και αρραβωνιασμένοι με τον  γερμανικό και ξένο γενικότερα παράγοντα και  τα λεφτά που επενδύονται  δήθεν για την σωτηρία της χώρας χρησιμοποιούνται ως δόλωμα για τον υπερτοκισμό και την  μόνιμη εξάρτησή της;

Η λίστα λοιπόν της κυρίας Λαγκάρντ μας απεκάλυψε την ψυχή του ελληνικού κατεστημένου και τον σκληρό πυρήνα των οπαδών της παραμονής της χώρας πάση θυσία στο Ευρώ και που ενώ παλιά  φοροδιέφευγε,  τώρα επενδύει επιπλέον, όχι μόνο τα κεφάλαιά του, μα και την φοροδιαφυγή του στο εξωτερικό.

Η λίστα της κυρίας Λαγκάρντ μας αποκαλύπτει την κορυφή μόνο του παγόβουνου

που σχηματίσθηκε στις ζεστές ελληνικές θάλασσες και κατάφερε να αποπροσανατολίσει τον κόσμο, να καλλιεργήσει την αδιαφορία, τον ωχαδελφισμό και την λογική του «ο σώζων εαυτόν σωθείτω».

Η λίστα λοιπόν της κυρίας Λαγκάρντ μας δείχνει πως το ευρώ έκανε τους Έλληνες να μην πιστεύουν στην  κοινή τους μοίρα και να μεταναστεύουν στο εξωτερικό τα κεφάλαια των πλουσίων της χώρας, που προσδοκούν από την έμψυχη μακροπρόθεσμα μετανάστευση των πτωχών αδελφών τους τα νέα εμβάσματα  που θα αναζωογονήσουν με την ξένη εργασία των εξαθλιωμένων λαθρομεταναστών την οικονομία της .

Το ευρώ λοιπόν αποδείχθηκε δηλητήριο στις ρίζες της ελληνικής οικονομίας, γιατί διαιρεί και διαφοροποιεί τους πολίτες της.

Όσο επώδυνη και αν είναι η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα για τον Έλληνα καταναλωτή, θα είναι ταυτόχρονα μια ευκαιρία για τον Έλληνα παραγωγό και για γενικότερη  αποτοξίνωση, εθνική ανασυγκρότηση κι αλληλεγγύη.

Τώρα που αποδεικνύεται πως το μεγάλο κεφάλαιο εκμεταλλεύεται την κρίση και τα μνημόνια για να καταστρέψει το μέσο και μικρό κεφάλαιο της μεσαίας και μικρής εθνικής τάξης, πρέπει οι Έλληνες νοικοκυραίοι να αφυπνισθούν και να αντιληφθούν πως από το ευρώ ξεκινά ασυνείδητα η συνειδητή τελικά προδοσία της. Συνειδητά, συνειδητά λέω, ασυνείδητης ολιγαρχίας, όπως πολύ εμφαντικά έλεγε και ο μακαρίτης Φωτόπουλος στην ταινία, « Οι Γερμανοί ξανάρχονται».

Τώρα που η μεγάλη κυρία του ευρώ έρχεται στην Ελλάδα, ας συνειδητοποιήσουν, οι διαμαρτυρόμενοι τουλάχιστον, μα και αυτοί που δεν έχουν ακόμα εξαθλιωθεί, πως λόγω του ευρώ κατάπιε η Γερμανία την Ευρώπη κι’ έρχεται σήμερα σαν αφέντρα η εν λόγω μαντάμ να επιθεωρήσει τους τροφίμους του πτωχοκομείου της. Ας καταλάβουν επίσης πως η επιστροφή στην δραχμή δεν σημαίνει πείνα για τους πεινασμένους, μα κλείσιμο της πίσω πόρτας διαφυγής για τους λαδωμένους σφογγοκολάριους των ξένων και τους επιτήδειους που καταφέρνουν με μηδενικό εισόδημα να έχουν εκατομμύρια στο εξωτερικό.