Η Πυρκαγιά στη Μέση Ανατολή θα Καταπιεί Πρώτιστα την Τουρκία!!

Του Δημ. Ν. Τσαιλά*

Από τα πιο επίσημα χείλη που είναι του Πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ακούστηκε σε πρόσφατη συνέντευξή του ότι, ο τάφος του σουλτάνου Σουλεϊμάν Σαχ που βρίσκεται στη Συρία και η περιβάλλουσα περιοχή γύρω από αυτόν, θεωρούν ότι, ανήκει στην Τουρκική κυριαρχία. Γι’ αυτό τον λόγο, όπως περιγράφουν, δεν μπορούνε να αγνοήσουνε οποιαδήποτε εχθρική ενέργεια κατά του εν λόγω μνημείου,

λαμβανομένης μάλιστα ως επιθετικής ενέργειας στο έδαφός τους, καθώς και επίθεσης κατά του ΝΑΤΟ. Συνεχίζοντας γίνονται περισσότερο προκλητικοί αναφέροντας ότι ο καθένας ξέρει το καθήκον του, και θα συνεχίσει να κάνει ό, τι είναι απαραίτητο. Μάλιστα ξεπέρασαν κάθε όριο και έφτασαν στο σημείο, το μνήμα του σουλτάνου ​​των Σελτζούκων, να το ανακηρύξουν αυτόβουλα ως φυλάκιο του ΝΑΤΟ στη Συρία.

Η Τουρκία βασιζόμενη στη συμφωνία που υπεγράφη στην Άγκυρα στις 20 Οκτωβρίου 1921 μεταξύ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της Γαλλίας (γνωστή ως η Συνθήκη της Άγκυρας), όπου η Γαλλία ως διαχειρίστρια αποικιοκρατική δύναμη στη Συρία, εγγυάται το δικαίωμα της Τουρκίας να διαθέτει στρατιωτικό προσωπικό για τη φύλαξη του μαυσωλείου με την ονομασία Τούρκ Μεζαρί (Turk Mezari), του Σουλεϊμάν Σαχ (Suleiman Shah), παππού του ιδρυτή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, Οσμάν, στην περιοχή Τζαμπέρ Καλέζι (Jaber-Kalesi), όπου μάλιστα επιτρέπεται η έπαρση της τουρκικής σημαίας. Έτσι η Τουρκία διαθέτει ένα στρατιωτικό άγημα εντός του κυρίαρχου εδάφους στη Συρία και έχει απειλήσει ότι θα αναλάβει την απαραίτητη στρατιωτική δράση με σκοπό την προστασία του χώρου που είναι αρμόδια για τη φύλαξη, σύμφωνα με τις διεθνείς συνθήκες.

Η Τουρκία θεωρεί την περιοχή περί τον τάφο του Σουλεϊμάν Σαχ ότι ανήκει στη δική της εθνική κυριαρχία, και όχι, ως κυρίαρχο έδαφος της Συρίας και μάλιστα σύμφωνα με έγκυρες πηγές πληροφόρησης, τον περασμένο μήνα ενίσχυσε το σώμα των Τούρκων στρατιωτών φύλαξης με δεκαπέντε (15) επιπλέον άτομα.

Η νεο-οθωμανική Τουρκία είναι αποφασισμένη να επαναεπιβεβαιώσει την επιρροή και την εξουσία, ως περιφερειακή δύναμη, ιδιαίτερα στην περιοχή της Μεσοποταμίας που είχε κατακτήσει πριν 700 χρόνια και απώλεσε πριν από έναν αιώνα περίπου, μετά την ελληνική εξέγερση παλιγγενεσίας του 1821. Επιπλέον, προσπαθεί να εμπλέξει την Βορειοατλαντική Συμμαχία σε αυτή την εκστρατεία επέκτασης στον Αραβικό κόσμο, αυτοανακηρύσσοντας την οποιαδήποτε πράξη που πιστεύει ότι είναι αντίθετη στα συμφέροντά της ως ενέργεια κατά του ΝΑΤΟ, μάλιστα φτάνει στο σημείο να απειλεί να παρέμβει στρατιωτικά στη Συρία με την υποστήριξη των 27 συμμάχων του ΝΑΤΟ.

Εκτιμάται ότι αυτές οι ενέργειες γίνονται, με σκοπό, να συμπληρώσουν και να ενισχύσουν το ρόλο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην παροχή στρατιωτικής βοήθειας καθώς και πολιτικής κάλυψης προς την Άγκυρα στον τρέχοντα φθοροποιό πόλεμο που έχει ξεσπάσει εναντίον των Κούρδων του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (ΡΚΚ) στην Τουρκία και το Ιράκ, με τη Συρία να ακολουθεί σύντομα αφού τελευταία η Τουρκία ανέπτυξε στρατεύματα, άρματα μάχης, τεθωρακισμένα οχήματα και συστοιχίες πυραύλων δύο χιλιόμετρα από τα σύνορα της Συρίας δίνοντας τροφή σε σενάρια για παιχνίδια πολέμου. Μάλιστα προς επιβεβαίωση αυτών των εκτιμήσεων, έχουν φτάσει στο σημείο να συγκρίνουν τη σημερινή αντι-κουρδική εκστρατεία με την τελική επίθεση του τακτικού στρατού της Σρι Λάνκα εναντίον των Τίγρεων του Ταμίλ, πριν από τρία χρόνια, που είχε ως αποτέλεσμα τη λήξη του μακροχρόνιου πόλεμου και του πλήρους αφανισμού των τελευταίων.

Από την άλλη πλευρά, το ΝΑΤΟ έχει επιδιώξει να βρει τις προφάσεις για να οργανώσει την εισβολή συμμαχικών στρατευμάτων στη Συρία σε μία προσπάθεια να αναβιώσει η κυριαρχία των παλαιών αποικιοκρατικών δυνάμεων σε ολόκληρη την επικράτεια της Μέσης Ανατολής. Σκέφτομαι ότι το ΝΑΤΟ περιμένει, την κατάλληλη στιγμή, τη σωστή πρόφαση και τη δικαιολογία με μια ανθρωπιστική αιτιολόγηση, που είναι τα βασικά συστατικά για τη δημιουργία ενός “καπνοφράγματος για δήθεν τερματισμό του πολέμου” ενώ πίσω από αυτό θα συνεχίζουν τις πάγιες γεωπολιτικές στρατηγικές ισορροπίας ισχύος και νομή της επιρροής στην περιοχή. Οι γνωστές από τα παλιά αποικιοκρατικές δυνάμεις όπως η Μεγάλη Βρετανία, η Γαλλία, η Ιταλία, και κυρίως οι Ηνωμένες Πολιτείες, εκτιμάται ότι θέλουν να δορυφοροποιήσουν τη Μέση Ανατολή και κεντρική Ασία.

Στο μαλακό υπογάστριο, επίσης ο επιστήθιος σύμμαχος των ΗΠΑ στην περιοχή, το Ισραήλ, επιτείνει τις προσπάθειες του για επιδείνωση της έκρυθμου κατάστασης στη Συρία, διότι εκτιμάει ότι θα ωφεληθεί από μια αλλαγή του καθεστώτος της Συρίας επειδή θα σήμαινε ότι πλέον η Συρία δεν θα υποστήριζε άλλο τη Χεζμπολάχ (Hezbollah) στο Λίβανο και ότι μια νέα κυβερνητική δύναμη θα επέτρεπε τη μόνιμη παραμονή του Ισραήλ στα υψίπεδα του Γκολάν. Επίσης ένα νέο καθεστώς στη Συρία, πιστεύεται, από τους Ισραηλινούς, ότι δεν θα παρέχει περεταίρω υποστήριξη στις παλαιστινιακές δυνάμεις αντίστασης στο εσωτερικό του Ισραήλ.

Σε αυτή την περίπλοκη κατάσταση η Τουρκία σε μια πιθανή στρατιωτική εισβολή εναντίον της Συρίας, δεν θα κάνει περίπατο αλλά γνωρίζει ότι θα υποστεί πολύ σοβαρές απώλειες. Επίσης η κυβέρνηση της Άγκυρας, εκτιμά ότι δεν είναι κατάλληλος ο χρόνος για να πραγματοποιήσει ανεξάρτητα μια τέτοια κίνηση επειδή μια στρατιωτική εκστρατεία της Τουρκίας μέσα στο συριακό έδαφος θα εγείρει τις αναμνήσεις των γειτονικών λαών με τις βαθιές και άλυτες διαφωνίες, και θα υποσκαφτεί από τους Κούρδους. Έτσι οποιαδήποτε προσφορά από την Τουρκία που τροφοδοτεί την αβεβαιότητα στη Συρία και την περιοχή, πιστεύουμε ότι θα είναι το αίτιο που θα αναφλέξει μια τεράστια πυρκαγιά που θα καταπιεί πρώτιστα την Τουρκία. Βέβαια υφίσταται μια αυξανόμενη παρέμβαση δυτικών δυνάμεων και περιφερειακών συμμάχων στις εσωτερικές υποθέσεις της Συρίας ξοδεύοντας μάλιστα τεράστια χρηματικά ποσά για να εντυπωθεί στην κοινή γνώμη η άποψη ότι η ασφάλεια και τα στρατιωτικά σχέδιά των Δυτικών είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Μέχρι τώρα όμως διαφαίνεται η δυτική αποτυχία να νικηθεί η συριακή κυβέρνηση του Προέδρου Μπασάρ Αλ Άσαντ (Bashar Al-Assad), και εξ’ αιτίας αυτού το ηγεμονικό σύστημα συνεχίζει με εντατικούς ρυθμούς τις προσπάθειες να αναμιχθεί στρατιωτικά στην αραβική χώρα. Όμως όλες αυτές οι παλαιοαποικιοκρατικές δυνάμεις οφείλουν να επανεκτιμήσουν με περίσσιο ορθολογισμό την έννοια της ισορροπίας ισχύος στο γεωπολιτικό πάζλ της Μέσης Ανατολής και κεντρικής Ασίας ώστε να αποφευχθεί ένας Αρμαγεδδών.

* Ο Αρχιπλοίαρχος (εα) Δημήτριος Ν. Τσαϊλάς είναι

Γενικός Διευθυντής του Strategy International

http://www.analystsforchange.org/