"Πληρώνουμε" την αρτηριοσκλήρωση και τον παλαιοκομματισμό μας

Η τρόϊκα δεν συμφωνεί με πολλά από τα προτεινόμενα μέτρα και επιμένει στις δικές της συνταγές. Είναι η είδηση που από την Κυριακή το βράδυ επικρατεί και όχι μόνον βάζει σε σκέψεις πάρα πολλούς, αλλά και τους εξοργίζει λόγω τής πρωτοφανούς σκληρότητας, με την οποία μάς αντιμετωπίζουν οι δανειστές μας.

Η τρόϊκα, με πρωταγωνιστή το ΔΝΤ επιμένει σε μία γραμμή όχι μόνον εσφαλμένη, αλλά και
πλήρως αποτυχημένη, αν πάρει κανείς το τραγικό παράδειγμα τής Αργεντινής (με την οποία θα ήθελε να μοιάσουμε ο κ. Τσίπρας..). Το εξοργιστικότερο, μάλιστα, είναι ότι την ίδια περίπου αναισθησία δείχνουν και οι λεγόμενοι εταίροι μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ενώ όλοι ανεξαιρέτως βλέπουν και παραδέχονται ότι η ύφεση έχει φθάσει σε άνευ προηγουμένου επίπεδα οδηγώντας σε εκατομμύρια ανέργους και σε οικονομικό μαρασμό με συνακόλουθο τις συνεχείς αυτοκτονίες δυστυχών συμπολιτών μας, κανείς απολύτως από τους κυρίους αυτούς δεν κουνά το δακτυλάκι του για να βοηθήσει στην επανέναρξη τής ανάπτυξης.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, παρά τα όσα συμφωνηθέντα και υποσχεθέντα δεν έχει αποδεσμεύσει κονδύλια, με τα οποία θα μπορούσαν να χρηματοδοτηθούν διάφορα έργα. Η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων δεν δέχεται να αποδεσμεύσει κονδύλια ως χαμηλότοκα δάνεια για την χρηματοδότηση τών μεγάλων έργων υποδομής (π.χ. αυτοκινητόδρομοι) με τον ισχυρισμό ότι έχει αμφιβολίες για τις εγγυήσεις τών ελληνικών τραπεζών. Ο κ. Μπαρόζο δεν έχει κάνει καμία προσπάθεια να πείσει τους εταίρους μας να χαλαρώσουν κάπως το χαλινάρι, ή να πείσει την Τράπεζα να αλλάξει στάση.

Και όμως. Είναι πλέον βέβαιο από τις πρόσφατες δηλώσεις ξένων αξιωματούχων ότι γνωρίζουν πως μία αποτυχία τής Ελλάδος, μπορεί να είναι καταστροφική για την ευρωζώνη και τις οικονομίες της. Και θέλουν με κάθε τρόπο να αποφύγουν αυτό το ενδεχόμενο. Και, εκτός από κινήσεις για την επαναλειτουργία τής οικονομίας, το πρώτο που θα μπορούσαν να κάνουν ανέξοδα θα ήταν να προτείνουν οι ίδιοι την από τώρα εφαρμογή τής, προβλεπόμενης και στο μνημόνιο, επιμήκυνσης κατά δύο ή τρία χρόνια τού χρόνου αποπληρωμής τού δανείου έτσι ώστε τα ύψους € 11,8 δισεκατομμυρίων μέτρα να εφαρμοσθούν σε ευρύτερο χρονικό πλαίσιο κι έτσι να μην πέσουν, όπως τώρα, ως πέλεκυς στον αυχένα τών Ελλήνων.

Μπροστά σε αυτό το φαινόμενο αναρωτιέται κανείς εάν όλοι αυτοί ξαφνικά έχουν πληγεί από αναισθησία, ή από υπέρμετρη βλακεία. Δυστυχώς, όπως έχω τονίσει και στο παρελθόν, η βασική αιτία αυτής τής αναλγησίας, δεν είμαστε παρά εμείς οι ίδιοι. Και με αυτό δεν εννοώ φυσικά το σύνολο τού ελληνικού λαού. Με την πλήρη απραξία σε βασικούς τομείς, με την ανάληψη δεσμεύσεων και την εξοργιστική αθέτησή τους, με τις διάφορες κουτοπονηριές μας, με τον υπερβολικό λαϊκισμό μας, έχουμε χάσει παντελώς και την τελευταία ρανίδα αξιοπιστίας που μάς απέμενε. Το κλήμα είχε στραβώσει από πολύ παλιά (πάρτε για παράδειγμα όλο το αλαλούμ γύρω από τους ΧΥΤΑ, που είναι υποχρέωσή μας εδώ και τουλάχιστον 20 χρόνια να είχαμε φτιάξει σε όλη την χώρα), τώρα στράβωσε τόσο που ακούμπησε στο έδαφος.

Όταν παρουσιάζουμε μέτρα πάταξης τής φοροδιαφυγής υπολογίζοντας έσοδα ενός κάποιου ποσού, πώς είναι δυνατό να περιμένουμε από την τρόϊκα να το δεχθεί αφού μέχρι τώρα ΔΕΝ έχει γίνει απολύτως τίποτε για να καταπολεμηθεί αυτή η μάστιγα;; Τουλάχιστον να είχαμε να παρουσιάσουμε κάτι... Όπως επίσης, γιατί η τρόϊκα να μην απορρίψει τα προτεινόμενα μέτρα στο Υπουργείο Εθνικής Αμύνης για να μην περικοπούν οι μισθοί τών ενστόλων, αφού δεν είχαμε την πρόνοια να έχουμε πάρει ήδη αυτά τα μέτρα ώστε να τους δείξουμε ότι εννοούμε όσα λέμε;; Γιατί κουράσθηκαν να ακούν μόνον λόγια.

Και ναι, να δεχθώ ότι μάς πιέζουν γιατί θέλουν να πάρουν τα λεφτά τους. Αλλά, ας σοβαρευθούμε λιγάκι. Μήπως όλα αυτά δεν είναι προς το συμφέρον το δικό μας, τού κράτους και τών πολιτών του;; Πώς περιμένουμε να πληρώνουμε λιγότερους φόρους αν δεν μειωθεί ο ευρύτερος, αλλά και στενότερος δημόσιος τομέας, αν δεν παταχθεί στη γένεσή της η φοροδιαφυγή με ένα νέο, έξυπνο και πραγματικά δίκαιο φορολογικό σύστημα, αν δεν ανοίξουμε τις κλειστές αγορές και επαγγέλματα, αν δεν σταματήσουμε με το μαχαίρι όλο το κλέψιμο που γίνεται στις συναλλαγές εταιρειών αλλά και επάγγελματιών με το δημόσιο;;

Ναι, δυστυχώς εν πολλοίς είναι η αρτηριοσκλήρωσή μας, οι αγκυλώσεις, η παλαιοκομματική νοοτροπία, ο ωχαδελφισμός, και η εμμονή στην ικανοποίηση (και με το παραπάνω πολλές φορές) τών προσωπικών μας συμφερόντων εις βάρος τού κοινωνικού συνόλου και εν τέλει ημών τών ιδίων, που είναι η αιτία και η αφορμή γι αυτήν τη σκληρή στάση.

ΣΝΕΒΕΜΠΕΤ