Το νέο Ελληνικό ΟΧΙ

Σπύρος Παπαγιάννης

Το νέο Ελληνικό ΟΧΙ δεν θα προλάβει να το πεί κάποιος εθνικός κυβερνήτης. Θα το πει ο ίδιος ο Ελληνικός λαός, που μέχρι τώρα τον είχαν όλοι ξεχάσει, τόσο οι ντόπιοι πολιτικοί  μαυραγορίτες, όσο και οι διεθνείς επικυρίαρχοί τους.

Το ΄40 είχαν μαζέψει στρατούς μιλούνια για να κάμψουν κάθε διάθεση των απλών ανθρώπων για αντίσταση. Τώρα έχουν μαζέψει εκατομμύρια χρέη και χρησιμοποιούν

την δημοκρατική συνυπευθυνότητα του πολίτη  για να τον καταστήσουν κατηγορούμενο και ένοχο  για την ψήφο του, στρέφοντας την δημοκρατία εναντίον του και  μετατρέποντάς την  σε στρατόπεδο συγκέντρωσης και καταναγκαστικής εργασίας ή αναγκαστικής ανεργίας, πείνας και εξαθλίωσης.

Οι νέοι δωσίλογοι είναι κατά σύμπτωση και δοσίλογοι, καθώς αναγνωρίζουν την αναγκαιότητα της εθνικής υποτέλειας και κοινωνικής υποδούλωσης, χάριν της αποπληρωμής  του «εθνικού χρέους» σε δόσεις.

Κατήντησε έτσι η Ελλάδα να χρωστάει στους κατακτητές της, που η ίδια εργάστηκε για την ανόρθωση της οικονομίας τους και αποδέχθηκε να περιμένει για την καταβολή των πολεμικών τους αποζημιώσεων  μέχρι να ανασυγκροτηθούν οικονομικά και να ενοποιηθούν πολιτικά. Αυτοί όμως δεν περιμένουν καθόλου, γιατί θέλουν να εκδικηθούν τους λαούς  που στέρησαν από τους γονείς τους την νίκη και δεν κατάλαβαν πως όχι μόνο ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα, μα και η πολιτική και, η οικονομία είναι η συνέχιση του πολέμου με άλλα μέσα.

Μας είπαν πως καταργήθηκαν τα οικονομικά σύνορα για να αποφευχθούν οι οικονομικοί πόλεμοι και κατά προέκταση οι θερμοί στρατιωτικοί τοιούτοι. Και μετέφεραν τον πόλεμο στο εσωτερικό των χωρών και των ανθρώπινων  κοινωνιών και μας κατέστησαν όλους χρεώστες, ομήρους, χωρίς συλλογικά κοινωνικά δικαιώματα  εργασίας, δημιουργίας, απόκτησης και διατήρησης περιουσίας , ύποπτους φοροδιαφυγής μέχρι αποδείξεως του εναντίου, ανελεύθερους μέσα στην ελευθερία μας, χωρίς πατρίδα μέσα στην πατρίδα μας, που δεν μπορεί άλλο να μας εγγυηθεί την ασφάλειά μας, την αξιοπρέπειά μας, την σύνταξή μας, τα φάρμακά μας, την εργασία μας και το μέλλον μας. Καταντήσαμε έτσι χειρότερα από δούλοι, γιατί και εκείνοι ακόμη είχαν δικαίωμα τουλάχιστον τροφής και ύπνου. Αν λοιπόν ο Σόλων κατήργησε την λόγω χρέους δουλεία, στην εποχή μας οι Γερμανοεβραίοι, εφεύραν το ευρώ και  την λόγω χρέους κοινωνική δουλεία.

Ελεύθεροι λοιπόν ατομικά, μα δούλοι συλλογικά. Αυτός είναι ο θρίαμβος της ελευθερίας του ανθρώπου της ατομικής εποχής, που υποχρεούται να ζήσει μόνος, κατάμονος την δυστυχία του σε καθεστώς συλλογικής, παγκόσμιας δουλείας.

 Κάθε λεπτό λέγαν κάποτε, πεθαίνει ένα παιδί στην Αφρική. Δεν ξέρουμε πόσα παιδιά αφήσαμε να πεθάνουν ως σήμερα. Κι’ ίσως αυτή είναι η αμαρτία που ήρθε ο καιρός να πληρώσουμε όλοι στις μέρες μας, που κάθε λεπτό αυτοκτονεί ένας στην πατρίδα μας.

Και αν γίναν όλα αυτά τυχαία, θα λέγαμε έστω δεν πταίει κανείς παραπάνω απ’ όλους μας. Μα έλα που οι οικονομικοί κατακτητές είχαν προετοιμασθεί από πρίν για αυτόν τον πόλεμο στο εσωτερικό της Ένωσης.  Είχαν επιστρατεύσει επί τούτου τους εργαζόμενους τους και είχαν περιορίσει τις κοινωνικές τους δαπάνες και τον δανεισμό τους, την ίδια στιγμή που δωροδοκούσαν τους πεινασμένους για πλούτο και προδοσία ηγέτες μας και εκμεταλλευόταν το κοινό μας νόμισμα για να μας κάνουν αντιπαραγωγικούς, καταναλωτικούς, μαλθακούς και φέρναν από την πίσω πόρτα τα προϊόντα τους σαν Κινέζικα, φθηνά στην αγορά μας, που δεν είχε τίποτε πλέον Ελληνικό για να θρέψει τους  Έλληνες.

Όπως λοιπόν στον προηγούμενο πόλεμο είχαν προετοιμασθεί γι αυτόν από καιρό με τάνκς , κανόνια κι αεροπλάνα, έτσι και γιά τον νέο, τον οικονομικό, είχαν προετοιμασθεί και είχαν καταστρώσει  ένα άλλο  σχέδιο Βαρβαρόσσα, για τον εκβαρβαρισμό της Ευρώπης και της ανθρωπότητας. Κι’ όπως εμείς παλιά  καταπίναμε τις προκλήσεις και τις προσβολές τους και σιωπήσαμε στον τορπιλισμό της Έλλης, έτσι και τώρα τρία χρόνια σχεδόν ανεχθήκαμε τον εξευτελισμό της δημοκρατίας μας και του έθνους μας.

Μα ως εδώ,  της Ελλάδας της χρωστούν, δεν χρωστάει. Και της χρωστούν τόσο οι ντόπιοι δωσίλογοι μαυραγορίτες  και συστημικοί ευτελιστές της ζωής και της αξιοπρέπειάς της, όσο και οι ξένοι υπονομευτές των νόμων της, της λαϊκής της βούλησης και τη εθνικής κυριαρχίας της

Ας το πάρουν απόφαση λοιπόν τόσο οι ντόπιοι, όσο και οι ξένοι μαυρογιαλούροι. Η Ελλάς δεν πωλείται , όχι γιατί είμαστε αναχρονιστικοί δήθεν σοσιαλιστές, μα γιατί είμαστε  Έλληνες και πολύ αρχαίοι για να πεθάνουμε και γι’ αυτό αναθέτουμε στους σοσιαλιστές να μην πωλήσουν ούτε Ελληνική τρίχα στους τζάμπα μάγκες και αγοραστές των Βρυξελλών και του Βερολίνου.

Τέρμα η φιλοσοφία της αγοράς. Το παιχνίδι θα σταματήσει  να παίζεται με τους νόμους των  αριθμών, των επιτοκίων και των φημών και ψιθύρων των αγορών. Ήρθε ο καιρός να μιλήσει ο μικρός Έλλην ήρωας, ο Σπίθας και μαζί μ’ αυτόν ο άνθρωπος, ο πολιτισμός και η ελεύθερη αγορά των συνδιαλεγόμενων συνειδήσεων.  Κάποιος πρέπει κάποια στιγμή να πεί το πρώτο ΟΧΙ, για να κτυπήσουν οι καμπάνες και να ξυπνήσουν όσοι κοιμούνται ακόμα όρθιοι και δεν βλέπουν τον δούρειο ίππο του ΔΝΤ που βάλαν οι δυνατοί στην σκέψη μας και θέλουν να μας πείσουν πως οι μικροί και οι αδύνατοι δεν έχουν λόγο ύπαρξης, χρημάτων και φαρμάκων, ή σύνταξης για τα γεράματα από τα δεδουλευμένα τους.

Τέρμα λοιπόν στο δούλεμα και στη δουλεία συνάμα. Δεν θα αφήσουμε το Ευρώ να γίνει η ηρωΐνη μας, μα σαν ήρωες θα βάλουμε μέτρο  στην ευρωπαϊκή φιλία μας, συνειδητοποιώντας πως δεν μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι όταν οι φίλοι  μας παραμονεύουν να μας δαγκάσουν.

Αρκετά με τις λυκοφιλίες και αν πρέπει για ένα διάστημα να συμβιώσουμε με τους λύκους ας αρχίσουμε πριν γαβγίσουν, ουρλιάξουν, ή μας δαγκώσουν να σχεδιάζουμε, όπως εκείνοι, που θα βρίσκεται η θέση της θύρας κινδύνου στο παλάτι της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Δεν γράψαμε την μεγαλύτερη ιστορία από όλα τα έθνη της ανθρωπότητος για να αφήσουμε στην Ντόϋτσε Μπάνκ να βάλλει στον λαό μας σαμάρι, μόνο και μόνο για να καβαλήσει πάνω του ο Σαμαράς.

Σαν το 40 λοιπόν το τελικό ΟΧΙ θα το πεί και πάλι ο λαός, όχι στο βουνό, μα στις κάλπες, όχι με ένα μόνο, μα με πολλά αντιμνημονιακά κόμματα και οργανώσεις με το ΚΚ όπως και τότε να θέλει να μονοπωλήσει και πάλι την αντίσταση, λόγω της εξειδίκευσής του στον σοσιαλισμό. 

Ας είναι, το συγχωρούμε, γιατί δεν κατάλαβε πως δεν πωλούμε, όχι γιατί είμαστε σοσιαλιστές, μα γιατί  είμαστε Έλληνες.