Η πραγματική σύγκρουση στην Ευρώπη

Παρότι όλοι ελπίζουν ότι οι ευρωπαϊκές διενέξεις θα γεφυρωθούν στη σύνοδο αυτής της εβδομάδας, βρισκόμαστε ακόμη μακριά από μια τέτοια εξέλιξη. Η απουσία γαλλογερμανικού διευθυντηρίου υπήρξε επιλογή του Γάλλου προέδρου. Παρότι ουδείς δεν θα διαμαρτυρηθεί για την απώλεια αυτή, η απουσία του γαλλογερμανικού άξονα προκαλεί εμφανείς ανισορροπίες. Οι ελπίδες για αναδιαπραγμάτευση του ελληνικού χρέους δημιουργούν ελπίδες σε κάθε χρεωμένη χώρα της Ευρώπης. Ο Μαριάνο Ραχόϊ θα ήθελε η διάσωση του ισπανικού
τραπεζικού συστήματος να είναι ανώδυνη. Ο «καλός μαθητής» Μάριο Μόντι ζητεί από τη μεριά του ιδιαίτερη μεταχείριση, ώστε η Ιταλία να διατηρήσει βιώσιμα επιτόκια. Παρά την υιοθέτηση ρεαλιστικής στάσης στο θέμα των ευρωομολόγων, η Γαλλία συνεχίζει να παίζει τον ρόλο σημαιοφόρου για τα κράτη του ευρωπαϊκού Νότου. Η Γερμανίδα καγκελάριος κρατά σφιχτά στα χέρια της το ευρωπαϊκό πουγκί. Παρότι δεν αντιτίθεται στη διάσωση κρατών ως ύστατη λύση, αρνείται επίμονα τη δημιουργία οποιουδήποτε μηχανισμού, που θα μοίραζε την ευθύνη των χρεών στα κράτη του εύπορου Βορρά. Αν ο πρόεδρος Ολάντ και οι Ευρωπαίοι του Νότου θέλουν μια βιώσιμη τελική συμβιβαστική λύση, θα πρέπει να συνεργαστούν με το Βερολίνο και να μην το πολεμούν.
Le Figaro
http://www.e-alitheia.gr/