Επτά οι νότες, άπειρες οι συνθέσεις

Ακούγονται και γράφονται πολλά, αναφορικά με το νέο κυβερνητικό σχήμα, τη συμμετοχή εξωκοινοβουλευτικών, για την… πολιτική καταγωγή των νέων κυβερνητικών, για το μείγμα, τους συμβιβασμούς ή τις λύσεις ανάγκης. Ονόματα παρελάσανε ουκ ολίγα, ιδιαίτερα σε ότι αφορά τα εξωκοινοβουλευτικά στελέχη, τα οποία, βέβαια δεν πρέπει να παραβλέπουμε ότι δεν προέρχονται από την πραγματική οικονομία, αλλά είναι μεγαλο-στελέχη του ευρύτερου δημόσιου
και τραπεζικού τομέα!
Η σύνθεση λοιπόν είναι το ερωτηματικό και σε αυτό, πολλοί δείχνουν μια επιφυλακτικότητα.
Θα πρέπει όμως να σημειώσω ότι στη μουσική, οι νότες είναι μόνον επτά, αλλά με αυτές γράφονται άπειρες μελωδίες και συνθέσεις. Γράφονται βέβαια και εκτρώματα, που σε αφήνουν… κουφό.
Αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ο συνθέτης, αυτός που θα σκεφτεί, θα έχει την έμπνευση να βάλει τις νότες στη σειρά για να συναρπάσει το ακροατήριο και να γράψει ιστορία με τη σύνθεσή του.
Το ίδιο λοιπόν ισχύει και με τη σύνθεση ενός κυβερνητικού σχήματος. Οι νότες δεν παίζουν ρόλο, αλλά η μαεστρία του συνθέτη είναι αυτή που κάνει τη διαφορά.
Για το λόγο αυτό, αρνήθηκα πεισματικά, οφείλω να ομολογήσω, να μπω στην αδημονία και να ψάχνω πληροφορίες για τα ονόματα της νέας κυβέρνησης. Δεν με νοιάζει ποιος θα αναλάβει τι, αρκεί να δημιουργηθεί μια… μελωδία.
Η νότα που θα μπει σε κάποια σειρά στο πεντάγραμμο, είναι σωστή ή λάθος, όχι εξαιτίας της, αλλά εξαιτίας αυτού που φιλοδοξεί να γράψει τη μουσική.
Εγώ υποθέτω εξ αρχής ότι αυτοί που αναλαμβάνουν να γράψουν μουσική, ξέρουν κι από νότες. Διαφορετικά, στην πρώτη εκτέλεση, θα ακουστούν τα φάλτσα και οι παραφωνίες!
Βέβαια, στην περίπτωσή μας, όπου αναζητάμε κάποιος να συνθέσει την αναγκαία μελωδία της ευτυχίας για το ελληνικό μέλλον, ρόλο έχουν και οι μαέστροι και οι ερμηνευτές.
Δυστυχώς, τα πράγματα είναι λίγο πολυπλοκότερα σε σχέση με το να συνθέσεις την αρμονία.
Χρειάζονται επίσης καλοί ερμηνευτές, όπως και καλοί μαέστροι. Διότι, ακόμα και η σύνθεση να είναι καλή (που εδώ που τα λέμε δεν έχω και καμία αντίρρηση να το υποθέσω, μια και ότι ακούγεται ξεχειλίζει από περγαμηνές), μπορεί να ερμηνευτεί λάθος, το πρώτο βιολί να μην είναι σε φόρμα, ο μαέστρος να μην ακούει καλά τις νότες, ή να υπάρχει διχογνωμία στο τόνο ή το ύφος της ερμηνείας.
Υπάρχει ακόμα και η περίπτωση να πέσουμε σε κάποιο φάλτσο, που ακόμα και ως ατύχημα, ενδέχεται να καταστρέψει ακόμα και την καλύτερη ερμηνεία.
Μην ξεχνάτε ότι όσα πρέπει να ερμηνευτούν, πρέπει να γίνουν γρήγορα, χωρίς περιθώρια διόρθωσης και κυρίως χωρίς πρόβες!
Από την άλλη βέβαια, δεν πρέπει να μας διαφεύγει η πιθανότητα να συνθέσουν μια υπέροχη αρμονία, αλλά να αποτύχει παταγωδώς, επειδή η μόδα, οι ανάγκες ή και η τάση των ακροατών έχει αλλάξει ή πίστεψαν ότι θα άκουγαν κάτι διαφορετικό, κάτι νέο και μαγικό, κάτι που θα τους συνεπάρει από την αρχή και δεν θα τους θυμίζει τίποτε απ’ όλες αυτές τις συνθέσεις, που έχουν συνηθίσει και… προφανώς έχουν βαρεθεί.
Η σύνθεση λοιπόν, είναι μια μαγική υπόθεση, που γίνεται με πολύ λίγα και απλά υλικά. Αρκεί να βάλεις τις σωστές ποσότητες, τους κατάλληλους τόνους και κυρίως τις νότες στη σωστή σειρά, για να μην υπάρξει χασμωδία.
Εμείς λοιπόν περιμένουμε τη σύνθεση, έχοντας γνωστές απλώς τις νότες και κυρίως ξέροντας τι ακριβώς περιμένει να ακούσει το ακροατήριο.
Αν θα πέσει χειροκρότημα ή θα ακουστούν τα γνωστά σφυρίγματα, θα το δείξει η πρώτη παράσταση. Απλά το άγχος όλων είναι ότι δεν υπάρχει περιθώριο, όπως ξέρετε για δεύτερη παράσταση.
Και για να μην ξεχαστούμε βέβαια, όλα τα παραπάνω λειτουργούν με μια σαφή προϋπόθεση, ότι αυτοί που αναλαμβάνουν να συνθέσουν ξέρουν κι από μουσική, διότι πολλές φορές μας ακούσαμε συνθέσεις, που όσοι τις έγραψαν μάλλον δεν είχαν ιδέα από… πεντάγραμμο! 
Ηλίας Βαλάρης
http://www.e-alitheia.gr/