Ξεχάστηκε ακόμα και ο Παπανδρέου

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Φαντάζομαι ότι ο μόνος που τρίβει τα χέρια του αυτόν τον καιρό είναι ο Γιώργος Παπανδρέου.
Ελέω διαφόρων αδιάλλακτων αρχομανών, που καταφθάνουν στο προεδρικό μέγαρο μοιράζοντας χαμόγελα αυταρέσκειας και αλαζονείας και επιδεικνύοντας πρωτοφανή άγνοια κινδύνου, όχι για την Ελλάδα, αλλά και για το ίδιο τους τον σαρκίο – αφού είναι βέβαιο ότι μετά την καταστροφή όχι μόνο δεν θα είναι σε θέση να

γιορτάσουν τη νίκη τους, αλλά θα οδηγηθούν στο Γουδί – ο Παπανδρέου έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα.
Μπροστά στους νέους αρχομανείς, ωχριά πλέον και ο Παπανδρέου που εκβίασε με εκλογές το 2009 και μετά περιφερόταν λέγοντας πως του… έλαχε να σώσει τη χώρα.

Χάρη σ’ αυτούς τους νέους φωστήρες, που υποστηρίζουν πως είναι δυνατόν και τη δανειακή σύμβαση να καταγγείλουμε (προφανώς μην αναγνωρίζοντας και το τελευταίο δάνειο) και να παραμείνουμε στο ευρώ (ενώ η νέα δανειακή σύμβαση προέρχεται ακριβώς από έναν μηχανισμό στήριξης του ευρώ), τον ξεχάσαμε τον Παπανδρέου, που μας οδήγησε στο Μνημόνιο.

Ούτε ένας από αυτούς τους κυρίους δείχνει να έχει αντιληφθεί ότι το μεγάλο πρόβλημα της χώρας δεν είναι το χρέος της, αλλά το θηριώδες έλλειμμά της – προϊόν διόγκωσης και παραποίησης των στοιχείων.

Ούτε ένας τους είναι σε θέση να αντιληφθεί πως τα σκληρά μέτρα, οι περικοπές και η βαθιά ύφεση προκλήθηκαν από το έλλειμμα, που εμφανίσθηκε σκόπιμα φουσκωμένο, ώστε να δημιουργηθεί η βεβαιότητα ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να εξυπηρετήσει το χρέος της.

Και όμως. Σε έκθεσή της η τρόικα το έχει πει ξεκάθαρα: Πράγματι υπήρξε βίαιη προσαρμογή, αλλά αυτή ήταν αναγκαία λόγω του υπερβολικά υψηλού ελλείμματος.

Επομένως, αν το έλλειμμα δεν εμφανιζόταν (ελέω Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου) τόσο υψηλό, δεν θα χρειαζόταν αυτή η βίαιη προσαρμογή, που οδήγησε στην φτωχοποίηση της χώρας και στην ψήφο οργής – με τις γνωστές συνέπειες ακυβερνησίας.

Επίσης, όλοι αυτοί οι (άκαπνοι) υπερπατριώτες δεν αντιλαμβάνονται το στοιχειώδες: Ότι για να κηρύξεις ΑΟΖ, να βγάλεις τα πετρέλαια και να διεκδικήσεις τις γερμανικές αποζημιώσεις, απαιτείται ενότητα, κυβέρνηση και παραμονή της χώρας κάτω από την ευρωπαϊκή ομπρέλα.

Δεν αντιλαμβάνονται τίποτε, διότι ούτε θέλουν ούτε είναι σε θέση να αντιληφθούν.

Γι’ αυτό και υποστηρίζουν πως είναι δυνατόν η χρεοκοπημένη και εκτός Ευρώπης Ελλάς θα μπορούσε να κηρύξει ΑΟΖ χωρίς να υπάρξει εξ Ανατολών αντίδραση.

Δυστυχώς, η Ιστορία επαναλαμβάνεται. Και είναι προφανές ότι θα περιλάβει και το επεισόδιο του Γουδίου…