Τώρα, ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι…..

Προκαλεί τουλάχιστον θυμηδία η προσπάθεια πρωθυπουργού και μελών του υπουργικού συμβουλίου να πείσουν ότι μάχονται «με νύχια και με δόντια» για να πιστέψουν οι εταίροι και δανειστές μας ότι η κυβέρνηση έχει κάνει «τεράστια» βήματα προς την εξυγίανση, αλλά δυστυχώς η ύφεση της οικονομίας, η οποία -όπως λένε- επιδεινώθηκε λόγω και της παρατηρούμενης διεθνούς ύφεσης.
Και εάν στην Ελλάδα η οικτρή κατάσταση που έχει δημιουργηθεί θα μπορούσε ίσως να διασκεδασθεί κατά κάποιο τρόπο με διάφορες επικοινωνιακές αλχημείες της κυβέρνησης, στο
εξωτερικό ένα τέτοιο κόλπο δεν πρόκειται να πιάσει. Πράγματι, το κακό είναι πως η θυμηδία που προκαλείται είναι πολύ μεγαλύτερη μεταξύ των εταίρων και δανειστών μας.

Όπως λένε έγκυρες πληροφορίες από τις Βρυξέλλες, στη συνεδρίαση των εκπροσώπων των Υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης, ο Έλληνας κος Ζανιάς τα βρήκε από αρκετά μέχρι πολύ σκούρα. Οι προσπάθειες να πείσει τους συνομιλητές του περί μη επίτευξης στόχων εξαιτίας της ύφεσης έπεσαν, κατά τα φαινόμενα, στο κενό. Μιλούσε προς ώτα μη ακουόντων.

Το βασικό επιχείρημα των εταίρων μας ήταν αυτό της τρόϊκα ::: Εάν είχατε εφαρμόσει εγκαίρως όσα έχετε συμφωνήσει, το πρόβλημα δεν θα ήταν τόσο μεγάλο, ἤ δεν θα ήταν μεγάλο. Προσθέτουν ότι το Μνημόνιο προβλέπει μία σειρά μέτρων και όχι μόνον επιβολή φόρων και εκτάκτων εισφορών, ενώ θα έπρεπε να εφαρμοσθεί ως σύνολο και όχι κάθε μέτρο μεμονωμένα ώστε η ύφεση να παραμείνει στο πλαίσιο που είχε αρχικά εκτιμηθεί. Κατά την άποψη ανώτερων στελεχών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Συμβουλίου Υπουργών, οι εταίροι μας «έχουν πλέον κουρασθεί» να ακούνε περί δεσμεύσεων, να βλέπουν κάποιες νομοθετικές ρυθμίσεις να ψηφίζονται, αλλά ουδέποτε να εφαρμόζονται και επιρρίπτουν μεγάλες ευθύνες στην κυβέρνηση, για την οποία υποψιάζονται ότι «είτε δεν έχει το σθένος να προχωρήσει στη λήψη όλων των μέτρων, είτε οι ιδεολογικές της αγκυλώσεις και η βαθειά ριζωμένη ελληνική νοοτροπία δεν της επιτρέπουν να υλοποιήσει την πολιτική που έχει συμφωνήσει με τις δανειστές».

Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση Παπανδρέου δυστυχώς δεν έχει πια περιθώρια διαπραγματευτικών ελιγμών. Και πώς μπορεί να έχει όταν για δύο και πλέον χρόνια έδειξε πρωτοφανή δυναμικότητα στο να αυξήσει τα κρατικά έσοδα γονατίζοντας μέχρις εξοντώσεως τους πολίτες με τους φόρους και εισφορές και τέλη, ενώ επέδειξε «παραδειγματική» αδυναμία, απραξία και, ίσως, αφασία ως προς την εφαρμογή μεταρρυθμίσεων, αποκρατικοποιήσεων, συγχωνεύσεων και καταργήσεων φορέων και υπηρεσιών, ενιαίου μισθολογίου, ανοίγματος κλειστών επαγγελμάτων.

Είναι σχεδόν βέβαιο ότι η εφαρμογή αυτών των διαρθρωτικών μέτρων θα είχε μετριάσει αρκετά, αν μη πολύ, τη σημερινή ύφεση της οικονομίας.

Φθάσαμε, λοιπόν, στο σημείο ακόμη και αυτή η «ανακτημένη αξιοπιστία», όπως μας έλεγε ο Πρωθυπουργός, να εξανεμισθεί και να ζούμε με τις συνεχείς παραινέσεις ενός άτολμου Γ. Παπανδρέου προς τους υπουργούς του να επισπεύσουν το έργο τους, αλλά και με τις κατ’ αυτόν σωτήριες μάχες που κερδίζει μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις στο εξωτερικό.

Το ερώτημα είναι μήπως ο πρωθυπουργός θα έπρεπε να στρέψει την προσοχή του και την όποια ενέργεια και τόλμη έχει στις μάχες που πρέπει να δώσει εντός του Κόμματος και εντός της Ελλάδος, έτσι ώστε να μην είναι υποχρεωμένος να μάχεται και να διαπραγματεύεται διεθνώς;;

Στο εξωτερικό μας έχουν καταλάβει από καιρό. Υπομονή έκαναν ελπίζοντας, ακόμη μια φορά, στην υλοποίηση των υποσχέσεων και δεσμεύσεων.

Τώρα, ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι…..
ΣΝΕΒΕΜΠΤ